Ιλιάδα 7 ( Φαγούρα )

Ο Αχιλλέας ξυπνάει μέσα στην σκηνή του, αισθανόταν κουρασμένος, με δυσκολία σηκώθηκε, έπιασε τα ρούχα του που είχε δίπλα στο κρεβάτι του και ντύθηκε, ήθελε να κάνει μια βόλτα να ξεπιαστεί. Δεν παρατήρησε ότι έλειπε η πανοπλία του. Βγήκε έξω απο την σκηνή,  ο ήλιος ήταν απολαυστικότατος, ιδανική μέρα για βόλτα. Ένιωσε την ανάγκη για μια κούπα με καφέ, αλλά που να βρεις καφέ εκείνη την εποχή. Η σκέψη για καφέ τον έκανε να νιώσει και ένα σφίξιμο στην κοιλιακή χώρα, έπρεπε να αδειάσει. Απ την στιγμή που του μπήκε αυτή η σκέψη άρχισε να σφίγγεται και δεν περπατούσε χαλαρά. Πήγαινε στο δάσος να κάνει την ανάγκη του, δεν είχε μάθει τι έγινε με τον Πάτροκλο ούτε και παραξενεύτηκε που έλειπαν όλοι. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να βρει την Ζήνα και να χέσει. Ή μάλλον καλύτερα να χέσει και να βρει την Ζήνα Την δουλειά την έκανε δίπλα από μια συκιά με χαμηλά κλωνάρια, δεν θα τον έβλεπε κανείς εκεί. Αφού τελείωσε θαύμασε για λίγο το έργο του, το πόνημά του, και σκούπισε τον πισινό του με φύλλα που έκοψε από την συκιά. Ανακουφισμένος πλέον άρχισε να περπατάει χαλαρά στο δάσος, πηγαίνει προς το ποτάμι, ίσως να ήταν και η Ζήνα εκεί. Μετά από λίγο ενώ περπατούσε άρχισε να νιώθει μια ελαφριά ενόχληση στον πισινό του, μια ελαφριά φαγούρα, ξύθηκε λίγο και συνέχισε. Έφτασε στο ποτάμι, δεν έβλεπε την Ζήνα, περπάτησε παράλληλα με αυτό και μετά από μια στροφή την είδε.   Ήταν ξαπλωμένη και λιαζότανε, έμοιαζε τόσο ήρεμη, τόσο διαφορετική από ότι ήταν το πρωί. Η Ζήνα ξαπλωμένη ανάσκελα, είχε σταυρωμένα τα χέρια της πίσω από το κεφάλι της για μαξιλάρι και το ένα της γόνατο  σηκωμένο προς τα πάνω.  Ο ήλιος έκανε τρελά κέφια με τα χρώματα της, το αεράκι περνούσε μέσα από ρούχα της και έβγαινε χαρούμενο στον κόσμο που υποκλινόταν στην θεϊκή ομορφιά της Ζήνας. Υπήρχε πολύ όμορφα στο χώρο η Ζήνα. Ο Αχιλλέας την κοιτούσε και έξυνε τον κώλο του. Τα γαμημένα συκόφυλλα του έφεραν φαγούρα, τι να έκανε; Δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί πολύ γιατί γύρισε η Ζήνα και τον κοίταξε, αν και ήταν λίγο μακριά κατάλαβε ότι του χαμογέλασε,  του έκανε και νόημα με το δάχτυλό της να πάει προς τα κει.  Τα δέντρα και ο αέρας  πέρασαν προς τα πίσω, δίπλα από τα μάτια του και από το πρόσωπό του με τέτοιον τρόπο που δεν ήταν σίγουρος αν αυτός κινήθηκε προς αυτήν ή αν  ήρθε όλο το σκηνικό προς το μέρος του, αυτό που μετρούσε όμως είναι ότι έφτασε σε εκείνη και την κοιτούσε από ψηλά, και αυτή ήταν ήρεμη και του χαμογελούσε. Αν δεν είχε την φαγούρα στον κώλο αυτό θα ήταν ένα ειδυλλιακό ,ρομαντικό στιγμιότυπο της ιστορίας, ο Αχιλλέας προσπάθησε να το κρατήσει έτσι και δεν έξυνε τον κώλο του μπροστά στην Ζήνα. Της μίλησε όμως

-Είσαι καλύτερα τώρα.

