Ιλιάδα 10 (έκρηξη ανατροπών)

 Μετά την νικηφόρα μάχη τα συναισθήματα μέσα την πόλη της Τροίας είναι ανάμεικτα, απ την μια θλίβονται για τον θάνατο του Έκτορα και από την άλλη θέλουν να γιορτάσουν την νίκη εναντίων των ιμπεριαλιστών Ελλήνων. Μπερδεμένα συναισθήματα, σαν να  έρθει η γυναίκα σου και να σου πει : «Αγάπη μου, την έχεις μεγαλύτερη από τον υδραυλικό» τι κάνεις; Χαίρεσαι η θυμώνεις; Μάλλον θυμώνεις! Είναι δυνατόν να μην σε θεωρεί άξιο να φτιάξεις μια βρύση και καλεί υδραυλικό;  Έλεος… Αλλά απ την άλλη μπορεί να μην ήθελε και να σε κουράσει και κάλεσε υδραυλικό, για  σένα το έκανε… για το καλό σου,… τέλος πάντων… το θέμα είναι ότι όλοι στην Τροία την είχαν μεγαλύτερη από τον υδραυλικό (δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του υδραυλικού με τίποτα!). Τα ανάμεικτα συναισθήματα είχαν ένα κοινό πεδίο έκφρασης, την μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, όλοι πίνανε, άλλος από χαρά και άλλος από λύπη. Η κλισέ πρόταση «το κρασί έρεε άφθονο» είναι απόλυτα αντιπροσωπευτική για το τι συνέβαινε στην Τροία εκείνη την μέρα.

Η Ζήνα την επόμενη μέρα της μάχης και αφού είχε αποχαιρετήσει για πάντα τον εραστή της, τον Αχιλλέα, έμεινε στην σκηνή της και έκλαιγε. Ο Όμηρος είχε ετοιμαστεί να κάνει την μαγική του κίνηση με το μαγικό φίλτρο, αυτό που αν έπινες μια γουλιά ,όποιος από το αντίθετο φύλλο σε άκουγε θα σε ερωτευόταν αυτοστιγμεί . Μύρισε το μαγικό  φίλτρο πριν το πιει, ήταν πολύ πικρό και έτσι το έριξε μέσα την κανάτα με το κρασί που είχε στην σκηνή του, ήπιε μια γουλιά από το κρασί του και ξεκίνησε για την σκηνή της Ζήνας. Είχε περάσει το μεσημέρι και η Ζήνα δεν άντεχε άλλο μόνη στην σκηνή της, ένιωσε την ανάγκη να βγει έξω να πάρει λίγο αέρα και να μιλήσει με κάποιον. Το μόνο άτομο που πιστεύει ότι θα μπορούσε να μιλήσει εκείνη την ώρα ήταν ο Όμηρος, γιατί εκτός από φίλος της και καλό παιδί ήταν και αργόσχολος συγγραφέας και ήταν ο μοναδικός σε όλο το στρατόπεδο των Ελλήνων που δεν θα έκανε καμιά δουλειά.  Η Ζήνα έφτασε στην σκηνή του Ομήρου και ο Όμηρος στην σκηνή της Ζήνας, δεν συναντήθηκαν στον δρόμο γιατί ο καθένας είχε πάει από άλλο δρόμο, περιμετρικά του στρατοπέδου ,η Ζήνα για να μην την δουν άβαφη και αμακιγιάριστη με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και ο Όμηρος για να μην τον τσιμπήσει κανείς για δουλεία. Η Ζήνα είδε ότι ο Όμηρος έλειπε και  δεν είχε όρεξη να το περιμένει, λίγο πριν φύγει όμως είδε πάνω στο γραφείο του το μπουκάλι με το κρασί, αυτό που είχε δοκιμάσει την προηγούμενη και της άρεσε πολύ (και που σήμερα είχε το μαγικό ερωτικό φίλτρο χωρίς αυτή να το ξέρει). Ένιωσε την ανάγκη να πιει αλκοόλ, αυτό την  έβγαζε από την δύσκολη θέση να ζητήσει από κάποιον άντρα κρασί, και άλλωστε ο Όμηρος φιλαράκι ήταν, δεν θα τον πείραζε να του πάρει το κρασί σκέφτηκε, και έτσι την πήρε την κανάτα η καλή μας η Ζήνα.

