Μαύρο Μέσα Καύκαλο

Μέσα στο κρανίο μου, μέσα στο καύκαλο
Μεγαλώνει ο πόνος
Μέστωσαν τα δάκρυα και στάζουν μέσα, όχι έξω
Μαύροι σταλακτίτες δακρύων καρφώνουν το μυαλό μου
Μεγαλώσαν με τα χρόνια (όλα τα χρόνια)
Μαύρο το εσωτερικό περίβλημα του κρανίου
Μια καμένη φωλιά χελιδονιών
Τόσα όνειρα για τόσες πτήσεις, μείναν στην φωλιά και κάηκαν
Αυτή η μαυρίλα που σα πηχτή μελάσα κάνει το μυαλό δυσκίνητο
Αυτή η μαυρίλα που σα σαπισμένο πέπλο έχει τυλίξει το μυαλό μου
Άνοιξη και δροσιά, μα καμιά διαφορά
Μον’ κάπου κάπου ξεφυτρώνει ένα όνειρο
Μόνο του και αδύναμο
Μάχεται να φτάσει μέχρι τα μάτια να δει λίγο φως
Μεγαλώνει και προσπαθεί να καθαρίσει την μαυρίλα από το καύκαλο
Μια ελπίδα που ζωντανεύει δειλά δειλά
Θα μεγαλώσει αυτό το τρυφερό βλαστάρι
Θα απλώσει τα κλαδιά του και τα φύλλα του
Θα τυλίξει και το μυαλό και θα κερδίσει χώρο και ουσία στο κρανίο
Θα αισθάνομαι όμορφα
Θα ανασαίνω κανονικά
Ίσως και να κοιμάμαι χωρίς εφιάλτες … ίσως …
Θα πεθάνει όμως και αυτό
Και θα προσθέσει το κουφάρι του
Μαζί με τα άλλα πτώματα μέσα στο καύκαλο
Και θα σαπίσει
Μαζί με τα άλλα πώματα
Και θα αυξηθεί η μαυρίλα
ΜΗ ΡΕ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΑΛΛΟ ΓΑΜΩΤΟ!!!!!!!!!!!!
Απλώς ένα ακόμα νεκρό όνειρο
Μα για κάθε όνειρό μου που πεθαίνει
Εγώ πεθαίνω χίλιες φορες