-Ναι, με συγχωρείς για πριν, όταν έχω περίοδο έχω και νεύρα

-Εντάξει συμβαίνει αυτό,  σημασία έχει ότι τώρα είσαι ήρεμη

-Έλα ξάπλωσε δίπλα μου, του είπε Ζήνα και χτύπησε το έδαφος ελαφρά με το  χέρι της

Ο Αχιλλέας ξάπλωσε δίπλα της και έστριψε το σώμα του προς την Ζήνα, ακούμπησε τον αγκώνα του κάτω και με στην παλάμη του , μ αυτήν που πριν έξυνε τον κώλο του, στήριζε το κεφάλι του (το πάνω κεφάλι, μην μπερδευόμαστε) το ίδιο έκανε και η Ζήνα και πλέον είναι ένας αντίκρυ στον άλλο και κοιτιούνται.

-Τι είναι; Του είπε με χαμόγελο μετά από λίγη ώρα η Ζήνα

-Τι όμορφα που υπάρχεις…… της είπε ο Αχιλλέας

-Αχ , τέτοια μου λες και με τρελαίνεις

Ο Αχιλλέας σκέφτηκε να την αγγίξει,  να ξεκινήσει το χαμούρεμα που θα κατέληγε σε σεξ, αλλά θυμήθηκε την περίοδο και κρατήθηκε. Αντίθετα η Ζήνα του έπιασε το χέρι, το καθαρό, και έπαιζε με τα δάχτυλά  του. Ο Αχιλλέας όμως τόση ώρα είχε φαγούρα και ήθελε να ξυθεί, πώς να χαλούσε αυτό το σκηνικό,  τι να της έλεγε «Αγάπη μου δώσε μου λίγο το χέρι σου να ξύσω τον κώλο μου και στο ξαναδίνω»; όχι,  δεν μπορούσε να το κάνει αυτό, αλλά η φαγούρα ήταν ανυπόφορη, και τον χτυπούσε και ο ήλιος στα κωλομέρια.  Η Ζήνα συνέχισε να παίζει με τα δάχτυλα του Αχιλλέα αρκετή ώρα, αυτός σκεφτόταν τι να κάνει, έσφιξε τα κωλομέρια του και κουνούσε τα πόδια του σιγά σιγά για κουνηθούν και οι σάρκες του στα έγκατα του πισινού του. Η Ζήνα τον ρώτησε «Τι έχεις; Σε βλέπω κάπως σφιγμένο…» αυτός σκέφτηκε λίγο και της απάντησε

-Τίποτα, αγάπη μου… θες να κάνουμε ένα μπανάκι στο ποτάμι; Αυτό σκέφτηκε ο πονηρός για να πολεμήσει την φαγούρα που γινόταν όλο και πιο έντονη

-Γιατί θες να με δεις γυμνή; Δεν χόρτασες τόσες μέρες;

-Δεν χορταίνεσαι με τίποτα εσύ αγάπη μου

-Δεν μπορώ να κάνω μπάνιο

-Μη φοβάσαι, θα σου μάθω εγώ, ε Ζηνούλα μου; Ζουζηνίτσα μου;  Μπανάκι;

-Ξέρω μπάνιο μωράκι μου, σήμερα δεν μπορώ να κάνω, έχω περίοδο ξέχασες;

-Αχ ναι μωρέ, συγνώμη

-Άλλη φορά… έλα να κάτσουμε εδώ για όσο μπορέσουμε, να ξεχάσουμε τα πάντα.

-Μήπως θα ήθελες να σηκωθούμε και να περπατήσουμε χέρι χέρι δίπλα στο ποτάμι;

-Γιατί τι σκέφτεσαι

-Να περπατήσουμε.

Εκείνη την στιγμή όμως ο Αχιλλέας ένιωσε μια έντονη ριπή φαγούρας η οποία μετουσιώθηκε σε  μια απότομη σύσπαση  της λεκάνης προς τα εμπρός, κίνηση που έμοιαζε με σεξουαλικό υπονοούμενο.  Η Ζήνα σπάστηκε που το είδε αυτό και του είπε

-Πάλι αυτό έχεις στο μυαλό σου; Μόνο αυτό έχεις στο μυαλό σου;! Δεν με υπολογίζεις καθόλου!

