Ρωμαίος και Ιουλιέτα 1 (Στην Αυλή Του Καπουλέτου)

Στη νοσταλγική Βερόνα  ο Ρωμαίος ο γιός του Μοντέγου περιφέρεται μόνος,  περνάει από δρόμους και πλατείες γεμάτες κόσμο, δεν τον ενδιαφέρει τίποτα έχει ένα πόνο  βαρύ μες την καρδιά.   Η Ροζαλίντα ,η λατρεμένη του, δεν του δίνει σημασία.  Ο Ρωμαίος μέρες τώρα έχει χάσει την όρεξή του και γράφει ποιήματα απελπισίας για τον ανεκπλήρωτο έρωτά του.  Δεν έβγαινε από το σπίτι μέρες τώρα, μον σήμερα πάει να βρει τους φίλους του να πνίξει τον πόνο του στο μπάφο. Ο Μερκούτιος  και ο Μπενβόλιος είναι οι drug friends του Ρωμαίου, συναντιούνται μόνο για να πιούνε μπάφο και σήμερα ο Ρωμαίος είχε μεγάλη ανάγκη την παρέα τους.

Τους συνάντησε στο δάσος σε ένα ξέφωτο,  αυτοί είχαν αρχίσει ήδη να πίνουν από ώρα.  Γελώντας υποδέχτηκαν τον Ρωμαίο

ΜΕΡ- Ώρα καλή σου άρχοντα

ΜΠΕΝ- Καλώς το παλικάρι

ΡΩ- Χαίρε φίλε μου Μερκούτιε και  ευγενικέ αδερφέ μου Μπενβόλιε γεια σου, φέρε φου.

ΜΠΕΝ- Πάρε άρχοντα, καλή παρτίδα σου χω,   δέξου αγκάλες και σε μας απέθεσε τον πόνο σου.

ΡΩ-Ω, Ο πόνος μου με πνίγει, μα η φιλιά σας  ωραία πως μυρίζει

ΜΕΡ-Να γυρίζει, να γυρίζει

ΡΩ-Με τέτοιους φίλους δεν σε φοβάμαι Χάρε, ορίστε κύριε Μερκούτιε πάρε.

ΜΠΕΝ- Τη θλίψη βλέπω μες τα μάτια σου και η ψυχή μου κλαίει, για πες μου κύριε ποιος σε πλήγωσε ολέι ολέι;

ΡΩ- Μ’αρνήθηκε, τα λόγια της μες την ψυχή μου ακόμα καιν’, φίλε Μπενβόλιε από δω και πέρα θα σε ονομάζω Μπεν.

ΜΠΕΝ- Μπεν ας είναι το όνομά μου, χαρά μου για σένα να το αλλάξω, πιες Μερκούτιε μη μας κοιτάς σαν χάνος,  το τσιγάρο μας τελειώνει έχει γίνει νάνος.

ΡΩ-Πιες Μερκούτιε τι μας κοιτάς σαν τέρας, δεν το βλέπεις τόση ώρα που το πίνει ο αέρας;

ΜΕΡ-Θα πιω αδέρφια μου, ξεχάστηκα για λίγο,  κάποιος έρχεται μήπως πρέπει πια να φύγω;

ΡΩ-Ποιος να είναι άραγε τούτος μες του δάσους την μέση; Μη φοβάστε κύριοι, μάλλον θα ναι κάποιος άρχοντας που βγήκε για να χέσει  

ΜΕΡ-Ορίστε κύριε, κράτα εσύ το τσιγάρο, εγώ δεν θέλω άλλο να φουμάρω.

ΡΩ- Φοβάσαι Μερκούτιε, είσαι χέστης, μα ετούτος που έρχεται μοιάζει υπηρέτης.

