Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Θεατρινισμοί (Part 2 of 4)


Πάντα ήθελα να βρω ένα τρόπο να κάνω το καλό χωρίς να βλάπτω κανέναν.  Μέχρι στιγμής δεν τον έχω βρει και έτσι δεν κάνω ποτέ τίποτα, απλά αφήνω τα πράγματα να μου συμβούν, και συμβαίνουν.  Λίγα λεπτά μετά την παράστασή που δώσαμε μέσα στο μετρό με πήρε η Ευαγγελία τηλέφωνο.
-Τι; Της είπα μόλις το σήκωσα
-Τι της είπατε της κοπέλας ρε; Δεν μπορείς να φανταστείς πως με κοιτούσε
-Τι; Πως σε κοιτούσε;
-Γούρλωσε τα μάτια μόλις με είδε, πήρε καιν μια κοφτή ανάσα,  δεν έχω ξαναδεί άτομο να με κοιτάει έτσι, λέγε ρε βλαμμένο τι της είπατε;
-Δεν θα παρεξηγηθείς;
-Όχι ρε τι να παρεξηγηθώ, λέγε
-Να, δεν της είπαμε τίποτα, με τον Μάριο μιλούσαμε και αυτή άκουγε. Του είπα ότι είμαι μυστικός αστυνομικός και ότι έχω έρθει στην Αθήνα να βρω μια κατά συρροή δολοφόνο με το ψευδώνυμο Λαίδη Μάκβεθ, και έδειξα μια φωτογραφία σου στο Μάριο και δεν παρέλειψα να κάνω μια πλήρη περιγραφή σου χωρίς να ξεχάσω τις χαρακτηριστηκές ελιές
-Μαλάκα! Τι θα νομίζει η κοπέλα για μένα τώρα!
-Τίποτα το περίεργο, μόνο ότι  κυκλοφορείς με ένα μαχαίρι και τις νύχτες μαχαιρώνεις αστέγους και πρεζάκια γιατί  σ αρέσει να γεμίζεις τα χέρια σου με αίμα σαν την Λαίδη Μάκβεθ
-Είσαι ηλίθιος! είσαι κάφρος!
-Α, επίσης είπα ότι είσαι πόρνη και δουλεύεις στο Μεταξουργείο για δέκα ευρώ το άτομο
-Δεν σε πιστεύω, είσαι πολύ μεγάλος μα-
Της το έκλεισα στα μούτρα, πάλι δεν θα μάθουμε τι ήθελε να πει με το μα. Ο Μάριος γελούσε,  η γριά από πίσω μας κοιτούσε περίεργα . Φύγαμε από εκεί, πήγαμε καμιά δεκαριά μέτρα πιο πίσω,  άλλη γριά εκεί, αυτή καλή φαινόταν, έφτασε το Μετρό, σταμάτησε,  άνοιξαν οι πόρτες, έβγαινε κόσμος, αδιάφοροι πλην μίας, με χαιρέτησε «Γεια σου εσύ» μου είπε «Α, εσύ! Τι κάνεις;» της είπα «Καλά» μου είπε και έφυγε χαμογελώντας.
-Τι ήταν αυτό ρε μαλάκα; Μου είπε ο Μάριος  μόλις έκλεισε η πόρτα
-Α, αυτό; Τίποτα..
-Τι τίποτα ρε μαλάκα, αυτό ήταν και γαμώ τα γκομενάκια
-Ε, είναι αυτή που ψάχνω τόσο καιρό στο Μέτρο
-Πλάκα κάνεις;
-Όχι, δεν σου κάνω καθόλου πλάκα
Πλάκα του έκανα όμως, αυτή ήταν μια άσχετη πιτσιρίκα που έκατσε μαζί μου στο τραπέζι πριν από ένα χρόνο περίπου και εκ τότε όσες φορές συναντιόμαστε τυχαία λέμε ένα γεια. Και ιδού η ιστορία της :  Καθόμουνα μια μέρα μόνος στην καφετέρια και κατέβαζα ταινίες. Είχα αφοσιωθεί στο υπολογιστή και δεν έβλεπα καθόλου ποιος έμπαινε και τι έβγαινε από το μαγαζί. Κάποια στιγμή κουράστηκαν τα μάτια μου και είπα να κάνω ένα διάλλειμα. Σήκωσα το βλέμμα και περιεργάστηκα το μέρος. Αυτή μιλούσε με την παρέα της και μόλις με είδε να κοιτάω στο γενικά σταμάτησε να μιλάει. Άρχισα να στρίβω  τσιγάρο.  Αυτή κάτι είπε στους άλλους και σηκώθηκε. Την έβλεπα να έρχεται προς το μέρος μου.  Ήταν από αυτές τις μικρές θεές,  με το τέλειο σώμα και τα έξυπνα ματάκια που κρύβονται πίσω από μαθητικά γυαλιά.  Στα λίγα μέτρα που περπάτησε για να φτάσει μέχρι εκεί που καθόμουν μόνος σκόρπισε λουλούδια πεταλούδες και όνειρα. Σταμάτησε απέναντί μου. ¨Είχε κάπως ντροπαλό ύφος. Σιγουρεύτηκα ότι δεν ήρθε για αυτό που θα ήθελα να είχε έρθει
-Συγνώμη, μου είπε, να σε ενοχλήσω λίγο;
-Φυσικά… πες μου
-Μπορώ να χρησιμοποιήσω για λίγο τον υπολογιστή σου να στείλω ένα μέιλ;
 Και φυσικά την άφησα,  χωρίς να σκέφτομαι πώς να κερδίσω κάτι από αυτό. Είπαμε κάφρος, αλλά δεν θα  είχα την παραμικρή απαίτηση από μια ομορφούλα που ζητούσε μια τόσο μικρή χάρη. Η ομορφούλα κάθισε την καρέκλα δεξιά μου και της έδωσα τον υπολογιστή.  Μόλις πήρε τον υπολογιστή μπροστά της ξαναέφτιαξε την καρέκλα της με τέτοια σχολαστικότητα λες και είχε σκοπό να περάσει την υπόλοιπή ζωή της καθισμένη εκεί, ανεξαρτήτως αν εγώ θα ήμουν δίπλα της. «Να δεις που την λένε Μαριάννα» σκέφτηκα.

