Hell's Dentist

Είμαι στο οδοντιατρείο, κάθομαι στον καναπέ και περιμένω την σειρά μου με αγωνία, έχω τα χέρια μου ανάμεσα στα γόνατα.  Μια ξενέρωτη μουσική ακούγεται από τα ηχεία. Θέλω να κάνω τσιγάρο αλλά απαγορεύεται, ξεφυλλίζω νευρικά τα περιοδικά που υπάρχουν πάνω στο τραπεζάκι. Από μέσα ακούγεται ο τροχός και πνιγμένες κραυγές πόνου.

Μετά από λίγη ώρα βγαίνει μια κύρια που κρατάει το μάγουλο της και ο οδοντίατρος της χτυπάει με συμπαράσταση την  πλάτη, φεύγει η κυρία. Ο οδοντίατρος με καρφώνει με τα μάτια, κάτι χαιρέκακο υπήρχε σ αυτό το βλέμμα.

-Εσύ είσαι ο Αλέκος, που μου είπε η κόρη μου;

-Ναι εγώ είμαι αυτός, ο γιος σας είναι εδώ;

-Όχι, έχει πεταχτεί κάπου, θα γυρίσει σε λίγο, έλα πέρασε θα σε αναλάβω εγώ….

-Θα περιμένω, δεν υπάρχει πρόβλημα

-Δεν χρειάζεται να περιμένεις,  έλα πέρασε μέσα…

Τι νε έκανα; Ντρεπόμουν να επιμείνω κι άλλο , μπήκα  στα ενδότερα, πρώτα πήγαμε στο γραφείο να μου πάρει τα στοιχεία, τηλέφωνο, ιστορικό κτλ. Ακριβώς από πίσω του ήταν κρεμασμένο το πτυχίο του από το πανεπιστήμιο. Το μάτι μου έπεσε στο βαθμό του απολυτηρίου του: Λίαν καλώς 5! Γούρλωσα τα μάτια μου! Ήθελα να φύγω, κάτι με ρώτησε ο γιατρός, δεν θυμάμαι τι, του απάντησα και αυτός έγραψε στο πληκτρολόγιο.  Τον είδα να πλησιάζει στην οθόνη και να προσπαθεί να εστιάσει για να δει αυτά που έγραφε. Την κάτσαμε την βάρκα. «Έτοιμοι μου λέει και σηκώθηκε» με πήρε και έβαλε να ξαπλώσω  στην καρέκλα του πόνου, στη ηλεκτρική καρέκλα, και όντως ήταν ηλεκτρική γιατί μόλις κάθισα αυτός πάτησε ένα κουμπί ,η καρέκλα έπεσε προς τα πίσω και το σώμα μου απέκτησε την αγαπημένη μου ξαπλωμένη στάση

-Τι έχουμε εδώ; Που ακριβώς πονάς; Μου είπε

-Εδώ. Και του έδειξα με το δάχτυλο το πονεμένο δόντι πάνω από το μάγουλο

-Για να δούμε… είπε και γύρισε με την περιστρεφόμενη καρέκλα να πάρει κάτι, στην αρχή πίστεψα ότι θα έπαιρνε εργαλεία, αλλά αυτό πήρε μια πιατέλα με κομμένες ντομάτες  και την  άφησε πάνω στην κοιλιά μου.

What the fuck!

Έπλυνε τα χέρια που με οινόπνευμα, μπλε παρακαλώ, αυτό που βρωμάει,  «άνοιξε καλά» μου είπε,  άνοιξα και   έχωσε το δάχτυλό του στο στόμα μου, τράβηξε το μάγουλο μου και έβαλε το άλλο χέρι στο στόμα και έξυνε με το νύχι του το δόντι που με πονούσε.

-Πονάς; Μου είπε

Αηδιάζω μου ήρθε να του πω, αλλά δεν το είπα, κούνησα το κεφάλι καταφατικά, «κάτσε να το δούμε λίγο καλύτερα» είπε και έπιασε μια φέτα ντομάτα και την έχωσε στο στόμα του. Μετά έχωσε πάλι το χέρι του στο στόμα μου, ένιωσα την γεύση της ντομάτας  στο στόμα μου εκεί τον σταμάτησα γιατί όντως αηδιάζω με την ντομάτα.

