Ρωμαίος και Ιουλιέτα 4 (Στο Μπαλκόνι)

Και να που η παραμάνα έκανε μια φορά σωστά την δουλειά της. Το μήνυμα παρέδωσε στον Ρωμαίο  δίχως παρατράγουδα και δίχως λάθη. Στη κόρη γύρισε και της είπε τα καλά μαντάτα, της είπε που του είπε τι ακριβώς έγινε και  πως αυτός επείσθη. Το βράδυ στο μπαλκόνι θα την συναντούσε.  Και κόρη άρχισε να ετοιμάζεται τον Ρωμαίο να εντυπωσιάσει. Η νύχτα την βρήκε στον καθρέφτη της μπροστά να φτιασιδώνεται  την ώρα που ο Ρωμαίος πατούσε στην αυλή της.

ΡΩ- (μονολογεί)

Τι ωραίο αίσθημα την αγάπη μου να προσμένω

Πέρασα αιώνες  μόνος δίχως τίποτα να περιμένω

Κι όμως είμαι εδώ στην όμορφη αυλή της

Και το μόνο που θέλω είναι να πάρω το φιλί της

Αν η ζωή είναι γεμάτη βάσανα και πόνο

Εγώ θα ξαναζούσα για μια τέτοια στιγμούλα  μόνο

Μα τι γλυκιά που είναι η προσμονή

Θεέ μου,  σε λίγο θα της γλύφω το

Μα σουτ!

Τι φως είναι αυτό που προβάλει από το παράθυρο;

Είναι η ανατολή και είναι η Ιουλιέτα ο ήλιος .

Μα δεν την βλέπω ολόκληρη,  το μπούστο της μόνο δείχνει

Θα σταθώ εδώ να την δω, το σκοτάδι απόψε είναι φίλος.

Ω! Το θεϊκό το στήθος της, πλούσιο και γεμάτο χάρη

Τόσο όμορφο είναι που ζηλεύει το φεγγάρι

Και αυτή η σχισμή στη μέση  που το φόρεμα την κάνει

Με αναστατώνει άγρια πάει να με πεθάνει

Μεγαλύτερα όμως μου φαίνονται απόψε τα βυζιά της

Κοίτα πως έφτασα να μιλάω σαν άξεστος χωριάτης

Αχ,  ας έκανε ακόμα ένα βήμα εμπρός

Το πρόσωπο της για να βγει στο φως

Το μπούστο της μονό φαίνεται  θεέ μου

Κάνε να δω και την μορφή της ουρανέ μου

(ακούγεται ένας σφυριχτός ήχος)

Μιλάει, ω, μίλα πάλι ολόφωτε άγγελε

Μιλάει μα δεν λέει τίποτα και τι μ αυτό;

Το στήθος της μιλάει θα αποκριθώ σ αυτό

(ακούγεται ένας κρατσανιστός ήχος)

Τι είπες δεν σε άκουσα καλή μου μούσα

Η φωνή σου σαν φτερούγισμα αγγέλου μες τα χέρια μου τα δύο  μου

Αγάπη μου χρυσή εγώ ποτέ δεν θα σε κατηγορούσα

Μα η φωνή σου δεν έμοιαζε ανθρώπου,  παρά σαν τραγούδισμα εντόμου

Ω μίλα πάλι ολόφωτε άγγελε

(Το μπούστο ορθώνεται μές το σκοτάδι και φαίνεται ή πλάτη της παραμάνας, γυρνάει προς τον Ρωμαίο)

ΠΑΡ-Επ, ποιος είναι εκεί,

Ποιος την παραμάνα ενοχλεί

ΡΩ-Ω θεοί, κατάρα, χρόνοι δίχως καλοκαίρια

Της κόρης δεν ήταν τα βυζιά μα της χοντρής τα κωλομέρια

 Και, ω, χειρότερα της κόρης δεν ήταν η φωνή

Μα της παραμάνας η πορδή

Τα χέρια μου να μαραθούνε δίκαια τιμωρία

Μ αυτό που είδα να μην ξανατραβήξω μαλακία

(λιποθυμάει)