Ο Όμηρος επέστρεψε στην σκηνή του απογοητευμένος που δεν βρήκε την Ζήνα, τζάμπα και η γουλιά με το μαγικό φίλτρο που ήπιε. Έξω από την σκηνή τον περίμεναν δύο δημοσιογράφοι μεταμφιεσμένοι σε στρατιώτες. Οι δημοσιογράφοι έσπερναν διχόνοιες στο στρατόπεδο των Ελλήνων και μισούσαν την Ζήνα επειδή σκότωσε τους συναδέλφους τους.  Ο  Όμηρος παραξενεύτηκε που είδε αυτούς τους δύο άντρες και εκεί και τους ρώτησε

-Ποιοι είστε; Τι θέλετε;

-Ήρθαμε να σε βοηθήσουμε να ξεστήσεις την σκηνή σου

-Και ποιος σας είπε ότι θέλω βοήθεια

-Κανείς… απλά υποθέσαμε ότι μετά από αυτό που έγινε με την Ζήνα θα θες βοήθεια…

-Τι έγινε με την Ζήνα; Τι λέτε ρε; Ποιοι είστε; Είπε ο Όμηρος θυμωμένα

-Δεν ξέρει…. Είπε ο ένας δημοσιογράφος στον άλλο

-Δεν ξέρει …συμφώνησε  κουνώντας το κεφάλι του

-Τι δεν ξέρω; Ρώτησε έντονα ο Όμηρος

-Αστο… είπε  ένας δημοσιογράφος και έπιασε τον συνάδελφό του να φύγουν

Ο  Όμηρος  έτρεξε και βγήκε μπροστά τους και τους σταμάτησε βάζοντας τα χέρια του στο στήθος του καθενός

-Τι δεν ξέρω μιλήστε!

-Να του πούμε; λέει ο ένας

-Ας του πούμε …. Λέει ο άλλος

-Άντε μιλήστε επιτέλους! Λέει θυμωμένα ο Όμηρος

-Η  Ζήνα ήταν πριν από λίγο εδώ, και δεν ήταν μόνη…

-Με ποιον ήταν;

-Με τον Μεγάλο…

-Ποιον μεγάλο; Τον βασιλιά; Ρώτησε γεμάτος αγωνία ο Όμηρος

-Όχι ρε, τον Μεγάλο από το Sex and the City….

-Ποιον;;;;!!!!!!!!!!!!!!!
-Ναι την είδαμε που μπήκε στη σκηνή σου και βγήκε με μια κανάτα κρασί, ήταν πολύ χαρούμενη,  έφυγε αγκαλιά με τον Μεγάλο

-Πλάκα μου κάνετε;!

-Όχι δες και μόνος σου αν σου λείπει τίποτα από την σκηνή

Ο Όμηρος μπήκε μέσα και βγήκε αμέσως νευριασμένος

-Και που ξέρω ότι δεν το πήρατε εσείς ρε αλήτες;!

-Δεν το ξέρεις, και επίσης αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι τους παρακολουθήσαμε και ακούσαμε πολλά και ενδιαφέροντα για σένα…

-Τι εννοείς; Μίλα!

-Θα ακούσεις σκληρά λόγια, είσαι σίγουρος ότι θες να ακούσεις;

-ΜΙΛΑ!!!!!!!!

-Αφού το θες…. Λοιπόν ακολουθήσαμε την Ζήνα και τον Μεγάλο και τους είδαμε να μπαίνουν μέσα στο δάσος, μακριά από τα βλέμματα όλων. Καθίσανε κάτω από ένα δέντρο και άρχισαν να πίνουν από το κρασί σου, κάποια στιγμή η Ζήνα είπε στον Μεγάλο «Ευτυχώς που έλειπε ο μαλάκας και πήρα το κρασί εύκολα, αν ήταν εκεί θα έπρεπε να του κάνω τα γλυκά μάτια και δεν έχω καμιά όρεξη…»  «Μα είναι τόσο μαλάκας αυτός ο Όμηρος;» της ρώτησε ο Μεγάλος, η Ζήνα γέλασε λίγο και του είπε «Όχι μόνο μαλάκας, αλλά και ψώνιο, και βλάκας, νομίζει ότι είναι και ποιητής ο βλάκας, άκου να δεις τι έγραφε το ψώνιο την άλλη φορά, Μέτρησα τα αστέρια, το ξέρω είναι αμέτρητα……» ο Μεγάλος  γέλασε και η Ζήνα του είπε άκου και αυτό, του έλεγε και άλλο ποίημα σου και γελούσαν. «Στην υγεία του μαλάκα» έλεγε ο Μεγάλος «Στην υγειά του ψώνιου» έλεγε η Ζήνα και έπιναν το κρασί σου.  Θες κι άλλα;

Ο Όμηρος είχε μείνει κόκκαλο, τα ποιήματα τα ήξερε μόνο αυτήν, κανένας άλλος, ακόμα και αν είχαν μπει στην σκηνή του θα ήταν εξαιρετικά απίθανο να διαλέξουν τα δυο ποιήματα που είπε η Ζήνα στον Μεγάλο, τα δυο ποιήματα που είχε πει και στον ίδιον ότι της άρεσαν πολύ. Του έλεγαν την αλήθεια, το αίμα του ανέβαινε στο κεφάλι, ένιωθε μαλάκας, τιποτένιος, γελοίος, προδομένος και οργισμένος.

-Την πουτάνα! Την καριόλα! Την σκύλα! Άρχισε να βρίζει ο Όμηρος.

Έσπρωξε τους δημοσιογράφους, πέρασε ανάμεσά τους  και πήγε τρέχοντας στην σκηνή του.