-Γιατρέ, του λέω, δεν μπορώ καθόλου την ντομάτα…

-Α συγνώμη δεν το ήξερα.

Παίρνει την πιατέλα και πηγαίνει προς το ψυγείο,  ανοίγει την πόρτα, βάζει μέσα την πιατέλα και στηριζόμενος στην πόρτα γυρνάει προς έμενα

-Με τα σταφύλια έχεις κανένα θέμα.

Πραγματικά απορούσα αν όντως ζούσα αυτήν την κατάσταση και με αυτήν την απορία αποτυπωμένη στο πρόσωπο έκανα ένα αρνητικό νεύμα που σήμαινε ότι δεν είχα πρόβλημα με τα σταφύλια. Ήρθε και άφησε την πιατέλα με τα σταφύλια πάλι πάνω στην κοιλιά μου. Έφαγε μερικά και έφτυσε τα σπόρια στο χέρι του.  Τα έκανε όλα με πάρα πολύ άνεση και φυσικότητα.

-Θες κανένα; Μου λέει

Σκέφτηκα την Ρένα Βλαχοπούλου στο μια Ελληνίδα στο χαρέμι που την τάιζε ο εμίρης σταφύλια και μου κόπηκε ή όρεξη, οπότε του είπα όχι.

Πάντα με τα σπόρια από το σταφύλι στη χούφτα του σκάλιζε με τα δάχτυλά του το στόμα μου.

Μετά πήρε ένα εργαλείο που στην άκρη του είχε μια βελόνα,  η πιατέλα ήταν κρύα πάνω στο στομάχι και αυτό μου προκαλούσε κάποιο ερεθισμό στο έντερο, τα αέρια ήταν προ των πυλών.

 Με το εργαλείο σκάλιζε το δόντι, κάποια στιγμή βρήκε τρύπα

-Όπα, εδώ είμαστε, είπε και σκάλιζε την τρύπα.

Σιγά σιγά έχωσε την βελόνα στην τρύπα

-Πονάς;

-Λίγο, του είπα.

-Θα προχωρήσω απαλά…..

Έχωσε κι άλλο την βελόνα μέσα και αντέδρασα  τεντώνοντας  το σώμα μου

-Πονάς

-Ναι!

Έχωσε κι άλλο την βελόνα

-Πονάς πολύ; Με ρώτησε με πάθος

-Ναι! του απάντησα με πόνο

Πολύ σεξουαλικό έμοιαζε όλο το σκηνικό

-Κάνε λίγο υπομονή, τελειώνω σε λίγο

Εκεί που είχε την βελόνα καρφωμένη στο δόντι χτύπησε το τηλέφωνο, άφησε την βελόνα να ταλαντεύεται καρφωμένη πάνω στο δόντι, έσπρωξε με τα πόδια την καρέκλα όπου καθόμουν και η καρέκλα του με τα ροδάκια κύλισε μέχρι το τηλέφωνο.  Το σήκωσε.

«Έλα αγάπη μου, τι κάνεις;» ….. «αλήθεια;»…… «Σώπα ρε τι λές τώρα…»

 Όση ώρα μιλούσε αυτός στο τηλέφωνο και εγώ ήμουν καθισμένος στην καρέκλα με την βελόνα του γιατρού όρθια καρφωμένη στο στόμα μου έφερα στο μυαλό μου τα γεγονότα που με έφεραν ως εδώ.

Ξέρω την κόρη του, την ξέρω πολύ καλά.  Ένα από τα θέματα που συζητάμε είναι οι ιστορίες τρόμου στο ιατρείο του πατέρα της. Μια φορά είχε βγάλει λάθος δόντι σε μια κοπέλα. Μια άλλη φορά μου έλεγε για μια ιστορία με τον θείο του που είχε τον είχε δέσει στην καρέκλα με τα χέρια πίσω και προσπαθούσε να του βγάλει το δόντι. Η κοπέλα μπήκε μέσα και είδε τον πατέρα της να έχει βάλει το πόδι του πάνω στο στήθος του παππού και να τραβάει με μίσος την τανάλια για να βγάλει το δόντι. Ο παππούς τον έβριζε «θα σε γαμήσω κωλόπεδο! Αααααα! Γαμώ τον αντιχριστό σου!..... Κωλόπαιδο!!!!!....Ααααααα!» ο πατέρας της του έλεγε «Σκάσε μπάρμπα! Άσε με να κάνω την δουλειά μου!» η μικρή τρόμαξε και έφυγε.