Η κοπελίτσα έβγαλε ένα στικάκι από την τσέπη της (και όχι από την τσάντα της που δεν είχε) και το τοποθέτησε με κινήσεις ακριβείας στη θύρα . Γράφοντας στον υπολογιστή άρχισε να μου μιλάει.
-Τώρα μετακόμισα στην γειτονιά και δεν μπόρεσα να βρω ίντερνετ καφέ.
Της είπα που υπάρχει  ένα, με ρώτησε αν μένω καιρό στη γειτονία, τη ρώτησα τι σπουδάζει, με ρώτησε από που είμαι και χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν ο Χάρης, ήταν περαστικός από τα μέρη μου και με ρώτησε  αν είμαι στο στέκι.  Όταν έκλεισα το τηλέφωνο αυτή είχε αφοσιωθεί σ αυτό που έκανε και το θεώρησα φρόνιμο να μην την διακόψω, έβγαλα ένα βιβλίο από την  τσάντα του υπολογιστή και άρχισα να διαβάζω. Πρώτου καλά καλά  βγάλω την πρώτη σελίδα μπήκε μέσα ο Χάρης. Με είδε να κάθομαι με ένα γκομενάκι, αυτή να είναι χαλαρή στον υπολογιστή και εγώ να κάθομαι άνετος και να διαβάζω βιβλίο. Σαν εξοικειωμένο ζευγάρι μοιάζαμε.  Έπαθε πλάκα ο Χάρης, είπαμε το γκομενάκι είναι από τα σπάνια. Συνήθως οι φίλοι μου δεν ξέρουν τι κάνω σ αυτό το θέμα και πάντα πέφτουν πάνω σε εκπλήξεις, του τύπου εκεί που καθόμαστε για καφέ έρχεται η άλλη και μου ρίχνει ένα ποτήρι νερό στα μούτρα και φεύγει χωρίς να πει τίποτα ή να μου κρυφογελάει μια αστυνομικίνα στην Ερμού ή να με κατηγορεί κάποια ότι είμαι ψώνιο ενώ δεν  είμαι.  Πάντως καμιά απ΄ όλες τις εκπλήξεις δεν ήταν τόσο όμορφη και τόσο νέα όσο αυτή.  Ο Χάρης έκατσε απέναντι μου.  Με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια.
-Έλα ρε, εδώ δίπλα ήσουν όταν με πήρες τηλέφωνό;
-Ναι μόλις πάρκαρα το μηχανάκι, αλλά θα φύγω σε λίγο
Έβαλα το χέρι μου δίπλα στον υπολογιστή και είπα στην κοπέλα
- Μην τρομάζεις, σε λίγο θα φύγει…. 
Η ομορφούλα γέλασε χωρίς να πάρει το βλέμμα της από την υπολογιστή.  Ελάχιστες στιγμές μετά και αφού μάλλον τελείωσε την πρόταση που έγραφε σήκωσε το βλέμμα της από τον υπολογιστή και είπε «Γεια σου Χάρη» και ξεκίνησε να γράφει άλλη πρόταση. Ο Χάρης έμεινε, η κοπέλα είχε ακούσει το όνομα του όταν είχα σηκώσει το τηλέφωνο. Κοίταξε μια την κοπέλα, μια εμένα. Με τα μάτια με ρωτούσε τι είναι αυτή. Δεν μπορούσα να του απαντήσω. Μιλούσαμε για άσχετα θέματα. Ο Χάρης είχε φάει κόλλημα, ήθελε να μάθει πια ήταν αυτή  η όμορφη που τόσο οικεία καθότανε δίπλα μου.  Η κοπέλα με σκούντησε μαλακά με τον αγκώνα της.  Την κοίταξα που κοιτούσε με απορία τον υπολογιστή.
-Τι είναι καρδιά μου; Της είπα και χαμογέλασε για το καρδιά μου
-Εεε… σήκωσε το χέρι της και έδειξε την οθόνη, πριν προλάβει να μου πει τι συμβαίνει είχα καταλάβει το πρόβλημα και της είπα
-Κολλάει και δεν το στέλνει;
-Ναι.  Μου  λέει
-Κλείσε το torrent  και ξαναπροσπάθησε, είναι το πράσινο εικονίδιο κάτω δεξιά
-Ξέρω, ξέρω
Ο  Χάρης  με κλότσησε κάτω από το τραπέζι.  Αν έμενε κι άλλο θα έβλεπε την όμορφη να σηκώνεται και να πηγαίνει στην παρέα της, αλλά έπρεπε να φύγει.  Δουλεύει κλόουν σε παιδικά πάρτι. Είχε την στολή του και τα βαφτικά μέσα στην τσάντα του. Το παιδάκι που είχε γενέθλια έμενε στην γειτονιά μου. Σηκώθηκε να φύγει, για τελευταία φορά με ρώτησε με τα μάτια «Τι είναι αυτό ρε μαλάκα;» εγώ απλώς σήκωσα τους ώμους σε ένδειξη αδιαφορίας.  Με κοίταξε έντονα για λίγο και μετά χαιρέτησε την κοπέλα, αυτή κούνησε ζωηρά το χεράκι της.   Έφυγε ο κλόουν και έμεινε ο Καραγκιόζης με την κοπέλα. Σε λίγο τελείωσε και αυτή τη δουλειά της χωρίς να  έχουμε πει και κάτι άλλο.