ΠΑΡ- Ιουλιέτα , Ιουλιέτα, τρέξε καλή μου

Το αγόρι σου λιποθύμησε πουλί μου

ΙΟΥ-Τι έγινε ποιο κακό μας βρήκε πάλι

Μιλά μωρή σαβούρα, θα σου σπάσω το κεφάλι

ΠΑΡ-Δεν  φταίω εγώ κυρά η μοίρα το έφερε έτσι

Αλήθεια μόνο θα σου πω και αλήθεια η κάθε λέξη

Το φεγγάρι έφεγγε και έλουζε το μπαλκόνι

Είχα λόγο σοβαρό και  έτσι καθόμουν μόνη

Την πλάτη μου και το μισό μου κώλο είχα απ έξω

Να κρυώσει  λίγο  τ άντερο μπας και καταφέρω για να χέσω

Ξέρεις πως στο κώλο μου ο θεός έχει βάλει τάπα

Και όπως πάω τα κακά μου θα μου βγούνε απ την μάπα

Το νέο και ωραίο παλικάρι τον κώλο μου κοιτούσε

Να αντισταθεί στην θέα δεν μπορούσε

Το κρύο έκανε την δουλειά του και μου βγήκε λίγο αέρας

Αέρας απαλός και σφυριχτός σαν στριφογύρισμα μια βέρας

Το παλικάρι άκουσα πίσω να μιλεί και τρόμαξα η καημένη

Και απ την τρομάρα μου βγήκε μια κλανιά που τρόμο φέρνει

 Ο νέος λιποθύμησε και κείτεται εκεί κάτω

Ομορφούλης καθώς είναι με το παντελόνι το μοδάτο

ΙΟΥ-Αχ, το τραυμάτισες ψυχολογικά  το παλικάρι

Πως σου ήρθε να σταθείς έτσι εδώ ηλίθιο ντουβάρι

Κοίτα την αγάπη μου πως κείτεται στο χώμα

Κοίτα πως πάνω του αντανακλά του φεγγαριού το χρώμα

Ήρθε να δει εμένα και είδε φρίκη

Ήρθε για να τον φιλήσω και είδε εσένα από πίσω

 Και εγώ όλο την μέρα  για εκείνον μόνο στολιζόμουν 

Τζάμπα πουτάνα δεν το ήξερα  πως θα γινόμουν

Τζάμπα δεν θα ήταν  όλα αν είχα εσένα

Και εξαιτίας σου το πρωί θα σηκωθώ ξανά  παρθένα

 Πάρε τον κώλο σου και σύρε ένα κουβά να φέρεις

Στα μούτρα του νερό να ρίξεις να τον συνεφέρεις

ΠΑΡ- Νομίζω πως στον διάδρομο είδα ένα κουβά

Πάω να τον φέρω μη φύγεις για πουθενά

ΙΟΥ-Τρέχα  φέρτον γρήγορα να συνεφέρουμε το παλικάρι

Τσακίσου τι με κοιτάς ηλίθιο γομάρι;

ΠΑΡ-Φεύγω και έρχομαι ευθύς αμέσως  κόρη

Χαλβάδιασε εσύ το ξαπλωμένο αγόρι

(φεύγει)

ΙΟΥ-Ω Ρωμαίο Ρωμαίο, γιατί να σαι Ρωμαίος

Χάθηκε να σουν Βενετός ή έστω Λαρισαίος;

Μα εγώ σ αγάπησα απ την ματιά την πρώτη

Άλλος στην καρδιά μου δεν θα μπει γλυκέ μου ιππότη

Πολλές αγάπες στις καρδίες δεν κάνει να μπαινοβγαίνουν

Καλά είναι όταν μπαίνουν μα τις χαλάνε όταν βγαίνουν

Καρδιά εγώ δεν θέλω να έχω χαλασμένη

Καρδιά γερή τα πάντα υπομένει

Τυχερή είμαι που σε γνώρισα

Και απ την μοναχική ζωή για πάντα χώρισα

(μπαίνει η παραμάνα με τον κουβά)

Μα τι είναι αυτό; νερό δεν έχει μέσα

Κράτα το γερά ηλίθια μπαμπέσα

Μα πρόσεχε! Κοίτα τι έχεις κάνει

Σου χύθηκε στο πάτωμα η μπογιά

Μου λέρωσες το καλό φουστάνι

Και για αύριο μου άνοιξες δουλειά

ΠΑΡ- Συγνώμη καλή κόρη δεν ήξερα τι είχε μέσα

Μα τούτος ο άδειος ο κουβάς τη δουλειά την κάνει

(πετάει τον άδειο κουβά απ το μπαλκόνι στο κεφάλι του Ρωμαίου)