Κάποια στιγμη που με πονούσε το δόντι μου είπε να πάω στον πατέρα της.  «Πλάκα με κάνεις…..» της είπα

-Όχι βρε, δεν θα σε αναλάβει ο πατέρας μου, εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει ο αδερφός μου από Αγγλία και θα αναλάβει αυτός το ιατρείο. Είναι αριστούχος μη φοβάσαι.

-Αν είναι έτσι θα πάω, είναι δυνατόν να σου χαλάσω εγώ χατίρι … .

Και πήγα, και έφτασα να κάθομαι στην καρέκλα και να σκέφτομαι έναν τρόπο να φύγω. Αλλά πώς να έφευγα, η Μελίνα, η κόρη είναι καλό γκομενάκι, θα με παρεξηγούσε αν έφευγα έτσι ψυχρά. Ο οδοντίατρος πήγε στον  υπολογιστή και άλλαξε την μουσική. Και τι έβαλε το άτομο;  Wagner! Ride Of The Valkyries! Πλάκα μου κάνεις μεγάλε έτσι;  

Ήρθε προς το μέρος μου και χτύπησε λίγο την βελόνα που την καρφωμένη στο στόμα μου. Αυτή ταλαντεύτηκε για λίγο και έστειλε κυματιστά τσιπς πόνου στον εγκέφαλο μου . Έβγαλε την βελόνα και κοίταξε μέσα στο στόμα μου.

«Εντάξει, ένα σφραγισματάκι θα κάνουμε»  μου είπε και  χαμογέλασε ύπουλα.

Οι Βαλκυρίες έφταναν σε κορύφωση…….

Ετοίμαζε τα εργαλεία του τροχού και με έλουζε κρύος ιδρώτας.

Μετά από ώρα

-Κάνε α,

-Μήπως εσύ να μου κάνεις μια ένεση;

-Έλα μωρέ δεν θα χρειαστεί, νέο παιδί είσαι

-Πριν με την βελόνα πόνεσα πολύ, δεν ξέρω αν θα το αντέξω

-Καλά αν πονέσεις θα σου κάνω

Ξεκινάει ο ήχος του τροχού, πλησιάζει, είμαι έτοιμος να λιποθυμήσω αλλά σαν από θαύμα εκείνη την ώρα μπαίνει ο γιος του μέσα.

«Συγνώμη λίγο» μου λέει «εντάξει τα έφερες ;»λέει στον γιό του. «Αυτός από εδώ είναι ο Αλέκος ο φίλος της Μελίνας»

-Α, ναι, ήταν να τον αναλάβω εγώ, μου μίλησε η Μελίνα  για το παλικάρι, ασ’ τον πατέρα αναλαμβάνω εγώ τώρα.

-Βάλε πρώτα τα εργαλεία στην αποστείρωση και μετά συνεχίζεις…

 Κοίταξα τον γιο με ένα παρακλητικό βλέμμα, ο πατέρας έπιασε το σαγόνι μου και το έφερε στα ίσια, ο τροχός πήρε πάλι μπρος

Ακούω την φωνή του γιου «Πατέρα; Τι νούμερο τροχό χρησιμοποιείς;»

«Το οχτάρι» είπε με σιγουριά ο πατέρας χωρίς να τον κοιτάξει , κοιτούσε να σημαδέψει το δόντι με τον τροχό,

-Δεν κάνει οχτάρι εκεί πατέρα, βάλε εξάρι

-Άσε με ρε, ξέρω τι κάνω…

Μόλις ακούμπησε ο τροχός το δόντι ακούστηκε ένας τραχύς ήχος που μου ταρακούνησε τον εγκέφαλο