-Τα έκανε όλα για να την δώσεις καλύτερη θέση στην ιστορία! Φώναξε ένας δημοσιογράφος απ έξω

Ο Όμηρος χτύπησε τα χέρια του στο γραφείο του, άκουσε αυτό που του είπε ο δημοσιογράφος και του φάνηκε πολύ φυσιολογικό. Έπιασε την στοίβα με τα ποιήματα και την πέταξε μακριά, τα χαρτιά άνοιξαν και απλώθηκαν στον χώρο με έναν ήχο σαν φτερούγισμα πουλιών.  Σαν βρώμικα πουλιά έφυγαν και όλα του τα όνειρα από το μυαλό, έπιασε και την άλλη στοίβα που έγραφε την ιστορία και την πέταξε με δύναμή κάτω, κλότσησε τα χαρτιά και συνέχισε να βρίζει «Την πουτάνα! Την καριόλα! Ήθελε καλύτερη θέση στην ιστορία! Ούτε μια γραμμή δεν της αφιερώσω! Θα την ξαναγράψω την ιστορία και δεν θα την αναφέρω πουθενά! Την πουτάνα!»

Οι δημοσιογράφοι άκουσαν απ έξω αυτά που έλεγε ο Όμηρος και έτριβαν τα χέρια τους, έγινε ακριβώς αυτό που ήθελαν, μέρες παρακολουθούσαν τον Όμηρο και την Ζήνα και τώρα τα κατάφεραν, έπεισαν τον Όμηρο ότι η  Ζήνα είναι ένα ύπουλο πλάσμα και τον έκαναν να την εξαφανίσει από την ιστορία. Αυτή θα ήταν η σκληρότερη τιμωρία για την Ζήνα και θα ήταν η εκδίκηση για τους συναδέλφους τους που σκότωσε αυτό το γύναιο. Αυτή θα ήταν και η εκδίκηση του Ομήρου που έπαιξε μαζί του.

Την χαρά τους διέκοψε ο Όμηρος που βγήκε απότομα και αγριεμένος από την σκηνή του, μια λεπτομέρεια είχε ξεφύγει από τους δημοσιογράφους

-Είπατε ότι την ακούσατε να μιλάει; Τους ρώτησε ο Όμηρος

-Ναι, τι απ΄ όλα όσα σου είπαμε δεν έστεκε;

-Και δεν την ερωτευτήκατε;

-Από πού και ως που να την ερωτευτούμε; Τι μας πέρασες;

-Αλήτες! Ψελλίσματα ζητιάνου, ύπουλα υποκείμενα! Ψεύτες!

-Τι λες ρε; Άλλη σε πούλησε εμάς λες ψεύτες;

-Το κρασί είχε μέσα ένα μαγικό φίλτρο που αν άκουγες την φωνή αυτού που το έχει πιει τον ερωτεύεσαι αμέσως!

Οι δημοσιογράφοι σκάλωσαν για λίγο, δεν την ήξεραν αυτή την λεπτομέρεια,  είχαν δει τον Όμηρο να μιλάει με τον γέρο μάγο αλλά δεν είχαν μάθει ποτέ τι είπαν, τώρα κατάλαβαν….

-Μαγικό φίλτρο; Πήγε στον μάγο…. Είπε ο ένας δημοσιογράφος στον άλλο

-Πήγε στον μάγο…. Επανέλαβε και ο άλλος σχεδόν θλιμμένα

-Ναι ρε, πήγα και μου έδωσε το φίλτρο που το έριξα μέσα στο κρασί

-Ρε Όμηρε, δεν σε κόβει λίγο; Όταν καταλάβει ο άλλος ότι είσαι ερωτευμένος σε πουλάει και σε αγοράζει όποτε θέλει

-Και γιατί να το κάνει αυτό ο μάγος;

-Για τα λεφτά; Μη μου πεις ότι πιστεύεις περισσότερο σε ένα μαγικό φίλτρο παρά στα λόγια μας που στέκουν πέρα για πέρα.

Ο καημένος ο Όμηρος σκέφτηκε λίγο και κατάλαβε ότι αυτοί οι δύο είχαν δίκιο, μούγκρισε και γύρισε στην σκηνή του και συνέχισε να τα σπάει.

Και όντως είχαν δίκιο, σε ένα πράγμα μόνο, όταν καταλάβει ό άλλος ότι είσαι ερωτευμένος σε αγοράζει και σε πουλάει όποτε θέλει, έτσι ακριβώς όπως έκαναν και αυτοί με τον Όμηρο, έτσι ακριβώς όπως κάνουν πάντα με τους φόβους μας.

Το ίδιο απόγευμα από ψηλά στο παλάτι ο Πρίαμος και η υπόλοιπη βασιλική οικογένεια βλέπουν τους Τρώες κάτω να διασκεδάζουν.  Κάτι στο βάθος του ορίζοντα τραβάει την προσοχή του βασιλιά, ένα τεράστιο άλογο ξεπροβάλει ανάμεσα από τα βράχια. Μόλις κατάλαβε περί τίνος πρόκειται ο βασιλιάς χέστηκε από τον φόβο του. Σηκώθηκε όρθιος και δείχνοντας το άλογο είπε

-Ένα τεράστιο άλογο έρχεται καταπάνω μας! Σημάνετε συναγερμό! Πάρι, πάρε τους καλύτερους στρατιώτες και πήγαινε να το σταματήσεις! Γρήγορα πριν γκρεμίσει τα τείχη της πόλης!

