Ρωμαίος και Ιουλιέτα 2 (Η παραμάνα)

Στην οικία του Καπουλέτου ο χορός έχει φτάσει προς το τέλος,  οι τρεις φίλοι είναι μοιρασμένοι σαν τραπουλόχαρτα ,  κομμάτια,  ο Ρωμαίος είναι έξω στην αυλή και χαμουρεύεται με την Ιουλιέτα. Ο άρχοντας Καπουλέτος έχει αντιληφτεί την απουσία της κόρης και την αναζήτα μέσα στο πλήθος.  Ψάχνοντας βρίσκει κανείς, και αυτός  αντί αν βρει την κόρη  βρίσκει την παραμάνα στο μπουφε να τρώει τα πάντα.

ΚΑΠ- Πάλι τρως μωρή; Η κόρη μου έχει χαθεί, ξέρεις που βρίσκεται ή μήπως την έφαγες και αυτή;

ΠΑΡ-Στο λόγο μου άρχοντά μου  δεν την έχω φάει,  μα μπορεί κάποιος νέος στην αυλή να την πηδάει.

ΚΑΠ-Και τάχα τι σε πληρώνω; Για να τρως ή για να την προσέχεις;

ΠΑΡ-Την αύξηση να μου δώσεις και άλλη απαίτηση μην έχεις

ΚΑΠ-Αύξηση;   Για πές μου πόσα θέλεις; Πέντε; Πάρτα!

ΠΑΡ-Στα μούτρα σου παπάρα, φταίω εγώ  που δεν έφυγα όταν ήμουνα  κορμάρα

ΚΑΠ-Δεν θυμάμαι ποτέ να ήσουνα κορμάρα, μα τώρα που σε βλέπω που ρχεται μια κομμάρα

ΠΑΡ –Αύξηση σου ζήτησα και πήρα πόνο, θα κάνω ότι μου πεις για την Ιουλιέτα μόνο.

ΚΑΠ-Φύγε λοιπόν και μην αργήσεις, και όταν βγεις την πόρτα  πίσω σου να κλείσεις.

(Φεύγει η υπηρέτρια και στο δρόμο μονολογεί)

Κάκιστε άνθρωπε κακό μεγάλο θα έβρεις, μα όχι πόλεμο ούτε από οικογένεια άλλη, από μένα την πιο μικρή και ταπεινή μα στην πονηριά μεγάλη.

Την κόρη σου δεν την γέννησα μα την μεγάλωσα μονάχη,  τι πιο δυνατό όπλο απ της κόρης το γινάτι

 Σχέδιο πανούργο  έχω στο μυαλό, την άμυαλη την κόρη θα εκμεταλλευτώ….

Στην αυλή ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα χαμουρεύονται ακόμα,  το βάλσαμο του έρωτα τους έκανε να ξεχάσουν  το μπάφο και το περιβάλλον, ξεχάσανε που βρίσκονται και καθόλου δεν προσέχαν, παραλίγο να τους έπιανε η παραμάνα  η πατόζα, μα για καλή τους τύχη η παραμάνα εκεί κοντά άλλη δουλειά πραγματοποιούσε, έφαγε και ήπιε πολύ και πίσω από ένα θάμνο κατουρούσε. Μα εκτός από το κατούρημα έκανε και κάτι άλλο,  μάλλον πολύ μεγάλο…

ΡΩ-Τι έγινε; Το άκουσες αυτό καλή μου;

ΙΟΥ-Τι να ακούσω αστέρι μου, δεν λάλησε το στοματάκι σου μόνο με φιλούσε

 ΡΩ-Να το πάλι, τώρα το άκουσα καλύτερα ;  Εσύ το άκουσες για… όχι;

ΙΟΥ-Κλανιά ήταν αγόρι μου, μα όχι δική μου

ΡΩ-Μα ούτε και δική μου,  μα τω θεό στο λέω

ΙΟΥ- Λες το σκυλί να έκλασε ή κάτι πιο μεγάλο

(ακούγεται ξανά μια πορδή)

ΡΩ-Από εκεί από τους θάμνους ακούστηκε, λες να μας παρακολουθούνε;

ΙΟΥ-Δεν ξέρω μάτια μου, πάμε πιο κοντά να δούμε

ΡΩ-Δεν φοβάσαι μη μας δούνε;

ΙΟΥ-Μην ξεχνάς πως είσαι πιγκουίνος στο σκοτάδι, τι μπορεί να πούνε

ΡΩ- Ένας πιγκουίνος και ένας θάμνος που κλάνει,  με τόσο που ήπιανε η φαντασία  τους τα κάνει,

Ότι και να πούνε θα τους πούμε μεθυσμένους ,  και αν επιμείνουνε θα τους πούμε σκαλωμένους.

