Αλληγορική Πέτρα Που Έγινε Ξανθιά

Κάτι ήξερα όταν έβαλα την πουτάνα την τηλεόρασή στο πατάρι. Σαπίλα, βαρεμάρα, αυτοκτονία.  Δυστυχώς όμως δεν το έχουν κάνει και οι φίλοι μου. Ήμουν στο σπίτι του Μανώλη, πηγαίνω εκεί που και που να κατεβάσω καμιά ταινία να δω στον υπολογιστή και για να παίξουμε κάνα Tekken. Η γυναίκα του Μανώλη τον έβαλε να της αγοράσει μια καφετιέρα. Τώρα  πρέπει με κάποιον τρόπο να αξιοποιήσει αυτήν αγορά. Ο δικός μου ο ρόλος είναι να πηγαίνω εκεί και να πίνω καφέ από την καφετιέρα του ζεύγους και αυτή με ανταμείβει με γλυκά , πίτες , φαγητά και φιλοφρονήσεις. Κάθε φορά φεύγω με τάπερ από το σπίτι τους. Μα και εγώ βέβαια δεν είμαι τελείως άχρηστος, πάντα επιστρέφω τα τάπερ πλυμένα.   Έτσι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι, αυτοί αξιοποιούν την  καφετιέρα και εγώ φεύγω με ταινίες και φαγητά.

Την αποφράδα τούτη μέρα όμως έφυγα με σκυφτό κεφάλι. Είχα βάλει τις ταινίες να κατεβαίνουν και άρχισα να στριβώ τσιγάρο.  Ο φίλος μου ο  Μανώλης μου όση ώρα έψαχνα για τις ταινίες έβλεπε ειδήσεις. Μιλούσαν για την καταστροφή του κόσμου. Στα αρχίδια μου εμένα, από το ένα αυτί έμπαιναν από το άλλο έβγαιναν, πλήρης αναισθησία.  Σε μ ια στιγμή ο Μανώλης σηκώθηκε να πάει να πλύνει τα ποτήρια και τα πιάτα, σε λίγο θα γυρνούσε η γυναίκα του από την δουλεία. Δεν θα ήταν και το πιο ευχάριστο θέαμα να μπει στο σπίτι της και να δει δύο μαντράχαλους να παίζουν play station και η κουζίνα να είναι γεμάτη με άπλυτα πιάτα.  Το κακό είναι ότι ο μαλάκας ο Μανώλης άφησε ανοιχτή την τηλεόραση. Δεν έδινα και πολύ σημασία σ ότι έλεγαν εκεί μέσα,  ασχολιόμουν με το τσιγάρο. Ξαφνικά εκεί που έστριβα άκουσα στην τηλεόραση να λένε για την νέα ταινία  του spider man. Επιτέλους, σκέφτηκα,κάτι  ελαφρώς ενδιαφέρον στις ειδήσεις,  ξεκίνησε το trailer. Δεν μου αρέσουν πολύ αυτού του είδους οι ταινίες αλλά νταξ, με  το να δω ένα trailer έγινε και τίποτα.  Βλέπω τον γνωστό κοκκινομπλέ  μαλάκα να κάνει κωλοτούμπες στον αέρα και να αμολάει μακαρόνια από το χέρι του. Νομίζω ότι η στολή του έχει τα χρώματα της αμερικάνικής σημαίας, τυχαίο;   Το προσπέρασα και αυτό, αλλά αυτό που με τσάκισε και κυριολεκτικά με διέλυσε  είναι όταν  είδα την  Emma Stone ξανθιά. Δεν ήξερα ότι θα έπαιζε σ αυτήν την ταινία και δεν το περίμενα. Γαμώ την πουτάνα μου! Είναι δυνατόν η Emma Stone ξανθιά; Μα ξανθιά;  Η καρδιά μου έσπασε σε χίλια κομμάτια,  έμεινα να κοιτάω με ανοιχτό το στόμα,  δεν ήξερα τι να κάνω,  μια μου ερχόταν να σπάσω την τηλεόραση και μία να βγω στο μπαλκόνι και να βρίσω. Ποιοι μαλάκες είναι αυτοί που παίρνουν αυτές τις αποφάσεις; Την κατέστρεψαν την κοπέλα, την εξαφανίσανε, μια ηθοποιός μας είχε μείνει που να μην είναι πάρα πολύ όμορφη αλλά απόλυτα ερωτεύσημη και αυτοί πήγανε και την κάνανε ξανθιά.  Ένα άλλο θέμα που δεν έχω αναφέρει ποτέ είναι ότι για μένα οι ξανθιές πολύ απλά δεν υπάρχουν, δεν λέω αν είναι άσχημες ή όμορφες, απλά δεν υπάρχουν, δεν τις βλέπω καν στο δρόμο.  Αν κάνω μια βόλτα και μετά προσπαθώ να θυμηθώ τι έχω δει σίγουρα δεν θα υπάρχει καμία ξανθιά.