Οι Έλληνες είχαν επιβιβαστεί όλοι στα πλοία, μόνο μια ομάδα έμεινε στη στεριά, μια ομάδα που έσερνε το τεράστιο άλογο που είχε φτιάξει ο ¨Οδυσσέας για να τρομάξει τους Τρώες. Μέσα στο άλογο ήταν μόνο η ομάδα του Οδυσσέα, τους έκλεισε εκεί μέσα ο Αγαμέμνονας για να τους τιμωρήσει επειδή απέτυχαν  να φτιάξουν ένα ρεαλιστικό τεράστιο άλογο.  Όταν οι Έλληνες είδαν την σκόνη από μακριά κατάλαβαν ότι έρχονται Τρώες με άλογα. Παράτησαν το άλογο και μπήκαν και αυτοί στο τελευταίο πλοίο και έφυγαν. 

Οι Τρώες έφτασαν μπροστά στο άλογο και άρχισαν να γελάνε «Μα είναι δυνατόν να πίστεψαν ότι θα μας τρομάξουν μ  αυτή την μαλακία!;; Είναι τόσο γελοίοι αυτοί οι Έλληνες;» είπε ο Πάρις και συνέχισε με πιο επίσημο τόνο «Πάρτε το μέσα στην πόλη να το δουν και οι άλλοι για να καταλάβουν με τι βλάκες είχαμε να κάνουμε!»  

Μετά από αρκετή ώρα το άλογο έφτασε στην πόλη, ο Πρίαμος είχε παγώσει από τον φόβο του, έβλεπε το άλογο να πλησιάζει και δεν ήξερε τι είχε γίνει, μόνο όταν έφτασε κοντά αυτό το ξύλινο άλογο κατάλαβε ότι πρόκειται για μια γελοία κατασκευή. «Το ήξερα!» είπε δυνατά και αποφασιστικά «σίγα να μην μας τρόμαζαν με αυτήν την μαλακία….» Όλοι ήθελαν να του πούνε «σκάσε μαλάκα χέστηκες από τον φόβο σου» αλλά κανείς δεν μίλησε.

 Έχει πέσει πια η νύχτα και στα πλοία των Ελλήνων επικρατεί μια ανακατωσούρα, έχουν απομακρυνθεί από την ακτή αλλά όχι πολύ, έχουν απομακρυνθεί τόσο  έτσι ώστε να τους επιτρέπεται  να μπαίνουν τα πλοία σε σχηματισμό πλεύσης. Τα γιορτινά φώτα της Τροίας μοιάζουν να λάμπουν ειρωνικά μπροστά στην κατήφεια των ηττημένων Ελλήνων. Η Ζήνα είναι μέσα μια καμπίνα στο πλοίο, στο οποίο  είναι και ο βασιλιάς,  η Ζήνα πίνει από το κρασί του Ομήρου, είναι θλιμμένη για το θάνατο του Αχιλλέα, απορεί και για την απουσία του Ομήρου, που να είναι τώρα που τον χρειάζεται περισσότερο; Πριν επιβιβαστεί τον αναζήτησε αλλά κανείς δεν ήξερε να της πει τίποτα και όλοι είχαν κάτι να κάνουν και έφευγαν τρέχοντας.  Αφού ήπιε όλο το κρασί  ένιωσε να πνίγεται  μέσα στην μικρή καμπίνα. Τύλιξε το κεφάλι της με μια μεγάλη μαντίλα και βγήκε έξω, περπάτησε παράλληλα με την κουπαστή  χαδεύοντας απαλά το ξύλο και πήγε προς το πίσω μέρος του πλοίου. Έμεινε εκεί, ακούμπησε τα χέρια της στην κουπαστή και έσκυψε προς τα έξω. Κοιτούσε την Τροία από μακριά και αναπολούσε τις τόσες και τόσες έντονες στιγμές που έζησε εκεί, εντός και εκτός πόλης. Δεν ζει εύκολα κανείς τόσα πολλά μέσα σε τόση λίγο χρονικό διάστημα. Η ζωή της ήταν μια περιπέτεια. Τώρα, από εδώ και πέρα τι; Θυμήθηκε τον Αχιλλέα που της είχε πει «Αν δεν είσαι εσύ μετά την στροφή, τότε τι;» δεν το είχε καταλάβει τότε τι ακριβώς σήμαινε, ίσως ούτε και τώρα, αλλά θυμόταν το κάθε τι από τον Αχιλλέα με νοσταλγία. Με την σκέψη του Αχιλλέα που θυσιάστηκε για να την σώσει ψέλλισε  πάλι θλιμμένα μια λέξη «Μαλάκα… Μαλάκα…» Έμεινε να κοιτάει εκεί μόνη, μέχρι που άκουσε μια συζήτηση λίγο πιο δίπλα, πίσω από ένα μπαούλο με σκηνές , δύο άγνωστες φωνές έλεγαν κάτι που μάλλον την ενδιέφερε

-Τελικά ρε συ πολύ μεγάλη πουτάνα αυτή η Ζήνα..