-Όχι αγάπη μου λάθος κάνεις δεν είναι έτσι τα πράγματα

-Τώρα το αλλάζεις; Βάλτο καλά στο μυαλό σου ΔΕΝ ΕΪΜΑΙ ΣΚΕΥΟΣ ΥΔΟΝΗΣ! Και μάθε να σέβεσαι μια γυναίκα όταν αυτή έχει περίοδο!  Είπε η Ζήνα και σηκώθηκε θυμωμένη

-Αγάπη μου περίμενε, είπε ο Αχιλλέας που σηκώθηκε και της έπιασε το χέρι με το βρώμικο δικό του

-Άσε με! Του φώναξε η Ζήνα τινάζοντας το χέρι της και έφυγε κουνώντας θυμωμένα το κώλο της

-Ζήνα… φώναξε λυπημένος ο Αχιλλέας που έξυνε τον κώλο του

Η Ζήνα δεν του απάντησε, μόνο μετά από μερικά βήματα έστριψε το κορμί της 180 μοίρες, έκανε ένα βήμα προς τα πίσω «Μαλάκα!» του φώναξε, έστριψε άλλες 180 μοίρες και συνέχισε να περπατάει θυμωμένα με τεντωμένες τις παλάμες των χεριών της. Αυτή η στροφή έκανε το φόρεμα της χορέψει τέλεια πάνω στο λεπτεπίλεπτο κορμί της. Ο Αχιλλέας έμεινε να κοιτάει να φεύγει, πάντα ξύνοντας το κώλο του με ευχαρίστηση. Μετά από λίγο έβγαλε τα ρούχα του και βούτηξε στο ποτάμι.

Η Ζήνα έφτασε στο στρατόπεδο, είδε ότι οι περισσότεροι έλειπαν και ρώτησε έναν φύλακα τι έχει γίνει, αυτός της απάντησε ότι ό Αχιλλέας μονομαχεί με τον Έκτορα. «Μα πως είναι δυνατόν; Αφού ο Αχιλλέας ήταν μαζί μου πριν από λίγο» «Δεν ξέρω τι λες, πάντως αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι και εγώ είδα τον Αχιλλέα πριν από πολύ ώρα να περνάει από μπροστά  μου, η μονομαχία πρέπει να άρχισε πριν από λίγο ή ξεκινάει τώρα» της απάντησε ο φρουρός «Αφού πέρασε πριν από ώρες γιατί ξεκινάει τώρα;» «Κάτι άκουσα ότι έπρεπε να περιμένουν και τον βασιλιά να είναι θεατής στην μονομαχία, δεν ξέρω τίποτα άλλο μην με ρωτάς.»

Η Ζήνα ξεκίνησε για το χώρο όπου και θα γινόταν η μονομαχία, από μακριά έβλεπε κόσμο μαζεμένο, απορούσε πως είναι δυνατό να συμβαίνει αυτό.  Όταν έφτασε στον χώρο, πέρασε ανάμεσα από τους παρευρισκόμενους, μόλις έφτασε μπροστά είδε τον Αχιλλέα πεσμένο κάτω και να γελάει και τον Έκτορα να του καρφώνει το σπαθί στην καρδιά. Ούρλιαξε και έτρεξε στον σκοτωμένο Αχιλλέα,  έβγαλε το κράνος του και είδε ότι ήταν ό Πάτροκλος, όλοι όσοι το είδαν αυτό αναφώνησαν, ο Έκτορας την έπιασε από τα μαλλιά και την σήκωσε

-Εθύ θα ρθείθ μαζί μου, της είπε ο φαφούτης Έκτορας

-Άσε με μαλάκα! Είπε η Ζήνα και τίναξε το χέρι το Έκτορα

-Δεν καταλαβεθ καλά, θκότωθα τον κανακάρι θου και εθύ θα μ ακολουθήθεις!

-Αυτός δεν ήταν ο Αχιλλέας αυτός ήταν ο Πάτροκλος! Άχρηστε σκότωσες λάθος άνθρωπο!