Όταν μπήκε  ο Μανώλης μέσα στο σαλόνι έπαιζε ακόμα το trailer, στην αρχή μπήκε χαλαρός αλλά μόλις είδε τι βλέπω έτρεξε, πήδηξε πάνω από το χαμηλό τραπέζι και έκανε βουτιά στον καναπέ. Άρπαξε το τηλεκοντρόλ και μια πλήρη περιστροφή του κορμιού του έσβησε την τηλεόραση όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Με είδε που ήμουν θλιμμένος και μου μίλησε κάπως συγκρατημένα

-Ρε φίλε, ήθελα να στο πω κάποια στιγμή, αλλά δεν ήξερα πως….  

-Δηλαδή το ήξερες και δεν μου έχεις πει τίποτα;

-Θα στο λέγαμε κάποια στιγμή με τρόπο, το ξέρω δεν ήταν σωστό να το μάθεις έτσι αλλά…

-«Λέγατε;;;» Δηλαδή το ήξερε και η γυναίκα σου; Και πόσο καιρό το ξέρετε;

-Έλα ρε φίλε, γάματο, άστο… συμβαίνουν αυτά.

-Και το λες έτσι απλά; «Συμβαίνουν αυτά» λες και είναι καραμέλες που έπεσαν στο δρόμο, λες και είναι καμιά μείωση μισθού….

-Ρε φίλε και εγώ φρίκαρα  όταν την είδα ξανθιά αλλά αυτό που ανησυχούσε περισσότερο ήταν πως θα το πούμε σε σένα.

Έμεινα σκυμμένος, δεν μιλούσα, τι μου να φταίει και  ο Μανώλης; Λες και αυτός της τα έβαψε τα μαλλιά.  Άντε το καταλαβαίνω ότι η μοίρα κάθε καστανής είναι να εξαφανιστεί, δηλαδή να γίνει ξανθιά. Αλλά οι κοκκινομάλλες;  Το πλήγμα ήταν μεγάλο.  Οι μαχαιριές  ήταν πολλές. Γέμισε το σώμα μου πληγές από αυτό που είδα. Να γινόταν οι λαβωματιές μου μάτια και δάκρυα να τρέξουν αυτά,  γιατί τα δυο μου μάτια δεν είναι αρκετά για θρηνήσουν αντάξια την ομορφιά που εχάθει.   Τσαλάκωσα το τσιγάρο μες την χούφτα μου και το πέταξα στο τασάκι.  Πήγε και αυτό χαμένο σαν αστέρι που δεν έλαμψε πότε και έμεινε να αιωρείται δημιουργώντας μόνο σκιές στο χάος. Σηκώθηκα να φύγω.

-Θα σαι εντάξει; Με ρώτησε ο Μανώλης

-Νταξ… έχουν συμβεί και  χειρότερα…

-Λες για την Kiera Knightly  στο Love Actually που ήταν  ένα τόνο πιο κάτω από καστανό

-Ναι, κι αυτό… Λοιπόν την κάνω…

-Καλώς ρε φίλε, μην ανησυχείς έχω την βεβαιότητα  ότι δεν θα το ξανακάνει.  Όλοι κάνουν λάθη που και που

-Μακάρι, αν και …. άμα ραγίσει το γυαλί…. Τέλος πάντων…. Τα λέμε αύριο….

Πήγα να ανοίξω την πόρτα, εκείνη την ώρα  ακούστηκε το κλειδί να μπαίνει στην πόρτα. Ήταν η γυναίκα του. Τράβηξα τη πόρτα και το κλειδί ήρθε προς τα μέσα μαζί με την πόρτα. Έμεινε το χέρι της κοπέλας να αιωρείται εκεί που πριν ήταν η  πόρτα. Με κοίταξε.

-Τι έπαθες εσύ; Μου είπε.

-Έμαθε για την Emma Stone που έγινε ξανθιά. Της είπε ο Μανώλης, εγώ δεν μίλησα.

-Αχ, γλυκούλη, κρίμα. Κοίτα να το ξεπεράσεις, δεν σου αξίζει να υποφέρεις, πες μου τι γλυκό θες να σου φτιάξω για αύριο;

-Τίποτα Αντιγόνη μου, να σαι καλά.

-Έλα μην κάνεις έτσι θα περάσει…..

-Ναι , ναι… όλα περνάνε, έτσι δεν λένε;