-Γιατί ρε τι έκανε;

-Τι έκανε;!!!! Δεν τα έμαθες; Εκμεταλλεύεται τους πάντες, τον ¨Όμηρο τον γάμησε, του πουλούσε έρωτα για να της δώσει καλύτερη θέση στο σύγγραμμά του και μόλις κατάλαβε ότι χάσαμε τον πόλεμο τον άφησε στα κρύα του λουτρού…

-Έλα ρε… την πουτάνα…

-Και όχι μόνο αυτό, τον κορόιδευε κιόλας, βλάκα τον ανέβαζε ψώνιο τον κατέβαζε.

-Και που τα έμαθες εσύ όλα αυτά;

-Ήμουν εκεί όταν τραβούσαμε τον ¨Όμηρο από την φωτιά

-Ποια φωτιά;

-Ο ¨Όμηρος στεναχωρήθηκε πάρα πολύ όταν έμαθε τι ρόλο βαράει η ¨Ζήνα, φρίκαρε, μάζεψε όλα τα χαρτιά που είχε γράψει και τα έβαλε φωτιά, τον έβλεπα από μακριά να στέκεται πολύ κοντά στην φωτιά, κάποια στιγμή τον είδα να βάζει το κεφάλι του μέσα στην φωτιά!

-Πόπω… τι φρίκη πρέπει να έφαγε ο ανθρωπάκος….

-Είναι δυνατόν να μην φας φρίκη όταν σε δουλεύει έτσι μια γυναίκα;

-Και τι έγινε τελικά με τον ¨Όμηρο.;

-Τον σώσαμε την  τελευταία στιγμή αλλά….

-Αλλά τι;

-Αλλά θα μείνει τυφλός για πάντα, έβαλε τα μάτια του μέσα στην φωτιά και …

-Σώπα ρε, τον άνθρωπο τι έπαθε…. Και που είναι τώρα;

-Τον παρακαλούσαμε να ρθει, αλλά δεν ήθελε με τίποτα, ήθελε να μείνει εκεί, να ζήσει σαν ζητιάνος, λιγότερο ντροπιαστικό είναι αυτό παρά εκείνο που του έκανε η Ζήνα…

-Δεν είναι να τον αδικείς…..