ΥΠΗΡΈΤΗΣ- Ωρά καλή σας κύριοι

ΜΠΕΝ- Ωρα καλή και σε σένα, ποιος είσαι του λόγου σου; Τι εδώ γυρεύεις;

ΥΠ- Του άρχοντα του Καπουλέτου είμαι υπηρέτης,  πάρτι κάνει σήμερα και καλεσμένων έχω γίνει επαίτης

ΜΕΡ-Για πες μου κύριε για το πάρτι, θα χει και γκομενάκια;

ΥΠ-Της Ιουλιέτας φίλες πολλές, όλες  τους πουτανάκια

ΜΠΕΝ-Καλώς κύριε συνέχισε τον δρόμο σου και στο καλό να πας,

Και αν ασφαλίτης σε ρωτήσει δεν ξέρεις τίποτα για μας

ΥΠ-Μη φοβάστε άρχοντες, ποτέ δεν θα μιλήσω

Και το καλό το πράγμα το καταλαβαίνω όταν το μυρίσω

ΡΩ-Ώρα καλή σου αδερφέ

ΥΠ-Ώρα καλή σας άρχοντες

(Φεύγει)

ΜΠΕΝ- Άρχοντα αδερφέ μου, τη βρήκα τη λύση στο πρόβλημά σου, στο πάρτι θα πάμε, πιο όμορφη να βρεις απ την δικιά σου.

ΡΩ-Πιο όμορφη στον κόσμο δεν υπάρχει, και  όρεξη δεν έχω για κανένα πάρτι

ΜΕΡ-Το τσιγάρο τελείωσε το πέταξα στο χώμα, για πες μου αδερφέ μου για πόσο θα βασανίζεσαι ακόμα;

ΡΩ-Το χώμα τώρα γεύεται της χαράς την γεύση, ποτέ μου δεν θα ξεχάσω την λεπτή της μέση

ΜΠΕΝ- Άρχοντα σου λέω τούτο και η αρχοντιά σου ας με μισήσει, στο πάρτι έτσι και δεν έρθεις δεν θα σου ξαναδώσουμε χασίσι.

ΡΩ-Τι είπες τώρα φίλε μου συμμαθητή θαμώνα, ο κώλος σου να γίνει σαν τρύπα από πομόνα!

ΜΠΕΝ-Για το καλό σου μόνο νοιάζομαι και μη με παρεξηγήσεις, αν δεν την ξεπεράσεις τώρα ποτέ σου δεν θα ξαναγαμήσεις.

ΡΩ- Μα ούτε και αυτή τη γάμησα, στο όνομα  του  θεού  μου, μα πώς να πάω σε πάρτι στο σπίτι του εχθρού μου;

ΜΕΡ-Μασκαρεμένοι θα πάμε άρχοντα, ξέχασες;  ζούμε στη Βερόνα,  στο πάρτι θα σε μπάσουμε ντυμένο σαν παγώνα.

ΡΩ- Ας είναι  αδέρφια μου, θα κάνω ότι πείτε, μα δεν ντύνομαι παγώνα, να πα΄ να γαμηθείτε

ΜΠΕΝ-Σωστά αποφάσισες άρχοντα και ντύσου όπως θέλεις, να στρίψω άλλο ένα ή τίποτα άλλο μέλλεις;

ΡΩ-Στρίψε Μπεν, στρίψε……

Το  βράδυ οι τρεις drugs friends πηγαίνανε μεταμφιεσμένοι προς το σπίτι του Καπουλέτου, ο Μπενβόλιος είχε φορέσει το μαγιό του Μπόρατ, ο Μερκούτιος είχε πάρει τα ρούχα του Μπενβόλιου και είχε ντυθεί Μπεν και αρχοντικός Ρωμαίος είχε ντυθεί πιγκουίνος.  ΟΙ τρεις του περπατούσαν αργά γιατί η στολή του Ρωμαίου ήταν πολύ ρεαλιστική και τον ανάγκαζε να περπατάει σαν πιγκουίνος, ο καβάλος ήταν κάτω από τα γόνατα και έτσι αναγκαζόταν να κάνει κοφτά βήματα. 