-Σε ευχαριστώ πολύ
-Να σαι καλά, της είπα
-Έχεις πολύ ωραία μάτια, μου είπε και γύρισε την πλάτη της αμέσως χωρίς να προλάβω να πω τίποτα.
Πήγε στην παρέα της, έμεινα μόνος μου με τον χαζο¨υπολογιστή, άλλη μια παράσταση τελείωσε.
Η παράσταση όμως στο Μετρό με τον Μάριο δεν είχε τελειώσει.
-Πλάκα κάνεις; Μου είχε πει
-Όχι, δεν σου κάνω καθόλου πλάκα, του είπα
-Και γιατί δεν την ακολούθησες; Είσαι χαζός
-Παίζει να ήταν Συριζαία
-Α, καλά, αν είναι έτσι πάω πάσο…
Η γριά που μου είχε φανεί καλή με κοίταξε περίεργα, με το δίκιο της, δε λέω…
-Περιμένω πως και πώς να δω τι θα πει η Ευαγγελία, μου είπε ο Μάριος
-Και αυτή δεν συμπαθεί τους Συριζαίους, είπα και του έκλεισα το μάτι
-Αυτό λέω και εγώ, τι θα πει που δεν την έπιασες από το μαλλί και δεν την χτύπησες κάτω στο πάτωμα, αν ήταν αυτή εδώ έτσι θα είχε κάνει
-Ναι, σαν την άλλη φορά που είχε πιάσει μια γριά Συριζαία και της πήρε την μασέλα
-Ή τότε με τον παππού που τον πλάκωσε στο ξύλο επειδή δεν της έδινε ένα ευρώ
Η Ευαγγελία μας περίμενε στο Μετρό στο Σύνταγμα, εμείς στο βαγόνι σταματήσαμε να μιλάμε και προσπαθούσαμε να κρατήσουμε τον γέλιο μας.
  Φτάσαμε επιτέλους, η γριά έφυγε πρώτη μπροστά, εμείς την πήραμε από πίσω. Στο βάθος μπροστά φαινόταν η Ευαγγελία, μια ήσυχη , γλυκιά και αθώα κοπελίτσα.  «Να η Ευαγγελία!» είπε ο Μάριος δυνατά να το ακούσει και η γρια μπροστά μας «Που’ ν ‘την ;» «Να αυτή με το κίτρινο μπλουζάκι που θα μας χαιρετήσει τώρα» είπε ο Μάριος και μετά άρχισε να φωνάζει  « Βαγγελία! Βαγγελία!» , μας είδε η Ευαγγελία και μας χαιρέτησε, την είδε και η γρια…. Μόλις έφτασε κοντά της η γριά την κοίταξε με ένα θανατηφόρο βλέμμα και της είπε «Φτου να χαθείς!» «Παρακαλώ;» ρώτησε αθώα  η αθώα Ευαγγελία,  η γριά δεν της είπε τίποτα άλλο, η Ευαγγελία έριξε το άγριο βλέμμα της σε μας, σαν να το δανείστηκε από την γριά ένα πράγμα.
-Τι της είπατε της γριάς
-Τίποτα κακό,  λέγαμε ότι θα πάμε σε μια συγκέντρωση του Σύριζα και θα βρίσκαμε και μια κοπέλα που την λένε Ευαγγελία, δεν είπαμε τίποτα κακό, Χρυσαυγήτισα ήταν, δεν την είδες;
-Ναι, έτσι μου φάνηκε και μένα, μα καλά τόσο μίσος πια; Αλλά  και  εσείς έλεος πια, με είπατε δολοφόνο, με είπατε πουτάνα, ε όχι και Συριζαία…
-Για πες για την άλλη, της είπε ο Μάριος ίσως και για να μην αρχίσουμε πολιτική συζήτηση
-Α, η κοπελίτσα, ναι, καλά μιλάμε αυτή μάλλον θα με θυμάται για το υπόλοιπο της ζωής της
-Γιαυτό να είσαι σίγουρη,  της είπα
-Καλά ρε βλαμμένα, γιατί της είπατε της κοπέλας για δολοφόνους και δεν είπατε κάτι άλλο πιο ρομαντικό;
-Ρομαντικό; Τι ρομαντικό να της πούμε; Για το φεγγάρι; Την πιο ρομαντική  φράση για το φεγγάρι την είπε ο Κούντερα
-Αχ , μ αρέσει ο Κούντερα, για πες τι είπε
-Το φεγγάρι είναι η κολοτρυπίδα του ουρανού!
-Ου να μου χαθείς κάφρε!

