Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Μη μου το λες 3 (τι σταυρό κουβαλάω, με ρωτάνε οι φίλοι....)


Καινούρια βιβλιοθήκη στο σπίτι.  Δεν χωρέσανε όλα τα βιβλία και έτσι έβαλα και μερικά από πάνω, στην κορυφή . Πίσω από αυτά τα  τελευταία   βιβλία άφησα και μια γλάστρα με ένα φυτό. Νομίζω ότι είναι το ομορφότερο πράγμα στο σπίτι μου αυτό το φυτό.  Για να μην νιώθει μοναξιά είπα να καλέσω και ένα άλλο φυτό να του κάνει για λίγο παρέα. Ένα βούρλο.  Ήρθε για πρώτη φορά στο σπίτι μου  και έμοιαζε να είναι ποτισμένη,  ή ιδρωμένη.

-Τι έπαθες και είσαι έτσι; Της είπα
-Τίποτα, με κυνηγούσε ένα σκυλί στο δρόμο και έτρεχα.  Γιατί με κυνηγούσε το σκυλάκι; Δεν του έκανα τίποτα, μόλις το είδα μπροστά μου άλλαξα δρόμο και αυτό με ακολούθησε, μετά περπατούσα πιο γρήγορα και αυτό έτρεξε, μετά έτρεχα και εγώ και ούρλιαζα,  όλοι με κοιτούσανε σαν να είμαι καμιά τρελή. Δεν είμαι τρελή. Αλήθεια έχεις σκεφτεί ποτέ ότι δεν υπάρχουν μικρά αδέσποτα στην πόλη, όλα τα αδέσποτα είναι μεγάλα σκυλιά, αυτό που με κυνηγούσε δεν ήταν αδέσποτο,  ήταν πολύ μικρό. Αχ τι ωραίο σπίτι, λες να έχει πεθάνει κανείς ποτέ εδώ μέσα;
-Δεν νομίζω,  αφού έρχεσαι για πρώτη φορά. 
-Ωραία βιβλιοθήκη,  α, κοίτα έχει και ένα φυτό εκεί πάνω, τι φυτό είναι αυτό.
-Α, αυτό; Μου είχε πέσει λίγο νερό παλιά πάνω στην βιβλιοθήκη και τίναξε ένα κλαδάκι, από τότε το  φροντίζω και έχει γίνει τόσο μεγάλο όσο το βλέπεις.
-Αλήθεια; Αν μεγαλώσει πολύ θα σου τρυπήσει  το νταβάνι. Θα βγει στον από πάνω.  Σαν αίμα που αναβλύζει από τρυπημένο κρανίο. Όταν ήμουν μικρή είχα πάει σε μια εκκλησία και είχε φυτρώσει ένα δέντρο πάνω στην σκεπή. Παράξενο δεν είναι; Μέσα είχα δει μια εικόνα με τον Χριστό που έδειχνε τα τρυπημένα του χέρια στους μαθητές, τότε νόμιζα ότι τον είχαν πυροβολήσει στα χέρια. Αχ πολύ θα ήθελα να γνωρίσω τον Χριστούλη, θα ήθελα να μου πει πως είναι να πεθαίνεις. Το ξέρεις ότι Χριστός πέθανε στην ίδια ηλικία με τον Αλέξανδρο . Εγώ παλιά νόμιζα ότι ο Αλέξανδρος ήταν μελισσοκόμος;   Είχα ένα θείο που πέθανε στα 32, αχ ,για λίγο δεν πέθανε στην ίδια ηλικία με τον Χριστό και τον Αλέξανδρο, μια φορά είχε ντυθεί καλικάντζαρός και είχε πάει στο κοτέτσι το θυμιατό-

-Όπα ,κούκλα μου, σιγά,  θα με κάψεις, καταρχήν ένα ένα να μου τα λες . Ο Χριστός  πυροβολημένα χέρια; Ο Αλέξανδρος μελισσοκόμος;  Πως σου ήρθε αυτό;
-Για τον Αλέξανδρο; Νόμιζα ότι όλοι οι αρχαίοι έλληνες ήταν μελισσοκόμοι. Έβλεπα στα βιβλία που φορούσαν όλοι άσπρα και θυμόμουν τον θείο μου τον Αντώνη που ήταν μελισσοκόμος και φορούσε άσπρα.
-………..
-Τι με κοιτάς;
-Δεν θα μου πεις πως πέθανε ο θείος σου ο Αντώνης;
-Α, δεν έχει πεθάνει ακόμα. Αλλά μια φορά είχε στείλει την γυναίκα του να πάει να κοιτάξει τα μελίσσια  και στην επιστροφή τούμπαρε το τρακτέρ και η θεία είναι σε καροτσάκι. Ξέρω και εγώ να οδηγάω τρακτερ.
-Το φαντάστηκα…. Υπάρχει και μια  άλλη σχέση μεταξύ Αλέξανδρου και Χριστού.  Εκτός απ το ότι και οι δύο ίσως να αγαπούσαν τις μέλισσες. Ο Αλέξανδρος έφτασε σχεδόν μέχρι την Ινδία, σωστά; Στα Αγγλικά αυτό είναι I Nearly Reached India.  Αν πάρεις τα αρχικά από την κάθε λέξη, βγαίνει το INRI που ήταν γραμμένο πάνω στον σταυρό του Χριστού. Και ουσιαστικά γι αυτό το βάλανε, για υποδηλώσουν ότι διδασκαλία του Χριστού θα φτάσει μέχρι την Ινδία όπως και έγινε.