«Πάτερα!!!!!!!!!! Σταμάτα!!!!! Θα καταστρέψεις  το δόντι!» Είπε ο γιος και ήρθε κοντά και τραβηξε απότομα το χέρι του πατέρα του που κρατούσε τον τροχό

«Άσε με ρε!  Ξέρω τι κάνω!» Είπε ο πατέρας και έσπρωξε τον γιο με το ελεύθερο χέρι. Ο γιος έκανε λίγο προς τα πίσω αλλά δεν άφησε το χέρι . Ο πατέρας προσπαθούσε να ελευθερωθεί από τον γιό του αλλά αυτός δεν το άφηνε. Ήμασταν η Αγία τριάδα. Πατήρ, Υιός και αν είναι ποτέ δυνατόν εγώ το Άγιο Πνεύμα.  Δεν ξαναδιώξω ποτέ τα περιστέρια από το μπαλκόνι το ορκίζομαι, θέε μου κάνε κάτι! Ή μάλλον όχι θεέ, θεός είναι ο πατήρ, ο οδοντίατρος. Χριστέ βοήθα!

Ο πατέρας έβαλε περισσότερη δύναμη και για πολύ λίγο ακούμπησε ο τροχός πάνω στο δόντι, ο γιος τον τράβηξε απότομα φωνάζοντας «Ας’το πατέρα!!!!!» ο  πατέρας του έριξε μια αγκωνιά στο στομάχι, ο γιος για μια στιγμή χαλάρωσε αλλά δεν άφησε τον χέρι του πατέρα του. Οι δύο τους πάλευαν, ο ένας έσπρωχνε τον  τροχό στο στόμα μου και ο άλλος τον τραβούσε προς τα έξω. Ο τροχός ακουμπούσε διακεκομμένα πάνω στο δόντια μου, όχι μόνο στο πονεμένο.

Άρχισε να χτυπάει και το τηλέφωνο του ιατρείου

Ο γιος έβαλε και άλλο το χέρι και πλέον με δύο χέρια κρατούσε το ένα του πατέρα, σήκωσε τα χέρια του προς τα πάνω μαζί με το χέρι του πατέρα, τρία χέρια σχηματίζανε μια πυραμίδα, στην κορυφή της ένας τροχός δούλευε στον αέρα και πετούσε δροσιά. Ο γιος έχοντας σηκώσει ψηλά το χέρι του πατέρα του προσπάθησε να τον τραβήξει μακριά από μένα, ο πατέρας πάτησε με δύναμη  το πόδι του γιου και αυτός ούρλιαξε και άφησε το χέρι με τον τροχό.  Ο πατέρας γύρισε πάλι προς τα μένα, το μάτι γυάλιζε, τα είχα παίξει δεν ήξερα πώς να αντιδράσω

-άνοιξε το στοματάκι σου….

-ουκου…. Του έκανα στα μουγκά

-Άνοιξε είπα!!!!!!

Ξαφνικά κόπηκε το ρεύμα του τροχού, ο γιος είχε βγάλει την πρίζα

Ο πατέρας γύρισε και τον κοίταξε με μίσος

«Τι έκανες εκεί;» Του είπε

-Δεν θα σε αφήσω να τι κάνεις αυτό πατέρα…

Ο πατέρας πήγαινε απειλητικά προς τον γιο του.

Σε λίγο θα πιαναν τα νυστέρια

Καλό γκομενάκι η Μελίνα, δεν λέω, αλλά έφυγα και ότι θέλει ας γίνει.

Άνοιξα την πόρτα του ιατρείου. Μια γριά περίμενε την σειρά της.

-Τι γίνεται εκεί μέσα ; Με ρώτησε

-Τίποτα γιαγιά όλα καλά είναι, περίμενε εδώ σε λίγο θα έρθει και για σένα

Βγήκα από την πολυκατοικία και άναψα τσιγάρο . Ότι και αν έκανα δεν μπορούσα να βγάλω τις Βαλκυρίες από το μυαλό μου

Για να μην λέω ψέματα, δεν το έγραψα τώρα, κάτι παλιό είναι που το ανέσυρα από τα πρόχειρα, με λίγο ρετούς βέβαια....

Στο μεγαλύτερο βαθμό αυτή η ιστορία είναι αληθινή.