Μα γιατί να με λένε κάφρο, ποτέ δεν το έχω καταλάβει.  Ας πούμε η Ευαγγελία, νταξ, μια φορά της έκανα μαλακία, αλλά γιατί να με λέει κάφρο; Μα δεν έχουν καθόλου χιούμορ οι άνθρωποι πια; Τι μαλακία της έκανα; Τίποτα το σοβαρό, μια φόρα είμασταν στο αστικό και επιστρέφαμε από κέντρο, εγώ θα κατέβαινα Ευαγγελισμό και αυτή θα συνέχιζε για  Ζωγράφου. Εκεί που ήμασταν όρθιοι δίπλα μας ήταν ένας κύριος, σοβαρός φαινόταν, με χαρτοφύλακα και κουστούμι, γύρω στα 60.  Λίγο πριν φτάσουμε στη στάση που θα κατέβαινα της είπα κάτι στο αυτί για μια γριά που καθόταν δίπλα μας, μου είπε και αυτή κάτι για τα παπούτσια της γριάς, το λεωφορείο σταμάτησε, άνοιξε η πόρτα, έκανα ένα βήμα πίσω και την κοίταξα απορημένος, «Τι είναι αυτά που μου λες; Είσαι τριάντα χρονών, πότε θα ωριμάσεις επιτέλους;» έκανα να φύγω αλλά γύρισα και της είπα αγριεμένος πια «Και να μιλάς καλύτερα για τον κύριο!» και έδειξα τον κύριο δίπλα της. Ο κύριος με κοίταξε απορημένος και εγώ κατέβηκα. Τους άφησα μόνους να τα βρούνε, δεν ανακατεύομαι σε ξένες υποθέσεις εγώ. Μα είναι δυνατόν  να με λέει κάφρο;