Ο Έκτορας κοίταξε το πτώμα, είδε και τους άλλους είχαν σαστίσει και κατάλαβε ότι κάποια μπινιά παίχτηκε σε βάρος του, αλλά δεν θα δεχόταν με τίποτα να γυρίσει χωρίς την Ζήνα, την έπιασε από τον λαιμό και της είπε

-Όπωθ και να χει εθύ θα ρθειθ μαζί μου!

-Μην με ακουμπάς! Έχω περίοδο! Είπε Ζήνα και του άρπαξε τα αρχίδια

Ο Έκτορας άνοιξε το φαφούτικο ματωμένο στόμα του και άφησε το σπαθί του να πέσει,  η Ζήνα του έστριψε κι άλλο τα αρχίδια μέχρι που ακούστηκε ένα κράκ, όλοι οι άντρες που έβλεπαν το σκηνικό έπιασαν τα δικά τους. Η Ζήνα κοιτούσε θυμωμένη τον Έκτορα και του είπε

-Ξέρεις τι θα πει γυναίκα με περίοδο; Ξέρεις; Πάρε τους μαλάκες σου και φύγε

Ο Έκτορας δεν μπορούσε να μιλήσει, η Ζήνα του έστριψε κι άλλο τα αρχίδια και αυτός έβγαλε μια φωνή σαν κοριτσάκι

-Πες τους να φύγουν ρε μαλάκα!

Ο Έκτορας έκανε νόημα τους δικούς του κάνουν προς τα πίσω, αυτοί υποχωρούσαν διστακτικά κρατώντας τα αρχίδια τους και πονώντας μαζί με τον Έκτορα που τον είχε γονατίσει η Ζήνα.

Η αρχιδοκρατούσα γύρισε προς τους Έλληνες και τους είπε να πάρουν το σώμα του Πάτροκλου. Μερικοί πλησίασαν διστακτικά, «Γρήγορα γαμώ την πουτάνα μου!» φώναξε η Ζήνα και οι άλλοι έτρεξαν. Ο Έκτορας όσο η  Ζήνα κοιτούσε προς τους Έλληνες που έπαιρναν το πτώμα του Πατρόκλου της έριξε μια μπουνιά πίσω από το γόνατό, στο νεύρο. Η Ζήνα  άφησε τα αρχίδια του Έκτορα και γονάτισε, αυτός όρμησε κατευθείαν πάνω της και την ξάπλωσε στο χώμα, έπιασε το κεφάλι της από τα μαλλιά με την χούφτα του, το σήκωσε και το έσπρωξε  δυνατά προς το χώμα, η Ζήνα κλότσησε τα πόδια της  σπασμωδικά, ο ‘Έκτορας σηκώθηκε και της έριξε μια κλοτσιά στο στομάχι και η Ζήνα διπλώθηκε στα δυο, πήγε να της ρίξει και άλλη αλλά αυτή έβαλε όλες της τις δυνάμεις και με μια σχεδόν χορευτική κίνηση ξεδιπλώθηκε και με μια χαμηλή κλοτσιά του έμασε τα πόδια και τον έριξε κάτω. Η Ζήνα σηκώθηκε μισοζαλισμένη και με το πρόσωπο γεμάτο αίματα, αμέσως πάτησε τον ξαπλωμένο Έκτορα με το πόδι της στο σημείο που πριν είχε το χέρι της. Ο Έκτορας πόνεσε πάλι. Η Ζήνα κοιτώντας τον από ψηλά του είπε

-Μόνο με γυναίκες και παιδάκια μπορείς να τα βάζεις, τιποτένιε, θα σε σκότωνα πολύ ευχαρίστως, αλλά θα σε αφήσω να πάς πίσω στην πόλη σου με την ρετσινιά ότι σε έδειρε μια γυναίκα.

