Βρήκα τον σκύλο ψόφιο πάνω στο τραπέζι,
με την αλυσίδα ακόμα δεμένη στο λαιμό του.
Έμοιζε με ψωμί έτοιμο για κόψιμο...
Πήρα τον σκύλο όπως ήταν με την αλυσίδα
και αφού του κάρφωσα ένα καλώδιο
απο το λαιμό μεχρι τον κώλο,
τον κρέμασα στο νταβάνι
τον έκανα λαμπατέρ.
Έβαλα και μια λεκάνη απο κάτω
για να μαζεύω τα υγρά της αποσύνθεσης
που θα στάζουν,
και μ αυτά θα τα'ί'ζω τον καινούριο μου σκύλο.
Οικονομική κρίση βλέπετε...........
Αλλά καπου το καλώδιο είχε διαρροή
και μόλις άναβα το φως
τον χτυπούσε το ρεύμα
και αυτός κλωτσούσε σπασμωδικά,
Αποφάσισα να του κόψω τα πόδια!
Έπρεπε να το είχα κάνει νωρίτερα,
χωρίς πόδια δεν θα χρειαζόταν αλυσίδα....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Στα τέσσερα
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα...
-
Τι κοινό μπορεί να έχουν εικοσιπέντε φωτογραφίες, μια τυρόπιτα, ένας καφές, ένας τρυποκάρυδος, ένας ψαράς, ένα άδειο καρότσι σ... -
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα... -
Η ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ Περπατούσα στην πλατεία του μετρό στην Πανόρμου, το περπάτημα μου είχε ξεσηκώσει τα περιστέρια και πετούσαν μπροστά μου, έμοια...
5 σχόλια:
eeeeeeeee??
I did it!!!!!I did it!!! yeah,baby,yeah!!!!
Και όπως θα κατάλαβες,διάβασα όλο το blog σου!!!τι κάνει όμως ο άνθρωπος όταν βαριέται!!!Τελικά η βαρεμάρα είναι η κινητήριος δύναμη αυτού του κόσμου!!!
Ντάξει,το ομολογώ...έκλεψα λίγο γιατι δε διάβασα τον νεκροθάφτη! Αλλά δε φταίω εγώ!Εσύ φταις που τον έγραψες!
Και χωρίς τον νεκροθάφτη όμως,εγώ συνεχίζω να νιώθω περηφάνια για το κατόρθωμά μου και πιστευω οτι θα έπρεπε να μπει στο βιογραφικό μου...όπως τότε που είχα τερματίσει το gardenscape!Αλλα επειδή θα απευθυνθω σε πεζούς γραφειοκράτες,πιστευω οτι δε θα το εκτιμήσουν και έτσι τελικά δε θα το γράψω!
Βέβαια,δε σου κρύβω οτι τώρα νιώθω τη γνωστή μελαγχολία αυτού που μολις πέτυχε το στόχο του και τώρα δε ξέρει πως θα περάσει τα βράδια χωρίς άλλο στοχο να του τα γεμίζει!!Αλλα δε πειράζει!!!Τι να κάνεις;; Έτσι είναι η ζωή!
--Σαλιάγκι
Αλλά δεν είχα μόνο αυτά να πώ!!Έχω και συμπεράσματα:
1)έχεις μεγάλο θέμα με τους πιγκουινους και παρότι διάβασα όλες τις αναρτήσεις,δε κατάφερα να καταλάβω το γιατί!!
2)αγαπάς τις γριες,αν και δε το παραδέχεσαι,μονο και μονο γιατι σου δίνουν τόσες ιστορίες!!Στη πραγματικότητα παίζει και να τις κυνηγάς!!
3)Έχεις αλλάξει πολύ και προς το καλύτερο μέσα σε ένα χρόνο!!Όχι οτι τα αρχικά σου κείμενα,δεν ήταν απολαυστικά!!Αλλά φαίνεται οτι ήσουν σα μουδιασμένος,μπερδεμένος!Ενώ τώρα έχεις ένα πιο ώριμο ύφος!Και σου βγαίνουν αβίαστα αυτά που θες να πεις!
