Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Η λύπη μέσα από την τρέλα

Έλα γρήγορα
Μια χελώνα πνίγεται στην τσέπη μου,
Η μύτη μου που είναι?
Δεν την βλέπω!
Λες να την έχει ο Αι Βασιλης μες το σάκο του?
Οχι ειπες και ενα αστέρι κουδούνιζε μες το πλυντίριο σου
και μετά ήρθε ένας ζωγράφος
και σου είπε βγάλε το αστέρι από το πλυντίριο
και συ το εβγάλες
και έβαλε νερό καφέ και αίμα
και έφτιαξε χρώμα
και έβαψε όνειρα της μόναξιάς.
Το αστέρι έλαμπε μες το δωμάτιο με ένα πρασινογάλανο φως
και ολα μοιάζαν
με τον πάτο της θάλασσας
μαζί με τους χαμένους θυσαυρούς
και τα μελαγχολικά ναυάγια,
και ό,τι άλλο κάνεις ποτέ δεν είδε,
μόνο όσοι αυτοκτόνησαν
με μια πέτρα στο λαιμό,
κι ομως πολύ αργά να μετανιώσουν
Το δωμάτιο από μακρυά έμοιαζε
με αποκριάτικη κολοκύθα
με το φως να βγαινει απο τα παράθυρα
με τα ενοχα μυστικα κρυμένα
μετά τιποτα, σκοταδι, μαυρο.
Και ενας μάυρος γάτος περνούσε ανάμεσα στα πόδια μου
την ωρα που φώναζα πως είμαι ο βασιλίας
του Μαρόκου
το Μαρόκο-κο-κο!κο-κο-κο!κο-κο?
και κάνοντας την κότα
τράβουσα περισσότερη προσόχη,
τρέχοντας λοιπόν μες τον δρόμο
κουνώντας τα φτερά μου
χωρίς να μπορω να πεταώ
(ποτε δεν μπόρεσα άλλως τε)
άρχισαν να φέυγουν όλα μου τα πούπουλα
και έμεινα μια γυμνή κότα στο δρόμο.
αρκτά γελοίο θέαμα.
Ετσι σαν γυμνό κοκτόπουλο έμοιαζα
και όταν ήμουν μικρός
ή σαν σαυρα.
Γιαυτό και ίσως κάπου μέσα μου να πιστέυω ότι
ποτέ δεν μεγάλωσα.
Τα χρόνια πέρασαν και έρχονται στα όνειρα μου
και χτυπάνε την πόρτα
γρατσουνάνε τους τοιχους
χτυπάνε τα παράθυρα
και ουρλιάζουν
και με βρίζουν,
με βρίζουν
σαν δολοφονιμένοι
που δεν τους άφησα να ζήσουν
όσο έπρεπε όταν έπρεπε.
Και αν έδινα όνομα σε κάθε χρόνο
θα ήταν όλα γυναικών,
ετσι φυλακισμένες στη νιότη τους
παντα να έρχονται
στον ύπνο μου
και να μου τον χαλάνε.

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Έρωτας

Αγάπα τον κλίβανο αποστείρωσης
Αγάπα και τον εξωφρενικό ωκεανό
Όλοι οι κομήτες σχηματίζουν ένα ουράνιο τόξο,
μονόχρωμο,
μοιάζουν με σταφύλια που βλέπαν τις ομπρέλες να ψοφούν.
Το ουράνιο τόξο άλλαξε ξαφνικά το σχήμα του
και έγινε ερωτιματικό.
Ένας τυφλός τάρανδος ζητιανεύει για λίγη γνώση,
μη του δώσεις...
καλύτερα να δέσεις μια πέτρα στο λαιμό σου
και να πέσεις στα ψεύτικα νερά του κόκορα.
Στη μικρή αυλή του τάρανδου
υπάρχει ένα σπιρτόκουτο
που απο μέσα του βγαίνει σπανάκι,χοντρό, σαν ποδήλατο
και στο χρώμα της φανέλας του παππού.
Και ένα σάπιο ψυγείο είναι εκεί ακίνητο εδώ και 774 χρόνια,
το άφησε έτσι ένας ξεφτίλας σκατζόχοιρος
όταν γυρνούσε απο την εκκλησία
όπου είχε πάει να δει ένα άδειο κουτάκι κόκα κόλα
το οποίο το είχε αφήσει εκεί το πληκτρολόγιο μιας πάπιας.
Αυτή η πάπια ήταν ερωτευμένη με ένα γέρο
ο οποίος κάποτε είχε πει:
Αν τα καρπούζια δεν ήταν στρογγυλά
θα είχαν κατακτήσει τον κόσμο!!!!!!!!!!

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Άυγουστος

Γύρισα στο σπίτι μου και όλα μοιάζαν σαν να'μαι απο χρόνια πεθαμένος
Σκόνη πάνω στη σκόνη
Ένα μουχλιασμένο ψωμί στο πάτωμα
Το καναρίνι ψόφιο μεσα στο κλουβί από μέρες
Δεν αντέδρασα μόνο ξάπλωσα στο πάτωμα και έκανα μικρούς σταυρούς στη σκόνη
δημουργώντας μικρά νεκροταφεία
Καταπίνω μια χούφτα πολύχρωμα χάπια
Κλείνω τα μάτια.... ανοίγω τα μάτια
Βλέπω το νταβάνι να λειώνει σαν μαύρη σοκολάτα
Και να με πλησιάζει σαν τεράστια μαύρα δάχτυλα να προσπαθούν να με τυλίξουν
Αλλά ξαφνικά αναδιπλώνεται στροβιλιζεται
Και παίρνει την μορφή που είχα όταν ήμουν παιδί
Τον ακούω να φωνάζει:
Καλύτερα να πέθαινα εγώ!!!
Τότε κατάλαβα πως είμαι πράγματι πεθαμένος
Και οτι κόλαση είναι να συνεχίσω να ζω την ίδια τη ζωή μου
Βγαίνω στο μπαλκόνι
Κοιτάζω τους δρόμους
Όλα σαν μια γιορτή
Όλα σαν μια κηδεία
Χωρίς παρευρισκόμενους
μόνο ο νεκρός

Ο σκύλος

Βρήκα τον σκύλο ψόφιο πάνω στο τραπέζι,
με την αλυσίδα ακόμα δεμένη στο λαιμό του.
Έμοιζε με ψωμί έτοιμο για κόψιμο...
Πήρα τον σκύλο όπως ήταν με την αλυσίδα
και αφού του κάρφωσα ένα καλώδιο
απο το λαιμό μεχρι τον κώλο,
τον κρέμασα στο νταβάνι
τον έκανα λαμπατέρ.
Έβαλα και μια λεκάνη απο κάτω
για να μαζεύω τα υγρά της αποσύνθεσης
που θα στάζουν,
και μ αυτά θα τα'ί'ζω τον καινούριο μου σκύλο.
Οικονομική κρίση βλέπετε...........
Αλλά καπου το καλώδιο είχε διαρροή
και μόλις άναβα το φως
τον χτυπούσε το ρεύμα
και αυτός κλωτσούσε σπασμωδικά,
Αποφάσισα να του κόψω τα πόδια!
Έπρεπε να το είχα κάνει νωρίτερα,
χωρίς πόδια δεν θα χρειαζόταν αλυσίδα....

Στα τέσσερα

Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης.  Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις.  Δυο βδομάδες  μετά από αυτό το Σάββα...