ΙΟΥ- Και εγώ μεθυσμένη είμαι, μέθυσα από τα φιλιά σου,  πρόσεχε που πατάς πρόσεχε τα βήματα σου.

ΡΩ-Εσύ πρόσεχε μη μου πατήσεις την ουρά και μέσω με τα μούτρα μέσα στα…

μα τι είναι εκεί;

(ακούγεται μια σφιγμένη φωνή)

ΠΑΡ-Βγεεεεες , μαλακισμεεεεενόοοοοο

ΙΟΥ-Ωχ, η παραμάνα είναι , χέζει,  φύγε γρήγορα αυτή να μη μας δει, αυτήν δεν την δουλεύεις.

ΡΩ-Φεύγω αγάπη μου δεν το ρισκάρω, μα θα έρθω σύντομα για να σε πάρω

ΙΟΥ-Αύριο να έρθεις  να με πάρεις από πίσω

ΡΩ-Ωχ, άλλο μη μιλάς αγάπη μου θα χύσω

ΙΟΥ-Πίσω απ το σπίτι  την σκάλα θα αφήσω ,τι θα χύσεις;

ΡΩ-Ιδρώτα για ρθω να σε βρω και δάκρια που θα φύγω.

ΙΟΥ-Μα τι ρομαντικός που είσαι και πως τα λες έτσι αγόρι μου, φύγε τώρα, γίνε πουλί και πέταξε, και εγώ σαν πουλί θα σε φαντάζομαι και θα σε χαϊδεύω.

ΡΩ-Χάιδεψε με αγάπη μου μέσα στην χούφτα σου να μαλακώσω, και μες τα μάτια σου ας είναι να τελειώσω.

ΙΟΥ-Στα στήθια μου ανάμεσα  θα σε κρατώ χαρά μου, στα στήθη μου να νιώθεις την καρδιά μου.

ΡΩ-Αχ δοξασμένη Ισπανία….

ΙΟΥ-Τι εννοείς ψυχή μου;

ΡΩ- Τίποτα χαρά μου… Τελείωσα… Φεύγω….

ΙΟΥ-Ώρα καλή σου αγόρι

ΡΩ-Καλή σου ώρα κόρη.

(Φεύγει ο Ρωμαίος, η Ιουλιέτα πλησιάζει προς τον θάμνο  που βρίσκεται η παραμάνα)

ΠΑΡ-(πίσω από τον θάμνο) Ποίος είναι εκεί; Τι θέλεις;

ΙΟΥ-Εγώ είμαι παραμάνα η κυρά σου, δεν ήξερα πως είσαι εδώ συνέχισε την δουλειά σου.

ΠΑΡ-(βγαίνει από τον θάμνο)  Ιουλιέτα κυρά μου, τι στον κήπο εδώ γυρεύεις; Ο πατέρας σου σε ψάχνει και μένα με παιδεύεις

ΙΟΥ- Δεν  με νοιάζει τίποτα πατόζα παραμάνα,  ερωτεύτηκα στο λέω η πουτάνα.

ΠΑΡ-Μα πότε πρόλαβες και ερωτεύτηκες κυρά μου; Πολύ έφαγα και δεν μπορώ να κάνω τα κακά μου

ΙΟΥ-  Δεν με νοιάζει πετάω… παμε να φύγουμε μη μας βρεις κανείς και μας βιάζει.

ΠΑΡ- Αχ,  μακάρι μου το κάνανε αυτό, το έντερο να αδειάσει.

ΙΟΥ-Δεν νομίζω ότι θα το σκεφτότανε έτσι ο βιαστής

ΠΑΡ-Ο πατέρας σου έτσι το σκεφτότανε

ΙΟΥ-Τι εννοείς παραμάνα; Ήσουνα και εσύ πουτάνα;

ΠΑΡ- Λίγο, μα με πληγώσανε πολύ, πάλι καλά που έχω εσένα ψυχή μου τρυφερή

ΙΟΥ-Καλή μου παραμάνα, φίλη μου και αδερφή μου είσαι, παρόλο που μοιάζεις σαν ανάποδο γαμώτο.

ΠΑΡ-Κυρά μου, την ψυχή σου να μου ανοίγεις και όλα να μου τα λες, απόψε θέλω να μου πεις ποιος είναι ο νέος και τι κάνει, και εγώ θα σου δώσω τι καλύτερες  τις συμβουλές.

ΙΟΥ- Απόψε όχι, παρόλο που ερωτεύτηκα είμαι κομμάτια, με δυσκολία κρατώ ανοιχτά τα δυο μου μάτια.