Η Ζήνα στην αρχή της συζήτησης ένιωσε ένα σφίξιμο στο στομάχι, όσο άκουγε κι άλλα άρχισε να κλαίει, έπεσε κάτω και ακουμπώντας την πλάτης της στα τοιχώματα της κουπαστής έκλεγε αθόρυβα.  Μετά από πολύ κλάμα αποφάσισε να πάει να βρει τον Όμηρο, να του εξηγήσει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, να τον βρει και να τον βοηθήσει τώρα που είναι τυφλός. Σηκώθηκε, σκούπισε τα δάκρυα της και πήγε να κατεβάσει μια βοηθητική  μικρή βάρκα από τα πλαϊνά του πλοίου.  Η βάρκα αυτή ήταν δεμένη με σκοινιά, η Ζήνα την έσπρωξε προς τα έξω και την είχε να αιωρείται πάνω από την θάλασσα. Κατέβαζε το σκοινί σιγά σιγά, κοιτούσε και πίσω για να μην την δει κανείς και την σταματήσει. Αλλά η Ζήνα δεν είχε πολλές δυνάμεις, ήταν εξαντλημένη, της γλίστρησε το σκοινί και έτρεξε μέσα στην χούφτα της.  Η βάρκα έσκασε στο νερό και ή Ζήνα έβγαλε μια κραυγή πόνου από το κάψιμο που της προκάλεσε  η τριβή με το σκοινί στο χέρι της. Αμέσως όλοι όσοι την άκουσαν κοκάλωσαν, το φίλτρο έκανε την δουλεία του, η Ζήνα έβγαζε ένα χρυσαφί φως από το σώμα της. Αυτός που βρισκόταν πιο κοντά έπεσε αμέσως πάνω της  και προσπάθησε να την φιλήσει, η ¨Ζήνα αντιστάθηκε έντονα και τον έσπρωξε πίσω «Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα  ρε αχρείε;!» του φώναξε  η φωνή της ακούστηκε πάλι πολύ δυνατά και το χρυσαφί φως από το κορμί της Ζήνας έγινε ακόμα πιο έντονο. Ο τύπος που είχε πάει να την φιλήσει στέκονταν στα γόνατα και είχε βγάλει το μαχαίρι του από την ζώνη του, κοιτώντας την Ζήνα της  είπε «Αγαπώ την πιο μικρή τρίχα από τα μαλλιά σου περισσότερο από ότι θα αγαπήσει ποτέ κάποιος ολόκληρη εσένα, και αυτό είναι η μικρότερη απόδειξη της αγάπης μου»  ολοκληρώνοντας την φράση του ο τύπος έκοψε τον λαιμό του πέρα για πέρα και σωριάστηκε νεκρός.  Η Ζήνα γούρλωσε τα μάτια και είδε όλους τους άντρες του πλοίου να έρχονται κατά πάνω της με ένα βλέμμα τρέλας και απελπισίας. Τρόμαξε, τρελάθηκαν όλοι σκέφτηκε και πήδηξε από το πλοίο μέσα στο νερό. Αμέσως μόλις έβγαλε το κεφάλι της από την θάλασσα ανέβηκε στην βάρκα που είχε κατεβάσει. Οι άντρες είχαν φτάσει στην άκρη του πλοίου και την παρακαλούσαν, άλλοι  να τους αγαπήσει, άλλοι έστω να τους κοιτάξει, άλλοι να την πηδήξουν. Ένας ένας άρχισαν να πέφτουν στη θάλασσα. Η Ζήνα ξεκίνησε να κάνει κουπί  για να απομακρυνθεί.  Την είχε ακούσει και ο βασιλιάς, εννοείται ότι την ερωτεύτηκε και αυτός παράφορα, έδωσε αμέσως διαταγή να γυρίσει το πλοίο για να πιάσουν την Ζήνα.   Έτσι και έγινε, γύρισε το πλοίο, αργά, και ακλουθούσε την Ζήνα. Τα άλλα πλοία, αφού οι καπετάνιοι τους είδαν το πλοίο του βασιλιά να στρίβει νόμιζαν ότι θα γυρίσουν στην Τροία και θα κάνουν αντεπίθεση.  Όλοι έστριψαν τα πλοία και ακολουθούσαν αυτό του βασιλιά που κυνηγούσε την βάρκα της Ζήνας. Το ηθικό των αντρών αμέσως ανέβηκε, άρχισαν  τα πολεμικά τραγούδια και τις πολεμικές ιαχές, δεν θα γυρνούσαν με σκυμμένο κεφάλι πίσω, θα πολεμούσαν μέχρις εσχάτων.  Η Ζήνα δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε, έβλεπε το σώμα της να λάμπει και όλο τον ελληνικό στόλο να την κυνηγάει, τι τρέλα είναι πάλι αυτή; Το μόνο που ήθελε πλέον ήταν να ξεφύγει, δεν σκεφτόταν τον Όμηρο, ήθελε να βγει στην ακτή και να πάει τρέχοντας στην Τροία και να μπει από μια κρυφή πύλη που λίγοι μόνο ήξεραν. Πάνω στην βάρκα η Ζήνα έμοιαζε με τεράστια πιρόγα, έμοιαζε σαν λαμπερό φεγγάρι που κατέβηκε στην γη, ήταν το χρυσαφί της φως και ήταν αυτό που τρέλαινε  όλα τα α ψάρια και βγήκαν στην επιφάνεια, η Ζήνα έκανε κουπί και δίπλα της κολυμπούσαν ψάρια και δελφίνια. Τα δελφίνια χόρευαν μόνο για εκείνη, μπαινοέβγαιναν  στο νερό και τσίριζαν χαρούμενα.

Μετά από ώρα η Ζήνα έφτασε στην στεριά, αμέσως μόλις κατέβηκε ξεκίνησε να τρέχει προς την Τροία. Τα πλοία δεν είχαν μείνει πολύ πίσω. Σε πολύ λίγο χρόνο γέμισε η ακτή με πλοία που ξερνούσαν Έλληνες μαχητές. Δεν ανασυντασσόταν, κατευθείαν όποιος κατέβαινε από το πλοίο έτρεχε προς την πόλη. Μπροστά η λαμπερή Ζήνα να τρέχει, πίσω της αυτοί που την είχαν ακούσει και την ερωτεύτηκαν, και πιο πίσω ολόκληρος ο στρατός των Ελλήνων, όλοι αυτοί πηγαίνουν τρέχοντας και ουρλιάζοντας προς την Τροία.  Μια λαοθάλασσα ακολουθούσε μια γυναίκα, μόνο καταστροφικό θα μπορούσε να είναι αυτό.