Έχουμε βγει από το Μετρό και πηγαίνουμε για καφέ. Ο Μάριος έχει  ξεκόψει από εμάς και περπατάει πίσω από τις γριές κάνοντας «Ψιτ…. Ψιτ…..» όταν αυτές γυρνάνε αυτός βάζει το χέρι στη μύτη του και κάνει ότι φτερνίζεται  «Ψιουτ…. Ψιουτ….» Εμείς γελάμε, γελάμε τόσο πολύ που είναι αρκετό για την Ευαγγελία να συγχωρέσει τις όποιες καφρίλες της έχουμε κάνει.

8 σχόλια:

zoyzoy είπε...

Μου το'καψες ρε φίλε!
Τι ντελίριο είναι αυτό που σε πιάνει και μπερδεύεις τις ιστορίες όλες μαζί!
Μη βιάζεσαι μια-μία δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω αργά και σταθερά σαν Ταύρος γαρ έχω ένα πρόβλημα!

Δεν μας λες ότι κράτησες το μέιλ της ομορφούλας και την ξανάδες μετά από μέρες γιατί αν δεν το'κανες τι να σου πω τα θέλεις:((

Είχες ένα κόλλημα με τις γριές τώρα βλέπω απόκτησες και με τις Συριζαίες!
Βλέπω πήραμε προαγωγή, εύγε!

Φιλιά θαλασσινά για καλό ΣΒΚ!

Prisoned Soul είπε...

Πράγματα ο τίτλος "Θεατρινισμοί" ταιριάζει περισσότερο! Άλλο δεν κάνετε άλλωστε παίζεται θέατρο με θεατή όποιον να ναι! γιατί είναι συνέχεια εις βάρος της Ευαγγελίας; πω πω τι τραβάει η κοπέλα με σας...

φιλιά!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Σήμερα επιτέλους απέκτησα νέο υπολογιστή και έτσι μπορώ να δουλεύω εδώ στο σπίτι. Θα τα διαβάσω από την αρχή!

Φίλε εκτίμησα ιδιαίτερα το δώρο σου αλλά και την παρουσία σου. Να σαι καλά!

Nicotine είπε...

Zoυζού

Δεν μπορώ να αντισταθώ στο να μπερδεύω τις ιστορίες, νομίζω ότι αυτό είναι το στυλ μου και δεν μπορώ να το αλλάξω.

Δεν έχω και πολύ μεγάλο θέμα με τους Συριζαίους, θέμα έχω με τους κολλημένους,τους ψευτοεπαναστάτες, τους τραμπούκους και τους φασίστες. Ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της πολιτικής παράταξης είναι αυτό ακριβώς το πράγμα. αλλά όπως έχεις δει τόσο καιρό δεν ασχολήθηκα ποτέ με τα πολιτικά. Ελπίζω σαν αντισυριζαίος να μην θεωρηθώ φασίστας, παπαγαλάκι της Τρόικας ή κομματόσκυλο των δύο μεγάλων.

Φιλιά

Μαρία

Αλίμονο σε όποιον δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ από κάποιους στη ζωή του. Κάποιος πρέπει να υπομένει την πλάκα μας, γιατί όχι η Ευαγγελία; αφού δεν παρεξηγείται κιόλας.

Μάλλον ο τίτλος καθόρισε την πλοκή παρά η πλοκή τον τίτλο.

