Κίτρινος Πλανήτης

Επιστροφή στις σουρεάλ καταβολές

Μην το διαβάσεις, δεν είναι αυτό που περιμένεις…..

Μια αλεπού τρέχει μέσα στο δάσος,  περνάει ποτάμια, λίμνες,  ξέφωτα και φτάνει στο τέλος του δάσους, από εκεί και πέρα ξεκινάει η έρημος. Στέκεται και κοιτάει ψηλά το παράξενο φαινόμενο που συμβαίνει εδώ και λίγες μέρες στον ουρανό. Όλα ξεκίνησαν λίγες μέρες πριν, στην Αθήνα, όπου όλα τα περίπτερα της πόλης απέκτησαν νοημοσύνη και ενώθηκαν το ένα με το άλλο  για να μπουν τη σειρά ξαπλωμένα με σκοπό να τυλίξουν την γη. Πότε κανείς πριν δεν είχε σκεφτεί αν όλα τα περίπτερα της Αθήνας μπορούσαν να κάνουν τον γύρω της γης, ούτε και πόσο ψηλά θα έφταναν αν τοποθετούνταν   το  ένα πάνω στο άλλο καθ ύψος. Ο τρόπος που προσπάθησαν να το τυλίξουν την γη, ήταν να τοποθετηθεί το ένα πάνω στο άλλο και μετά να πέσουν σαν κάμπια και να κάνουν το κύκλο.  Το ένα περίπτερο έμπαινε κάτω από το άλλο και το σήκωνε το προηγούμενο ψηλά, όταν μπήκαν αρκετά περίπτερα  έφτασε τόσο ψηλά αυτός ο πύργος που ξεπέρασε την στρατόσφαιρά, τώρα η βαρύτητα της γης δεν τα κρατούσε και κάθε νέο περίπτερο αφηνόταν να περιφέρεται ελεύθερό στο διάστημα.

 Και τα περίπτερα από κάτω συνέχιζαν να σπρώχνουν και  γέμισε το διάστημα γύρω από την γη περίπτερα . Τα περίπτερα μπήκαν σε τροχιά γύρω από την γη και σχημάτισαν ένα κίτρινο δαχτυλίδι, σαν τους δακτυλίους του Κρόνου. Από πολύ μακριά η γη με τον νέο της δακτύλιο έμοιαζε με στρόγγυλο τοστ, με λιωμένο κασέρι να τρέχει γύρω από το ψωμάκι.  Και τα περίπτερα γυρνούσαν αργά γύρω από τον πλανήτη και σκόρπισαν οι σοκολάτες και τα τσιγάρα και οι εφημερίδες και οι τσίχλες. Μια νότα πολυχρωμίας μπήκε στο δακτύλιο.  Το κίτρινο είναι το χρώμα που κυριαρχεί πολλά χρόνια στην Αθήνα.  Τα ταξί, τα τρόλεϊ, τα περίπτερα και άλλα πολλά. Το κίτρινο είναι τόσο αναγκαίο χρώμα σ αυτήν την πόλη και δεν το πετάνε ποτέ. Ακόμα και τα παλιά τρόλεϊ, εκείνα τα κακάσχημα σοβιετικά χυσιαμόλια , δεν τα πετάξανε, τα κόψανε και τα έκαναν  περίπτερα.  Στον δακτύλιο της γης το κίτρινο έκανε τον πλανήτη να μοιάζει πιο όμορφος και όσοι το βλέπανε τους άρεσε και έτσι αποφασίστηκε να στείλουν ότι κίτρινο υπάρχει στον πλανήτη να κάνουν τον δακτύλιο ακόμα μεγαλύτερο. Κάθε χώρα μάζεψε ότι κίτρινο υπήρχε και το έστειλε στο διάστημα σε τροχιά γύρω από την γη. Μόνο οι κινέζοι εξαιρέθηκαν από αυτή την συλλογική προσπάθεια.  Ο δακτύλιος στην αρχή έγινε τεράστιος, ήταν λεπτός και είχε μεγάλη περίμετρο, σιγά σιγά όμως μίκραινε η περίμετρος και άνοιγε σε πλάτος.  Έτσι σε λίγο καιρό το κίτρινο κάλυψε τον πλανήτη. Σκοτάδι μέσα από το κίτρινο. Τα πάντα νεκρώθηκαν από την έλλειψη φωτός. Ακόμα και η αλεπού που έτρεχε στο δασός και στάθηκε να κοιτάει το ουρανό που κάθε μέρα γινόταν πιο σκοτεινός. Μια νέκρα απλώθηκε παντού στον πλανήτη και κρύο, τρομερό κρύο,  Δεν βασάνιζε κανέναν όμως αυτό το κρύο γιατί δεν υπήρχε ζωή μόνο σκοτάδι. Απ έξω από τον πλανήτη και το νέο του περίβλημα όλα έμοιαζαν υπέροχα. ένας νέος χρυσός πλανήτης, ένας  άλλος  ήλιος,  ένα καινούριο άστρο, το πρώτο που δεν ήταν αυτόφωτο.  Σ ολόκληρο τον γαλαξία το θαυμάζανε και το ζήλευαν,  η ομορφιά του και το φως που αντανακλούσε έκανε  τους πάντες να νομίζουν ότι είναι ο παράδεισος, θα ήταν μελό να γράψω τώρα «αλλά δεν ήταν…» αλλά δεν ήταν.  

Αυτό θα μπορούσε  να είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας,  ή νοσηρής φαντασίας, άλλα ότι και αν είναι έχει κάποιο ηθικό δίδαγμα.

ΜΗΝ ΠΕΤΆΤΕ ΤΟ ΚΊΤΡΙΝΟ!

Στο είπα μην το διαβάσεις…. Δεν μ άκουσες…….