-Όχι, δεν το γράψανε γι αυτό.  (Πρώτη φορά μου αντιμιλάει, έχω περιέργεια να δω τι θα μου πει , βάζω φιλαράκι στο στόμα, ξεκινάω να στρίβω τσιγάρο, ξεκινάει  να μιλάει) Δεν το γράψανε καθόλου γι αυτό, το INRI σημαίνει Igni Natura Renovatur Integra  δηλαδή όλη η φύση ανανεώνεται  από την φωτιά. (Κόντεψα να καταπιώ το φιλτράκι, την κοιτάω με γουρλωμένα μάτια).  Δεν είναι τυχαίο που το πρώτο γράμμα είναι ίδιο με το τελευταίο. Ζωή θάνατος και πάλι Ζωή.  Χρειάζεται και ο θάνατος για να είναι  ολοκληρωμένος ο κύκλος.
-Που τα ξέρεις εσύ αυτά; Αυτά προχωρημένες  θεωρίες  που εκφράζονται από συγκεκριμένες … τέλος πάντων... Πως είναι δυνατόν να τα ξέρεις εσύ αυτά;
-Τι με πέρασες για καμιά χαζή;
-Ναι! Που το έμαθες εσύ αυτό;
-Σε ένα μνήμα το είχα δει γραμμένο, είχα πάει μια μέρα βόλτα σε νεκροταφείο και κοιτούσα τους τάφους και είδα αυτό γραμμένο  με μαύρα γράμματα . Από πάνω στα ξένα και από κάτω στα ελληνικά. Μ άρεσε που έλεγε για την φωτιά και την ανανέωση,  μου φάνηκε ότι κάθε καταστροφή είναι και μια ευκαιρία για ανανέωση. Βέβαια αυτός που ήταν στο μνήμα δεν θα έχει την ευκαιρία για ανανέωση χαχαχαχα, τσάμπα του το γράψανε. Εγώ όμως δεν είμαι πεθαμένη, πρέπει πάντα να προχωράω μπροστά και να ανανεώνομαι μετά από κάθε φωτιά. Και είχα πολλές φωτιές στην ζωή μου.
-Ναι είναι αλήθεια ότι είσαι πολύ καμμένη
-Και εσύ δεν πάς πίσω
-Το ξέρω


6 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Μια καταστροφή και ευκαιρία για ανανέωση... σωστό και υπέροχο αλήθεια... ολόκληρο μάθημα για τη ζωή.

zoyzoy είπε...

Καλά είσαι άπαιχτος λέμε!
Το βούρλο ποτισμένο και ιδρωμένο και φιλοσοφημένο!
Πρόσεχε μην το κάψεις λέμε γιατί μετά δεν βλέπω ανανέωση:))

Καλό ΣΒΚ με φιλιά θαλασσινά!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

χα χα χα Μα την πίστη είσαι ασυναγώνιστος! Τέτοιο καταιγιστικό χιούμορ με ....σοβαρό όμως περιεχόμενο είναι ειλικρινά δυσεύρετο.
Μα είναι δυνατόν; Τι διάλογοι είναι αυτοί!
Και άκου εκεί: INRI = Ι NEARLY REACHED INDIA) χα χα χα Μα τι να πω πια με σένα!

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Καταπληκτικό!!!!! Όντως φιλοσοφιμένο!!!!
Καλό Σαββατοκύριακο!!!!

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

oυπς! 18;

Nicotine είπε...

Μαρία

Δεν είπα κάτι καινούριο. Όλοι το ξέρουμε ότι κάθε καταστροφή είναι ευκαιρία για ανανέωση, απλά πρέπει που και που να το θυμόμαστε.
Φιλιά

Ζουζού

Μου λες να μην το κάψω... χμμμ
Όπως είπε και η Κική Δημουλά (νομίζω) ''είναι σαν να δίνει συμβουλές μακροζωίας σε κάτι που έχει πεθάνει''
Φιλιά

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ

Εγώ την αλήθεια λέω, άλλοι τα έχουν παραφράσει.
Το κακό ή το καλό με μένα είναι βρίσκω πάντα κάτι αστείο στο τραγικό και στο σοβαρό και ποτέ το αντίστροφο. Χαίρομαι που σ άρεσε.
Σου εύχομαι να περάσεις τέλεια με τις παππουδίστικες ασχολίες σου.

Σταυρούλα

Σ ευχαριστώ πολύ.
Δυστυχώς άργησα να απαντήσω, οπότε σου εύχομαι καλή βδομάδα

Δό><τωρα

19 νομίζω....
Σκέφτηκα αρκετά τι μπορεί να εννοούσες με το 18, δεν μου ήρθε κάτι, σίγουρα για κάποιον λόγο θα το είπες.
Το 19 μου κάθεται καλύτερα, ποιο νόμιμο.
Να σαι καλά φίλε μου

Στα τέσσερα

Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης.  Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις.  Δυο βδομάδες  μετά από αυτό το Σάββα...