4)Μη τεμπελιάζεις...Τώρα που εθίστηκα στον αουγκαρο πρέπει να μου δίνεις τουλάχιστον 1 ανάρτηση/4 μέρες!!Για να αποτοξινωθώ χωρίς στερητικά!!
5)επίσης,ελπίζω τα κειμενά σου να μην είχαν αυτοβιογραφικά στοιχεία,γιατί τότε θα αγχωθώ πολύ για σενα!!!
Φιλιά
--Σαλιάγκι
partyyyyyyyyyyyyy
http://www.youtube.com/watch?v=ZThquH5t0ow
Σαλιάγκι
Αγαπητό Σαλιάγκι, πλέον είμαστε δύο άτομα σ όλο τον κόσμο που έχουμε διαβασεί αυτό το μπλογκ, βέβαια σε περνάω γιατί ε΄χω διαβάσει και τον Νεκροθάφτη. Την Ιλιάδα την διάβασες; Δεν μου είπες τίποτα γιαυτό.
Αν θες για το βιογραφικό σου μπορώ να σου δώσω μια πιστοποίηση αντοχής στο κάψιμο. Δεν είναι και λίγο αυτό στην εποχή μας, αν πάλι δεν σου κάνει η πιστοποίηση μπορώ να σου κάνω δώρο μια μπλούζα με τον Μίκυ, Μάους; Ρουκ; Θεοδωράκη; Ότι θές...
Και πάμε στα συμπεράσματα
1) Έχω όχι μεγάλο, αλλά τεράστιο θέμα με τους πιγκουίνους, ειδικά με αυτόν που ζει κάτω από το κρεβάτι μου, μεγάλη μούρη σου λέω. Υπάρχει λόγος για τους πιγκουίνους.
2) Αυτό που όλοι μου λέτε ότι έχω θέμα με τις γριές δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω.
] Πραγματικά δεν τα γράφω όλα όσα μου συμβαίνουν με τις γριές γράφω λίγα και επιγραμματικά το τι έχει συμβεί. Υπάρχει μια μεγάλη ιστορία με γριές που θα την γράψω κάποια στιγμή.
3 Μερικές φορές ντρέπομαι για τα πρώτα κείμενα και θέλω πολύ να τα διαγράψω, αλλά δεν μου πάει η καρδιά. Πραγματικά όταν ξεκίνησα ήμουν αλλού, σε άλλη φάση, το όλο θέμα της ''συγγραφής'' με βοήθησε κάπως να έρθω στα ίσα μου. Δεν είναι ένας χρόνος, είναι δύο χρόνια. Εσύ διάβασες και είδες όλε τις μεταβολές που έζησε ένα άτομο μέσα σε δύο χρόνια. Μπορούν να διακριθούν σε τρεις φάσεις ανεξάρτητα από την ωριμότητα της
γραφής.
4 Μια ανάρτηση στις 4 μέρες; oh my god... δεν είναι και εύκολο, δεν είναι θέμα χρόνου ούτε θεματολογίας, απλά είναι θέμα σκοπιμότητας. Πάντως όπως το βλέπω δεν νομίζω να πέσω στις 2 αναρτήσεις όπως έκανα το καλοκαίρι.
5 Όλα τα κείμενα είχαν κάτι αυτοβιογραφικό, άλλες φορές τραβηγμένο και άλλες φορές συγκρατημένο, αν σου πει κάποιος ότι δεν γράφει αυτοβιογραφικά έστω και κωδικοποιημένα θα σου πει ψέματα. Σίγουρα ότι έχει γραφτεί εδώ δεν είναι εντελώς αλήθεια.
Θα απαντήσω σε όλα τα σχόλια κάποια στιγμή, δεν βαριέμαι, αλλά όπως ξέρεις πια δεν έχω ίντερνετ.
Σε ευχαριστώ πολύ, χρωστάω μπλουζάκι Μίκυ.
Δημοσίευση σχολίου