Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Νερό αέρας όνειρα

Μια φυγή από το εδώ
Μια κραυγή για το εκεί
Εκεί που είναι το όνειρο
Διαδρομή δύσκολη
Απόφαση δύσκολη
Πως να αφήσω ότι έχω κερδίσει
Πως να γκρεμίσω ότι έχω χτίσει
Δεν είναι το ταξίδι που αξίζει
Αλλά ο προορισμός
Μόνο αν φτάσεις εκεί αξίζει το ταξίδι
Αν χαθείς στη μέση, μένεις μισός
Και μισός θα προχωράς
Με το βάρος της αποτυχίας να βαραίνει τα βήματα σου
Κι όμως δεν θα αφήνουν σημάδια
Στο πέρασμά τους αυτά τα βαριά βήματα
Μόνο κούραση στο σώμα
Κι αν ποτέ φτάσεις στην πόλη
Θα σαι κουρασμένος και γέρος
θα καθίσεις σε μια γωνιά
Και θα εύχεσαι να είχες πάρει άλλο δρόμο
Έστω κι αν σ'έβγαζε σε άλλη πόλη,μικρότερη
Και πάλι εκεί ξεκούραστος
Θα ευχόσουν να είχες πάρει άλλο δρόμο
Αφού έχεις κι άλλες δυνάμεις
Γιατί δεν ζήτησες το τέλειο;
Κι συνέχεια η ίδια απορία
Μήπως μπορούσα και καλύτερα;
Κι αν όχι αυτή τότε η άλλη
Μήπως ξεπέρασα τα όριά μου;
Το όνειρο ένα αεράκι, ένα τρεχούμενο ποτάμι
Κι εμείς ένα φτερό, ένα φύλλο
Πόσο μικροί στα μεγάλα όνειρά μας
Δεν μπορούμε να πάμε κόντρα ούτε να τα αγνοήσουμε
Παίζουμε με τους κανόνες της φύσης
Όταν όμως κάπου νιώθουμε ότι χάνουμε
Μπαίνει ο εγωισμός, ξεφεύγουμε από την ροή της φύσης
Και θέλουμε να πάρουμε εμείς τον έλεγχο
Και εκεί είναι που χάνουμε
Η φύση νικάει τον άνθρωπο
Αν όμως την αφήσεις να σε παρασύρει
Έτσι όπως μόνο αυτή ξέρει
Θα σου δώσει ευτυχία
Παράτα τους κανόνες
Άσε τους εγωισμούς
Γίνε ένα φύλλο ή ένα φτερό
Άσε τον αέρα και το νερό να σε παρασύρει
Κάτι παραπάνω θα ξέρουν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Στα τέσσερα

Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης.  Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις.  Δυο βδομάδες  μετά από αυτό το Σάββα...