Όταν μπήκαν στο σπίτι ο άρχοντας Καπουλέτος έβγαζε λόγο, όλοι είχαν γυρισμένη την πλάτη στην  είσοδο και κανείς δεν  τους είδε να μπαίνουν.  Ο άρχοντας Καπουλέτος ήταν όρθιος πίσω από ένα τραπέζι και κρατώντας ένα ποτήρι το χέρι έβγαζε λόγο

Καλοί μου άρχοντες χαρείτε, τα νιάτα είναι αιώνια και όλα τα μπορείτε

Στο σπίτι ετουτο όλοι είστε αδερφοί μου,  και που σας βλέπω εδώ μεγάλη η τιμή μου

Χορέψτε κύριοι, χορέψτε κυρίες, κάποτε ήμουν νέος και χόρευα μα τώρα τα πόδια μου δεν με ακούνε, χορέψτε εσείς τα μάτια μου για να χαρούνε

Η παρέα χωρίστηκε στα τρία, ο καθένας τράβηξε το δρόμο του, ο Μπεν βγήκε στο μπαλκόνι να σκάσει κανα μπάφο, Μερκούτιος με το μαγιό του Μπόρατ πήγε δίπλα σε ένα τζάκι για να μην κρυώνει και ο Ρωμαίος άρχισε να την πέφτει σε γκομενάκια.

Πίνει ποτό μονορούφι.  Γκομενάκι πρώτο

ΡΩ-Συγγνώμη δεσποσύνη, μήπως έχεις ένα σφυράκι;

ΓΚ-Γιατί; Τι το θές;

ΡΩ-Για να σπάσω τον πάγο…

ΓΚ-Α, για να το χτυπήσεις στο κεφάλι σου, όχι δεν έχω…

Πίνει κι άλλο ποτό. Γκομενάκι δεύτερο

ΡΩ- Χαίρε δεσποσύνη, πως αισθάνεσαι που είσαι η πιο όμορφη σ αυτό το δωμάτιο;

ΓΚ-Κρίμα που δεν το πρόσεξε κανείς άλλος

Τρίτο ποτό. Γκομενάκι τρίτο

ΡΩ-Γεια σου δεσποσύνη, με λένε Ρωμαίο

ΓΚ-Γειά σου Ρωμαίε,  μ αρέσει η στολή  σου, τι έχεις ντυθεί; τι είναι αυτό που φορείς στην κεφαλή σου;

ΡΩ-Εσύ τι λες να έχω ντυθεί για βάλε λίγο μυαλό σου.

ΓΚ-Μ αρέσει που χεις χιούμορ μα δεν με τρομάζεις, με ποντίκι τρανό νομίζω αρχοντόπουλο πως μοιάζεις

ΡΩ- Αντε να χαθείς ρυπαρή κοκόνα! Εγώ είμαι πιγκουίνος ο άρχοντας του χειμώνα!

Τέταρτο ποτό Γκομενάκι τέταρτο

ΡΩ-Να σε πω κοπελιά, να σου κάνω μια ερώτηση

ΓΚ-Για κάνε να δούμε

ΡΩ-Δε μου λες, σιδεράς είναι ο πατέρα σου;

ΓΚ- Όχι, γιατί;….

ΡΩ-Γιατί μου χεις κάνει ΤΗΝ ΠΟΥΤΣΑ ΚΑΓΓΕΛΟ!!!!!!!!

ΓΚ-ιιιι παναγία μου! (φεύγει τρέχοντας)

Πέμπτο ποτό Γκομενάκι Πέμπτο

ΡΩ-Κοπελιά , έχω και μπάφο πάμε μια βόλτα;

ΓΚ-Αμε

(Φεύγουν, στο δρόμο προς την έξοδο, ο Ρωμαίος περπατά χοροπηδητά λόγω της στολής του)

ΡΩ-Πως σε λένε καλή μου;

ΓΚ-Ιουλιέτα, εσένα πως σε λένε ευγενικέ κύριε;

ΡΩ-Μάκη με λένε κυρά μου και χαρά μου που γνωρίζω

ΙΟΥ-Πίστεψε με κύριε η  χαρά είναι δική μου όλη,  φάρμακο δεν έχω γιατί τον πιάσανε τον δύστυχο τον Αποστόλη.