ΡΩ-Ωωωχ, το κεφάλι μου πονεί, φωνάξτε μια γιατρέσα

Τι μου συνέβη; Γιατί λείπει το ταβάνι;

ΙΟΥ- Ω Ρωμαίο Ρωμαίο, συνήλθες καλέ μου

Λιποθύμησες την ώρα που ήμουνα στον καμπινέ μου

ΡΩ-Ιουλιέτα καλή μου,  κάτσε να σηκωθώ  να μην είμαι ξαπλωμένος

Όρθιος να σταθώ να βλέπω από πιο κοντά αυτήν που είμαι ερωτευμένος

ΙΟΥ- Ήρθες γλυκό μου παλικάρι,

Δεν με έστησες, ούτε και το φεγγάρι

ΡΩ-Πως ήταν δυνατόν να μην έρθω αφού  ήταν  εσένε να δω

Ούτε δόξα ούτε όνομα ούτε χρήμα πιο πολύ αγαπώ

 Τα πάντα και όλα για σένα αγάπη μου θα κάνω

Το όνομά μου αρνούμαι και αν μ αρνηθείς θα πέσω να πεθάνω

ΙΟΥ- Γιατί μιλάς για θάνατο; Μίλα μου για αγάπη

Ανέβα στο μπαλκόνι μου να πάμε στο κρεβάτι

ΡΩ-  Συγνώμη έρωτά μου μα δεν θα μπορέσω σήμερα

Τον κώλο την παραμάνας είδα και δεν θα μου σηκωθεί

Μα για αύριο δεν κρατάνε του κόσμου όλου τα σίδερα

Και η κακή  τύχη που μ ακολουθάει να πάει να γαμηθεί

ΙΟΥ-Μα τι γλυκά που μιλάς καλέ μου

Αύριο λοιπόν θα σε περιμένω με το νεγκλιζέ μου

ΡΩ-Αντίο αγάπη μου

ΙΟΥ-Αντίο έρωτά μου

(στο άκυρο πετάγεται και η παραμάνα)

ΠΑΡ- Αντίο

Την επόμενη μέρα ο Ρωμαίος όλο κέφι φτάνει στην αυλή της Ιουλιέτας, πήγε πιο νωρίς μην τον μπερδέψει πάλι το σκοτάδι, μπήκε κρυφά στην αυλή και στάθηκε κάτω από το μπαλκόνι,  την κοπέλα δεν την είδε και έτσι ανέβηκε σε ένα δέντρο. Από εκεί είδε την Ιουλιέτα να τρίβει τις μπογιές που έριξε χτες καταλάθος η παραμάνα

ΡΩ-Ω θεοί κοιτάξτε με τι χάρη τρίβει το μπαλκόνι της έτσι σκυμμένη

Τα βυζάκια της πως κάνουν πίσω μπρος καθώς κουνιέται

Σαν να ζυμώνει  ή σαν κάποιον από πίσω να περιμένει

Μα που είναι η χοντρή; Γιατί μόνη της ταλαιπωριέται;

Το γαλάζιο φόρεμα της θεά την κάνει

Και το ανοιχτό της ντεκολτέ πάει να με τρελάνει

Τρίψε, τρίψε καλή μου το μπαλκόνι σου

Και εγώ θα ρθω να τρίψω τα μπαλκόνια σου

Ω θεοί τι μπαλκόνια είναι αυτά που έχει

Χαρά στον αέρα που ανάμεσα τους τρέχει

Έτσι γουστάρω να σκύβεις να δένεις τα κορδόνια σου

Και εγώ να βλέπω τα μπαλκόνια σου..

Ωχ πως θέλω να τρίψω τα μπαλκόνια σου….