ΠΑΡ- Θα μου τα πεις αύριο με το σι και με το νιγμα,  ο έρωτας μες την καρδιά  σου είναι ρήγμα.

ΙΟΥ-Κουταμάρες μου λες μα δεν σε παρεξηγώ, πάω για ύπνο, καληνύχτα φαλαινοθηρικό

(φτάνουν στο σπίτι)

ΠΑΡ-Όχι για ύπνο καλή μου, σε περιμένει ο μπαμπά σου,  πάμε μέσα από το πάρτι να δει και ο κόσμος τα βυζιά σου.

ΙΟΥ-Το ξώβυζο το έβαλα γαμπρό για να΄ βρω και τώρα που τον βρήκα θέλω και στριγκάκι μαύρο.

ΠΑΡ-Πάμε από τον κόσμο τον κύρη να δουλέψεις, να νομίζει πως ψάχνεσαι και ότι γαμπρό γυρεύεις

ΙΟΥ-Καλά και σωστά  τα λες κακάσχημη  μπουλντόζα , μεσα από τον κόσμο θα περάσω αλανιάρα και φουριώζα.

ΠΑΡ- Μόλις σε δει ο πατέρας σου να λιποθυμήσεις και να πέσεις κάτω, και εγώ θα σε πάρω σηκωτή  στο δωμάτιο να ξαπλώσεις με τον γάτο.

ΙΟΥ-Ο γάτος που κολλάει;

ΠΑΡ-Πουθενά, για να κάνει ρίμα , μα γιατί μιλάμε έτσι;

ΙΟΥ- Έτσι πρέπει, είμαστε στη Βερόνα,  εσύ είσαι μπαλόνι και εγώ βελόνα

ΠΑΡ-Προχώρα κυρά μου σε βλέπει  ο αφέντης, περπάτα στον κόσμο ,πέρνα γύρω του και κάνε πως πεθαίνεις.

ΙΟΥ- Πεθαίνω χωρίς το αγόρι μου, πεθαίνω χωρίς τα φιλιά του, απ τα χέρια σου παραμάνα προτιμάω τα δικά του.

Βέβαια έχεις περισσότερα μπράτσα και πιο μεγάλες τρίχες , μα το όμορφο  αγόρι μου στα μάτια έχει σπίθες.

ΠΑΡ- Φύγε κοριτσόπουλο και κάνε ότι σου είπα

ΙΟΥ-Φεύγω παραμάνα έχω γίνει σκνίπα

(φεύγει)

ΠΑΡ (μονολογεί)  Σε καλό μου βγήκε αυτό έρωτας, η κόρη δεν θα έχει λογική και ο πατέρας δεν θα έχει γνώση.

  Θα τους μπλέξω άσχημα μέχρι ο  καθένας τους πικρά να μετανιώσει

 Άλλο σχέδιο έχω τώρα στο μυαλό, απαγωγή σχεδίαζα μα όχι τώρα πια εγώ.

Α, να έπεσε το βούρλο, πάω να την πάρω στο κρεβάτι και αύριο θα μάθω όλα της τα μυστικά .

Στη ψυχή μου καλό δεν έχω, χάθηκαν όλα στην ασχήμια και στα χρόνια μοναξιά

Η παραμάνα πηγαίνει να σηκώσει την Ιουλιέτα που έχει πέσει, μα πριν προλάβει  να φτάσει εκεί  την έχει σηκώσει ο Πάρης, ο ευνοούμενος του άρχοντα Καπουλέτου, και επίδοξος γαμπρός της Ιουλιέτας. Ο Πάρης ανεβαίνει τα σκαλιά με την κόρη στα χέρια του, ο Ρωμαίος που  έχει μείνει τόση ώρα στο δωμάτιο ψάχνοντας να βρει τους Μερκούτιο και Μπεν βλέπει την  κοπέλα που μόλις ερωτεύτηκε στα χέρια ενός άλλου .  Λίγο από το μεθύσι λίγο από τη ταπείνωση, δεν μπόρεσε να κρατηθεί    φωνάζει δυνατά. Όλοι στρέφονται προς το μέρος του και τον κοιτάνε.  Ο Τυβάλτος, εξάδελφος της Ιουλιέτας σκύβει στο αυτί του άρχοντα Καπουλέτου και λέει:

-Αυτός είναι ο Ρωμαίος, ο γιος του εχθρού μας του Μοντέγου, μπήκε  εδώ για να μας προσβάλει,  τι θες να κάνουμε θείε;  Εγώ πάντως είμαι έτοιμος να τον σκοτώσω.

  

Τέλος δευτέρου μέρους