Στην Τροία οι χοροί έφταναν στο τέλος τους, οι άνθρωποι είχαν μεθύσει για τα καλά πλέον, αλλά όχι όλοι. Οι στρατιώτες δεν είχαν πιει καθόλου,  ήταν ακέραιοι και ακούραστοι.  Από ψηλά ο βασιλιάς έβλεπε την λαοθάλασσα να πλησιάζει «Μα είναι τρελοί αυτοί οι Έλληνες! Τι νομίζουν ότι θα κάνουν; Στρατηγέ!  Στείλε τους τοξότες στα τείχη και όλο το πεζικό στην πύλη έτοιμο για αντεπίθεση!» . Οι διαταγές του εκτελέστηκαν αμέσως, ο Πρίαμος όμως είχε την απορία γιατί το κάνουν αυτό; Αυτό είναι καθαρή αυτοκτονία, κανείς δεν ορμάει έτσι σε μια αρματωμένη πόλη! Το πιθανότερο είναι να μην φτάσουν καν στην πύλη, θα τους εκτελέσουν οι τοξότες, μα γιατί το κάνουν; Ποια τρέλα τους χτύπησε πάλι;

Οι τοξότες έχουν πάρει ο καθένας  την θέση του στις πολεμίστρες. Βλέπουν την μάζα των Ελλήνων να έρχονται. Είναι σε ετοιμότητα. Αφού έχουν πλησιάσει αρκετά οι Έλληνες μερικοί τοξότες ρίχνουν φλεγόμενα βέλη. Μια βολή με γωνιά 45 μοίρες. Τα βέλη αυτά μετά από λίγα δευτερόλεπτα καρφώνονται στο έδαφος.  Αυτά τα βέλη ορίζουν το μέγιστο βεληνεκές των τόξων τους, αυτό είναι το όριο βολής και αυτή είναι γραμμή πυρρός τους. Μετά από αυτή την γραμμή αρχίζει η σφαγή των Ελλήνων. Προς το παρόν αυτή η γραμμή είναι σχεδόν στην μέση της απόστασης των Ελλήνων από την πόλη. Οι Έλληνες συνεχίζουν να πλησιάζουν μ αυτήν την άτακτη προέλαση και οι Τρώες τεντώνουν τα βέλη και τους περιμένουν να φτάσουν στο όριο βολής….