Τον έφτυσε και του έριξε άλλη μια κλοτσιά στο επίμαχο σημείο, οι Έλληνες ζητωκραυγάζανε, η Ζήνα σκεφτόταν πως θα πει στον Αχιλλέα για το ξαδερφάκι του, επίσης καταλάβαινε ότι είχε χαλάσει και το πρόσωπο της. Πως θα αντιδρούσε ο Αχιλλέας αν την έβλεπε με τσαλακωμένο πρόσωπο; Μήπως δεν θα την ήθελε πια;

Ο Αχιλλέας έχει βγει από το ποτάμι, του έχει φύγει και η φαγούρα, πηγαίνει προς την σκηνή του, θέλει να εξηγήσει στην Ζήνα τι ακριβώς έγινε, δεν ήθελε να είναι μαλωμένοι. Όταν απέκτησε οπτική επαφή με την σκηνή του είδε κόσμο μαζεμένο εκεί να τον περιμένει. Ανησύχησε για την Ζήνα, όσο πλησίαζε όμως την ξεχώρισε να κρατάει κάτι στα χέρια της, μια ασπίδα, όταν πλησίασε κι λάλο είδε ότι το πρόσωπο της Ζήνας ήταν σαν χτυπημένο. Έτρεξε προς το μέρος της, είδε την μύτης της πρησμένη και το σαγόνι της γρατσουνισμένο. Δεν τη ρώτησε τι κρατούσε, δεν του έδωσε σχεδόν καθόλου σημασία, μόνο  που τον εμπόδισε να την αγκαλιάσει.

-Τι έπαθες κορίτσι μου; Την ρώτησε

Η Ζήνα δεν απάντησε, τον κοιτούσε θλιμμένη και του πρότεινε την ασπίδα που είχε τα ρούχα που φορούσε ο Πάτροκλος, ο Αχιλλέας κατάλαβε ότι είναι η δικιά του πανοπλία, έπιασε τον θώρακα και τον κράτησε, ξαναρώτησε την Ζήνα

-Τι είναι αυτό; Τι έγινε; Ποιος σε χτύπησε κορίτσι μου; Πες μου

Η Ζήνα δεν μίλησε, κοίταξε τον θώρακα που κρατούσε ο Αχιλλέας, κοίταξε και αυτός τον θώρακα και το χέρι του πήγε σε ένα σημείο που είχε αίμα και λίγα μαλλιά

-Τι; Τι είναι αυτό; Είπε απορημένος ο Αχιλλέας

-Α, έχει μείνει λίγο Πάτροκλος πάνω. Του είπε η Ζήνα

-Τι; !

-Έχει μείνει λίγο Πάτροκλος…

-Το άκουσα! Τι εννοείς; Και πες μου επιτέλους τι έγινε!

-Ο Πάτροκλος πήρε την πανοπλία σου και μονομάχησε με τον Έκτορα…. και έχασε

-¨Όχι ρε πούστη μου! Εγώ φταίω! Εγώ φταίω!

-Δεν φταις εσύ, ήμασταν μαζί ξεχνάς;…..

-Πείτε  μου τουλάχιστον…. πολέμησε γενναία;

Κανείς δεν μιλούσε, όλοι κοιτούσαν αλλού, ο Αχιλλέας ξαναρώτησε κοιτώντας όλους θυμωμένος

-Θα μου πει κανείς αν πολέμησε γενναία;

Πάλι δεν απάντησε κανείς, η Ζήνα την πρωτοβουλία και έβαλε το χέρι της στον ώμο του ταραγμένου Αχιλλέα

-Πολέμησε σαν Πάτροκλος…. Είπε και έκανε ένα μορφασμό πόνου στο χτυπημένο πρόσωπό της

-Πονάς κούκλα μου; Τι έγινε; Ποιος χάλασε το προσωπάκι σου; Της είπε και την άγγιξε στο μάγουλο, αυτή τη φορά τον άφησε

-Ο Έκτορας… πήγα να πάρω το πτώμα του Πάτροκλου και παλέψαμε κατά κάποιο τρόπο….

-Τον πούστη θα τον σκοτώσω! Θα το λειώσω το αρχίδι! Μην ανησυχείς για το προσωπάκι σου κούκλα μου τώρα σ αγαπάω περισσότερο…

Ο Αχιλλέας ζήτησε να του ετοιμάσουν την πανοπλία για να πάει να σκοτώσει τον Έκτορα, να εκδικηθεί αυτό το κωλόπαιδο που χτύπησε την Ζήνα και που τσαλάκωσε κάτι τόσο όμορφο.