Βλέπω ένα σύννεφο
Μόνο του στο ουρανό
Σαν γονατισμένο μοιάζει
Κινείται αργά
Απ το σύννεφο πέφτουν άνθρωποι
Βρέχει ανθρώπους
Κατεβαίνουν αργά προς την γη
Στροβιλίζονται όμορφα στον αέρα
Προσγειώνονται ομαλά στο έδαφός
Περπατάνε
Φοράνε άσπρα ρούχα
Είναι όλοι τους όμορφοι
Άντρες και γυναίκες
Και άλλοι άνθρωποι πέφτουν από το σύννεφο
Και περπατάνε
Σε λίγο όλη γη από ψηλά φαίνεται ‘άσπρη
Οι άνθρωποι κάνουν ομάδες
Από ψηλά μοιάζουν με σύννεφα
Σύννεφα κάτω στην γη
Μπαίνω σε μια ομάδα τυχαία
Φοράμε όλοι άσπρα
Είμαστε ωραίοι
Οι ομάδες αρχίζουν να ανταλλάσουν λόγια μεταξύ τους
Άσχημα λόγια
Μερικοί αρχίζουν να μαλώνουν
Γεμίζουν τα ρούχα σκόνη
Από ψηλά τα σύννεφα φαίνονται γκρίζα
Λες και θα βρέξει σε λίγο
6 σχόλια:
Δηλαδή, από τότε που οι άνθρωποι έγιναν ομάδας κι άρχισαν να ανταλλάσσουν απόψεις, χάλασε το πράγμαν...
Κάπως έτσι... αν και ο Ντοστογιέφσκι το είπε καλύτερα στο Όνειρο ενός γελοίου.
Οι άνθρωποι χαλάσαν από τότε που έβαλαν νόμους
Η σύλληψη και η εκτέλεση της ιδέας αλλά και τα μηνύματα που εμπεριέχονται είναι η αλήθεια της ζωής μας εδώ, που δίδεται με τρόπο μεγαλειώδη.
Πάντα καταφέρνεις να με εκπλήσσεις.
Καλύτερα βουβοί δηλαδή πιο καλά συνεννοούνται έχουν μεγαλύτερη επικοινωνία βουβοί!
Ολους τους πλανήτες έχεις πάρει στο κατόπι:))
Φιλιά θαλασσινά!
Η καταιγίδα δεν είναι ποτέ μακρυά, έτσι δεν είναι Aougare; Γι΄αυτό κι εγώ προτιμώ το μαύρο...Ό,τι και να γίνει είναι αληθινό και πάντα μαύρο, ενώ άσπρο χάνεται τόσο εύκολα...τόσο εύθραυστο,εκεί μόνο για να τυφλώνει...
Να έχεις μια όμορφη Νύχτα!
Ευχαριστώ πολύ Χριστόφορε, έρχομαι για τον Δημήτριο
Ζουζού
Και τους πλανήτες και τα χρώματα
Φιλιά πολλά
Έσπερος
Συμφωνώ ότι το μαύρο είναι πιο ξεκάθαρο, το μαύρο αφήνει κατάλοιπα, ενώ το άσπρο εύκολα χάνεται.
Δημοσίευση σχολίου