ΡΩ- Ψέματα δεν θα σου πω καλή μου, το αλκοόλ με έχει ζαλίσει, αλλά αυτό στην τσέπη μου δεν είναι ότι πιο ωραίο έβγαλε η φύση.

Πρώτα είναι η δική σου ομορφιά και μετά όλα τα άλλα,  ερωτεύτηκα τα ματιά σου και τα δυο σου τα μέγαλα

ΙΟΥ-Μάλλον ωραία τα λες κύριε μα λίγο μπερδεμένα, τι εννοείς μεγάλα για εξήγησε και μένα

ΡΩ-Για καλό τα είπα τα λόγια αυτά μα εγίναν παρεξηγημένα, τα μάτια σου ΚΑΙ τα δυο είναι μεγάλα όχι μονάχα το ένα.

ΙΟΥ-Θα θελα νου σου πω τα ίδια μα σε κρύβει η στολή σου,  αχ πώς να μιλήσω αγόρι μου αν δεν έχω ιδέα για  την –

ΡΩ-Άλλο τίποτα μην πεις το ξέρω ότι έχεις δίκιο , πάμε εδώ πιο κάτω στο σκοτάδι να στην δείξω.

ΙΟΥ-Τι δουλειά έχει το σκοτάδι στην αποστολή σου; Μήπως άλλο κατάλαβες και θέλεις να μου δείξεις την ψωλή σου;

ΡΩ-  Όντως κυρά μου άλλο κατάλαβα και όχι την αποστολή μου, μα το σκοτάδι το θελα για να σου δείξω την ψυχή μου.

ΙΟΥ-Ωχ, θεοί λυπηθείτε με  μα τι σας έχω κάνει;  κι άλλος γκέι  δεν αντέχω άλλο φτάνει

ΡΩ-Ένα θα σου πω  κι άκου τούτο κόρη, γκέι δεν είμαι εγώ  μα κανονικό αγόρι

Στους θάμνους πάμε εκεί  να σου δώσω την ψωλή μου, μα βοήθα πρώτα εσύ  να βγάλω την ηλίθια στολή μου

ΙΟΥ- Αντε να χαθείς πρόστυχε   μόνο αυτό έχεις στο μυαλό σου,  γύρνα πίσω άτιμε και φύγε γρήγορα   αν θέλεις το καλό σου.

ΡΩ- Κυρία  Ιουλιέτα όμορφη και πολυλατρεμένη ένα θα σου πω  Σκάσε μωρή μαλακισμένη!

ΙΟΥ-Τι  λαλούν τα χείλη σου και τι ακούν τα αυτιά μου, βάρβαρος είσαι και δεν αξίζεις την καρδιά μου (κλαίει)

ΡΩ-Δεν ξέρω τι να πω με έχεις μπερδέψει τόσο, τη μια να σε φιλήσω μου ρχετε τη μια να σε σκοτώσω

ΙΟΥ-Λες να έρωτας αυτό που μου μελλε να πάθω;

ΡΩ-Γιατί το λες αυτό;

ΙΟΥ- Δεν το πιστεύω πως τόση ώρα ξέχασα το μπάφο.

ΡΩ-Αν χαμογελάσεις έρωτας θα είναι αγάπη μου και εγώ  το νιώθω ήδη,  μες την καρδιά μου νιώθω φτερουγίσματα και με τρώει το δεξί μου φρύδι

 Η Ιουλιέτα χαμογελάει, ο Ρωμαίος  πάει να την φιλήσει μα της χτυπάει το μάτι με την μύτη του πιγκουΐνου,  τραβιέται λίγο,  βγάζει την κουκούλα του και την φιλάει στόμα.

Τέλος πρώτου μέρους