ΙΟΥ-Ωχ, καλέ μου ήρθες πιο νωρίς, τι κάνεις εκεί στο δέντρο πάνω;

Τώρα σε είδα και από την τρομάρα μου κόντεψα να πεθάνω

ΡΩ-Πριν από λίγο μπήκα,  πριν από λίγο ανέβηκα στο δέντρο αυτό

Συγχωράμε αγάπη μου μα δεν μπορούσα άλλο να κρατηθώ

ΙΟΥ- Δεν μπορούσες να κρατηθείς, ήθελες να ουρήσεις;

Και γιατί ανέβηκες στο δέντρο; για να κατουρήσεις;

ΡΩ-Ήθελα να σε δω και να σ ακούσω

Τυχαία είδα και το υπέροχό σου μπούστο

ΙΟΥ-Τα λόγια σου μέλι στάζουν

Και οι ώρες μακριά σου με τρομάζουν

ΡΩ- Οι ώρες είναι όμορφες όταν γεμίζουν με αναμνήσεις

Κάτι για να ζεις και μετά μ αυτό  να αναπολήσεις

ΙΟΥ- Λίγο  σε άκουσα , μα όχι καλά, πριν που μιλούσες

Κάτι για μπαλκόνια έλεγες  για πες μου τι εννοούσες

ΡΩ-Θα στο πω και το βέλος μου θα ρίξω

Αγάπη μου θέλω τα μπαλκόνια σου να τρίψω

ΙΟΥ-Το βέλος το έριξες και βρήκε στόχο

Μες την καρδιά μου γέμισες μεγάλο πόθο

ΡΩ- Στο λόγο μου για σένα μόνο είναι τα λόγια αυτά

Αλλού δεν τα είπα αφού δεν μοιάζεις μα καμιά

ΙΟΥ-Κατέβα από το δέντρο μην στέκεις σαν μαϊμού

Έλα στην κάμαρη μου δίχως επανάληψη συλλογισμού

ΡΩ-Εννοείς δίχως δεύτερη σκέψη

Θα έρθω   προτού η ώρα τις στιγμές μας κλέψει

ΙΟΥ-Έλα άφοβα απ την πόρτα την κεντρική

Κανείς δεν είναι εδώ είμαι μόνη μοναχή

ΡΩ-Μα πως σ αφήσανε τα αφεντικά σου

Δεν φοβούνται για την παρθενιά σου;

ΙΟΥ- Πατέρας μάνα παραμάνα δεν είναι εδώ

Πήγανε να δούνε τον βασιλιά μας τον τρελό

ΡΩ-Και εγώ τρελός είμαι για σένα Ιουλιέτα

Και ο έρωτας μας θα σκοτώσει των γονιών μας την βεντέτα

ΙΟΥ-Μα μου φαίνεται με το δέντρο είσαι ερωτευμένος

Από εκεί δεν ξεκολλάς εκεί είσαι γαζωμένος

ΡΩ-Απ την μορφή σου δεν ξεκολλώ που θα την αγαπώ όλα μου τα χρόνια

Έρχομαι αγάπη μου έρχομαι να σου τρίψω τα μπαλκόνια

ΙΟΥ-Αντε μας γκάστρωσες μια ώρα

(κατεβαίνει ο Ρωμαίος από το δέντρο, σε λίγο είναι στο μπαλκόνι της Ιουλιέτας)

ΡΩ-Ήρθα όσο πιο γρήγορα μπορούσα

Την μορφή σου να δω λαχταρούσα

ΙΟΥ-Ήρθες να κάνεις πράξη αυτό που είπες

Ή μόνο σκέφτεσαι τις πίπες;

ΡΩ-Πάμε στο κρεβάτι σου, εσύ να ζεσταίνεις τα σεντόνια

Και εγώ να σου τρίβω τα μπαλκόνια

ΙΟΥ- Σε ευχαριστώ δεν ήξερα πώς να τα βγάλω πέρα μόνη

Πάρε την βούρτσα και τρίψε το μπαλκόνι

Κάνε γρήγορα πριν έρθουν οι δικοί μου,

Γιατί μετά θα πρέπει να τρίβω πάλι μοναχή μου

Το εκτιμώ που προσφέρθηκες για τούτο μόνος

Κάνε μόνο γρήγορα τελειώνει ο χρόνος

Άντρας καλός δεν είναι ο τεμπέλης

Κάνε αυτό και μετά από μένα ότι θέλεις.

(φεύγει η Ιουλιέτα και μένει στην σκηνή ο Ρωμαίος μόνος, κοιτάει την βούρτσα, μονολογεί απελπισμένα)

ΡΩ- Πάλι έμεινα με την βούρτσα στο χέρι…..

(Ιουλιέτα από το backround )

IOY-Τρίβε!!!!!!!!!!!!!