Φιλιά

Χριστόφορος

"και έτσι μπορώ να δουλεύω εδώ στο σπίτι"
Δηλαδή τόσο καιρό δούλευες σε ιντερνετ καφέ; Δεν θα μου φαινόταν περίεργο να σε έβλεπα να παίζεις on line παιχνίδια με τους πιτσιρικάδες....


ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

χα χα χα Όχι ρε φίλε! χα χα ¨Όχι σε ιντερνετ καφέ. Στο μαγαζί μου! Αληταρά!
Διάβασα μονοκοπανιάς και τις δυο σου αναρτήσεις. Μα την πίστη μου δεν παίζεσαι εσύ. Βάζεις τόσες ιστορίες μαζί παράλληλα μπερδεύεις τους χρόνους, η ταχύτητα σου είναι ίση με του φωτός και γριές....γριές!
Το πρόβλημα είναι τελικά άραγε θα μάθουμε τι ήθελε η Ευαγγελία να πει με κείνο το "μα.." πριν της κλείσεις το τηλέφωνο; Με έχει φάει η αγωνία!
Λοιπόν πρέπει κάτι να γίνει με σενα. Και ξέρω τι θα κάνω. Εσύ στο έχω πει έχεις κινηματογραφική γραφή. Πρέπει με κάποιο τρόπο να το εκμεταλλευθείς αυτό. Ίσως βρεθεί ο τρόπος. Να πάρει ο διάολος, ναι ο διάολος αυτούς που μας έφεραν εδώ και σταμάτησαν όλες οι δουλειές και οι παραγωγές!
Αληθεύει ότι ο Κούντερα είπε αυτό για το φεγγάρι; Δεν το ήξερα!
Και δε μου λες βρε συ (μάλιστα βρε συ) είμαι χοντρός και με στέλνεις να τρέχω για να χάσω κιλά; χα χα χαχα
Απίθανε τύπε! Για να δούμε που θα το πας!

Nicotine είπε...

Χριστόφορος

Τώρα που πήρες καινούριο υπολογιστή εσύ εγώ έχω θέμα με το ίντερνετ.
Άστα να πάνε κωλοτεχνολογία

Αυτό με το φεγγάρι το έγραψε ο Κούντερα στη Βραδύτητα όπου έβγαζε να μικρή να λέει άσχημες λέξεις


Όσο για τις παραγωγές το βλέπω, έχει γίνει χαμός. Δεν με νοιάζει τόσο για μένα, για αυτούς που δουλεύουν στην τηλεόραση ανησυχώ. Έχω φίλους εκεί και τα βλέπω. Ας βολευτούν αυτοί πρώτα και μετά θα με απασχολήσει για μένα.

Το κακό είναι με την κατάσταση που επικρατεί θα πεθάνουν όλες οι γριές και δεν θα μπορούμε να βγάλουμε τίποτα δικό μου


Πάντως τα λόγια Που είναι πάντα ενθαρρυντικά

NamNaira είπε...

Δεν επιβεβαίωσες και το όνομα της κοπέλας, Νικοτινένιε, και θα μου μείνει απορία. Λυσσάς για θεατρινισμούς και παραλείπεις τα σημαντικά μου φαίνεται.

Respect πάντως στην Ευαγγελία. Δολοφόνος, πόρνη και συριζαία, η Ευαγγελία είναι σίγουρα μία γυναίκα με πάθος.

Σου χρωστάω αυτή με το δέντρο, πρέπει να ανατρέξω στο ιστορικό μου να την βρω!

Φιλιά

Nicotine είπε...

ΝΑΜ

Λατρεμένη μου φίλη, στο επόμενο το οποίο έχει γραφτεί κατά κάποιο τρόπο θα σου λύσω εν μέρει αυτή την απορία (για το όνομα)

Σαν τη διαφήμιση ακούστηκε αυτό: η Μαρί Κλερ είναι μια γυναίκα με πάθος, εσυ.
Ή η μαντάμ φίγκαρο; Ή η μαντάμ Μέρκελ
Δεν θυμάμαι καλά.

Αν δεν βρεις αυτή θα ανέβεις εσύ σε ένα δέντρο και θα μου στείλεις φωτο. Οκ;

Φιλιά

Στα τέσσερα

Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης.  Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις.  Δυο βδομάδες  μετά από αυτό το Σάββα...