Μπροστά ακριβώς από την πύλη , μέσα στην πόλη, είναι ο Δούρειος Ίππος , το έκτρωμα των Ελλήνων. Μέσα στον Δούρειο Ίππο είναι είκοσι Έλληνες. Κάτω από τον Δούρειο ίππο έχει μαζευτεί το πεζικό των Τρώων, δεξιά και αριστερά στις επάλξεις έχει γεμίσει με τοξότες. Οι Έλληνες μέσα στον Δούρειο ίππο δεν είχαν ακούσει τίποτα μέχρι στιγμής γιατί έκλαναν συνέχεια. Ναι έκλαναν! Πριν τους κλείσουν μέσα τους είχαν δώσει από μια κονσέρβα με φασόλια γιαχνί.  Πριν από λίγες ώρες όλοι μαζί έφαγαν τα φασόλια τους. Είναι γνωστές οι επιδράσεις της φασολάδας. Όλοι είχαν σφιγμένα τα πρόσωπα, ο καθένας ντρεπόταν να την ρίξει πρώτος. Ο Οδυσσέας παρατήρησε τα σφιγμένα πρόσωπα και πήρε το θάρρος να μιλήσει. «Σύντροφοι, σας νιώθω. Όλοι θέλετε να κλάσετε και πρώτος απ όλους εγώ. Εμπρός λοιπόν, ας μην ντρεπόμαστε άλλο, ας αφεθούμε σ αυτό που μας επιτάσσει η φύση…»  Με την ολοκλήρωση του σύντομου λόγου του την αμόλησε πρώτος.  Ήταν μια ηχηρή κλανιά αλλά δεν συγκρίνεται με τίποτα με τον επόμενο ήχο που ακούστηκε. Έκλασαν όλοι μαζί και σείστηκε το κουφάρι του Δούρειου Ίππου, κόντεψε να διαλυθεί. Μετά από την απενοχοποίηση της κλανιάς όλοι έκλαναν ακατάπαυστα. Ο χοντρός ο Πάγκαλος σηκώθηκε και έριχνε τις κλανιές του όρθιος, τα κολομέρια του βαρούσαν παλαμάκια. Ο Οδυσσέας τις έβγαζε υγρές. Για πολλή ώρα γινόταν αυτό, κλανοσυμφορά,   σε ένα κενό ήχου ο Οδυσσέας άκουσε τις κραυγές του όχλου και την αναστάτωση. «Πάω να δω τι γίνεται!» είπε και άρχισε να σκαρφαλώνει στο λαιμό του αλόγου για φτάσει στο κεφάλι του. Από εκεί μπορούσε να δει έξω από την πόλη, ήταν πιο ψηλό από τα τείχη. (μη με ρωτήσεις πως έβαλαν μέσα, είναι μεγάλη ιστορία..)  Όταν έφτασε εκεί κοίταξε από μια χαραμάδα προς τα πίσω έξω από τα τείχη και είδε τον όχλο τον Ελλήνων να ορμάει κατά την πόλη. Ακλουθούσαν μια φωτεινή μορφή. Μα τι κάνουν, μονολόγησε, αυτό είναι καθαρή αυτοκτονία! Είδε και τους τοξότες που είχαν καλύψει τις επάλξεις και σφίχτηκε η καρδιά του. Η μπόχα από τις κλανιές δεν έφτανε στο κεφάλι του αλόγου, έχει την τάση να πηγαίνει προς τα κάτω. Επί της ευκαιρίας πήρε και μια ανάσα καθαρό αέρα. Στο κουφάρι του αλόγου οι υπόλοιποι Έλληνες δεν μπορούσαν να  σταματήσουν να κλάνουν, ο Αλέξης Τσίπρας  που ήταν από τους πιο νέους και φιλελεύθερους στρατιώτες που είχαν κλειστεί μέσα στον Δούρειο Ίππο έβγαλε ένα στριφτό τσιγάρο με χασίσι  και το έβαλε στο στόμα του. Έψαχνε τα ρούχα του για αναπτήρα, ήταν σίγουρος ότι κάπου πάνω του τον είχε.  Ο Άδωνις τον είδε από απέναντι  και μια ανησυχία γεννήθηκε στο μυαλό του, κάτι δεν του καθόταν καλά, εκτός απ το ότι μισούσε την γλίτσα τον Τσίπρα, κάτι δεν του  καθόταν καλά αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει ακόμα τι…. Ο Τσίπρας βρήκε επιτέλους τον αναπτήρα και τον πλησίαζε προς τον μπάφο, το μυαλό του Άδωνη αμέσως πλημμύρησε με εικόνες όπου αυτός και η αγαπημένη  του Ευγενία είχαν περάσει ένα υπέροχο  ρομαντικό βράδυ κάνοντας πυροκλάνια,  τρομαγμένος πετάχτηκε από την θέση του φωνάζοντας «Μηηη!». Ο Τρίπρας τον είδε ορμάει κατά πάνω του την ώρα ακριβώς που άναβε τον αναπτήρα.  Με  το που άναψε τον αναπτήρα το μεθάνιο από τις κλανιές πήρε φωτιά και εξερράγη όλο το κουφάρι του Δούρειου Ίππου. Αυτοί που ήταν κλεισμένοι μέσα για ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου κόλλησαν στα τοιχώματα του αλόγου σαν βατραχάκια στο μπλέντερ που παίρνει μπρος και μετά εκσφενδονιστήκαν σαν πολτός ντομάτας μαζί με κομμάτια από το φλεγόμενο ξύλο. Οι κλανιές ήταν πολλές  άρα και η έκρηξη ισχυρή. Συντάραξε την γη. Το άλογο αυτό ήταν το πρώτο όπλο μαζικής καταστροφής, η πρώτη πυρηνική βόμβα.  Η έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή που διέλυσε  την τεράστια ξύλινη πύλη της Τροίας, την εξαΰλωσε σχεδόν.  Ένα μεγάλο μέρος των τειχών γκρεμίστηκε, οι τοξότες σκοτώθηκαν από την έκρηξη ή από τα θραύσματα του αλόγου  ή τους πέταξε μακριά το ωστικό κύμα της έκρηξης! Το πεζικό που ήταν ακριβώς κάτω από το άλογο μετατράπηκε αμέσως σε μια άμορφη καμένη μάζα. Η Τροία είναι πλέον μια γυμνή γυναίκα με ανοιχτά τα πόδια. Το μόνο που διασώθηκε από την έκρηξη ήταν το κεφάλι του αλόγου στο οποίο ήταν και ο Οδυσσέας, ή έκρηξη το έστειλε στην ταράτσα μια τριώροφης οικοδομής.  Ο Οδυσσέας σώθηκε, μόνο που η έκρηξη του προκάλεσε μια προσωρινή κώφωση.

Η Ζήνα έτρεχε προς την Τροία, σαν φωτιά πάνω στο φυτίλι, ήταν  το πιο φωτεινό πλάσμα στο κόσμο εκείνη στη στιγμή και ποτέ  ξανά δεν εμφανίστηκε  πιο φωτεινό πλάσμα απ αυτήν στον πλανήτη.  Ήταν σαν να έτρεχε από την ζωή που την περίμενε αν γυρνούσε πίσω στην Ελλάδα, γάμος, παιδιά, σκυλιά, στεγαστικό δάνειο ,πεθερικά, καλοί τρόποι, μαμ κακα και νάνι. Έτρεχε προς την περιπέτεια , όταν ζούσε περιπέτειες ονειρευόταν μια ήρεμή ζωή και όταν η ζωή της ηρεμούσε ονειρευόταν περιπέτειες. Τώρα έτρεχε, μόνο αυτό.  Μια έκρηξη μέσα από την Τροία την  ταρακούνησε, για λίγο εμφανίστηκε στον ορίζοντα κάτι πιο φωτεινό απ αυτήν, μια  τεράστια μάζα φωτός και καπνού, σε λίγα δευτερόλεπτα το ωστικό κύμα την έριξε κάτω. Τραντάχτηκε το κεφάλι της, όταν σηκώθηκε είδε της σκόνες της έκρηξης να καταλαγιάζουν και να διακρίνεται ένα μεγάλο κενό στα τείχη της Τροίας, για λίγο αναρωτήθηκε αν αυτό που βλέπει είναι όνειρο ή αλήθεια…….