Το Βατικανό Είναι Ελληνικό!

Με αφορμή ένα post που διάβασα στο blog Τα Μυστικά Του Καναπέ (http://doorofsecrets.blogspot.com/search?updated-max=2010-07-04T06:53:00%2B02:00&max-results=1) θέλω να διηγηθώ με την σειρά μου και με τον τρόπο μου ένα σκηνικό μου τύχε στη Ρώμη την τελευταία φορά που πήγα, οκ, καλά, μην βρίζεις! την μοναδική φορά που πήγα..

Μεσαιωνική ατμόσφαιρα, αρχαία κτήρια, απίστευτα δρομάκια, μαγικές πλατείες, ατελείωτες εκπλήξεις, φθινοπωρινός καιρός, ωραία παρέα,τέλειο ταξίδι στην Ρώμη.
Ημέρα 3η: Φτάνουμε στο μουσείο του Βατικανού, έχουμε ήδη περπατήσει αρκετά και είμαστε ήδη κουρασμένοι, αλλά ξέρουμε ότι για ακόμα μια φορά θα αξίζει τον κόπο. Η ΡΑΝ ΤΑΝ ΠΛΑΝ παραπονιέται ότι της πονάνε τα πόδια, ο Τάκης όπως πάντα στα χαμένα δεν μιλάει, η Ντόλυ και η Κλω-Κλω σχολιάζουν τους πάντες και τα πάντα. Μπαίνουμε στο μουσείο και ξεκινάει η οδύσσεια, ατελείωτα δωμάτια, σκάλες ανεβαίνουν σκάλες κατεβαίνουν, και προχωρούσαμε και προχωρούσαμε και γενικά περπατούσαμε σε ένα αδιάφορο μουσείο που το μόνο που άξιζε να δουμε και περιμέναμε να βρούμε ήταν η capella sistina. Ατελείωτες διακλαδώσεις, που σε κάνουν να απορείς για την χρησιμότητά τους, κάπου εδώ πρέπει να μιλήσω για την φίλη μου την Κλω-κλω, η Κλω-κλω κατα κόσμον Λίτσα πιστεύω ότι είναι εξωγήινη, δεν το παραδέχεται, αλλά πιστεύω ότι πριν από μερικά χρόνια έπεσε καταλάθος στο πλανήτη μας και ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί, ψάχνει να βρει το διαστημόπλοιο της να φύγει. << Τι διάδρομοι και κακό είναι αυτό, πότε θα φτάσουμε επιτέλους;>> παραπονιέται κλασικά η ΡΑΝ ΤΑΝ ΠΛΑΝ. <<Γιατί ρε; ωραία είναι>> λέει η Κλω-κλω, <<Γιατί είναι ωραία; σου θυμίζει το διαστημόπλοιο σου;>> της λέω <<Αί χέσου ρε βλάκα>> μου απαντάει. Κάποια στιγμή η παρέα χωρίστηκε και πηγαίναμε Λεονάρντο(moi) Τάκης,ΡΑΝ ΤΑΝ ΠΛΑΝ και κάπου αλλού στα χαμένα η Ντόλυ και η Κλω-κλω. Και για να μην τα πολυλογώ φτάνουμε (επιτέλους)στην capella sistina, μια λέξη:μαγεία!. Η τελειότητα με συνεπήρε η κούραση εξαφανίστηκε και ατένιζα την τελειότητα. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες γι αυτό, αλλά πάμε στο γεγονός.

Η capella sistina ήταν εκκλησία και επιβάλλεται ησυχία, υπάρχουν και δύο τύποι που ανά δύο λεπτά χτυπάνε παλαμάκια και φωνάζουν Be quiet, No photos. Και ξανά, και ξανά μου ρθε να του <<σκάσε ρε μαλάκα, μόνο εσύ ακούγεσαι>>. Έχω παρατηρήσει ότι είναι πολλοί Έλληνες γύρω μου και μάλλον από κάποιο ΚΑΠΗ, και σίγουρα Πόντιοι, από τις φάτσες το κατάλαβα. Επίσης κατάλαβα ότι ο Τάκης και η ΡΑΝ ΤΑΝ ΠΛΑΝ έχουν φύγει και είμαι μόνος, και δεν έχω κινητό μαζί μου, ποτέ δεν το παίρνω σε διακοπές. Εκεί που έχω μείνει δεν ξέρω πόση ώρα και κοιτάω μια τοιχογραφία ακούω τον πριξαρχίδη να ωρύεται << Hey sir,what are you doing there;Go!Out! >> γυρνάνε και βλέπω τον πριξαρχίδη χαρτογιακά να φωνάζει σε έναν Ελληνάρα ο οποίος δεν καταλαβαίνει προφανώς τι του λέει και φωνάζει <<Τασούλλλλα, Τασούλλλα, έλα παμ΄να φύγουμε,>> έρχεται και Τασούλα και κάτι λέγανε και περνάνε από μπροστά μου, περιγραφή Τασούλας: Γύρω στα 55, χοντρούλα, μαλλί κοντό κατσαρό προς τα πάνω, άσπρη μπλούζα, παντελόνι γάματα, περπάτημα γάματα με κεφαλαία γράμματα. Περιγραφή άντρα Τασούλλλας: Γύρω στα 60, χοντρός, φαλακρός, παντελόνι τζιν, άσπρο πουκάμισο με μπλε ρίγες, και στο χέρι κρατούσε ένα σακουλάκι πασατέμπο! Ο τύπος ΕΤΡΩΓΕ ΠΑΣΑΤΕΜΠΟ μέσα στην capella sistina. Μια φασαρία απομακρυνόταν ανάμεσα στο πλήθος, ο πασατεμποφάγος και οι Τασούλλλα φεύγανε ακόμα φωνάζοντας, συνάντησα μερικά βλέμματα και ανταλλάξαμε ματιές συμπάθειας και κατανόησης, Ναι είμαστε Έλληνες.

Συνέχισα να κοιτάω τις τοιχογραφίες απορώντας αν θα με βρουν οι άλλοι ή αν θα περάσω το υπόλοιπο της ημέρας μόνος.
Μέχρι που βλέπω την Κλω-κλω με την Ντόλυ μες την τρελή χαρά (κλασικά) να έρχονται προς το μέρος μου. <<Τι κάνεις εδώ; που είναι οι άλλοι;>> λέει η Κλω-κλω, <<Μάλλον φύγανε, εμείς τι κάνουμε; φεύγουμε;>> της απαντώ,<<Έλα ρε μόλις ήρθαμε, κάτσε να απολαύσουμε λίγο το μέρος, τι τέλειες τοιχογραφίες, τι τέλεια ησυχία, όμορφη κατάνυξη....>> λέει η Λίτσα και αφήνεται στην μαγεία του μέρους. Και ξαφνικά παλαμάκια,Be quiet, No photos, ο πριξαρχίδης