Μη μου το λες 1 (Νάνοι)

Μιλούσε και μιλούσε, γλώσσα δεν έβαλε μέσα.  Βασικά δεν με ένοιαζε και πολύ που δεν προλάβαινα να μιλήσω, είμαι χαλαρός τύπος,  την άκουγα και προσπαθούσα να ακολουθήσω τον ειρμό του λόγου της, δύσκολο πράγμα όταν είσαι χαλαρός. Είχαμε πάει σε ένα καφέ στην Πανόρμου  και είχαμε αράξει σε ένα καναπέ. Εγώ παρήγγειλα καφέ ενώ αυτή πήρε μια μπύρα, για να χαλαρώσει είπε.

-Αχ, τι ωραία που είναι εδώ, να ερχόμαστε πιο συχνά, εσύ έρχεσαι συχνά εδώ; Πως το έμαθες αυτό το μέρος; Ασε μη μου πεις, καμία κοπέλα θα σου το έμαθε. Μέσα έπεσα; Τι ζώδιο ήταν; Βάζω στοίχημα ότι θα ήταν ταύρος. Σου ταιριάζουν οι Ταύροι, πιστεύεις στα ζώδια; Εγώ πιστεύω, θα ήθελα όμως να ήμουν Τοξότης, δεν μ αρέσει που είμαι Σκορπίνα, νομίζω ότι είναι το πιο παρεξηγημένο ζώδιο, είχα μια φίλη Σκορπίνα, αυτοκτόνησε πριν από δύο χρόνια, δεν πήγα στην κηδεία της και το έχω τύψεις. Εσένα σου αρέσει να πηγαίνεις σε κηδείες;

-Δεν το σκέφτομαι ποτέ, όταν πρέπει πάω

-Καλά κάνεις, έτσι είναι το σωστό, αλλά εγώ που μυαλό,  νομίζω ότι το έχω χάσει κάπου, δεν σκέφτομαι πολύ, απλά μιλάω, όταν σκέφτομαι κουράζομαι

-Και όταν μιλάς κουράζεις τους άλλους

-Τι υπονοείς; Ότι σε κουράζω, αχ συγγνώμη, δεν το ήθελα, το ξέρω ότι μιλάω πολύ, μιλάω συνεχεία και 

-Χαλάρωσε, πλάκα έκανα

-Αχ πάλι καλά,  όταν ήμουν μικρή μιλούσα συνέχεια στο τραπέζι και δεν έτρωγα,  οι άλλοι δεν με ακούγανε απλά τρώγανε και εγώ μιλούσα μέχρι να τους τραβήξω την προσοχή, αυτό ποτέ δεν συνέβαινε, έμενα πάντα να τρώω μόνη στο τέλος,  ένιωθα άσχημα, δεν ήθελα να μιλάω μόνη, ήθελα πάντα κάποιον να με ακούει, κανείς δεν θέλει να ακούει κάποιον που μιλάει πολύ, η γιαγιά μου δεν μιλούσε πολύ, πέθανε μετά από τον παππού μου, ούτε και αυτός μιλούσε πολύ, μονό στον σκύλο έπιανε κουβέντα, τον άκουγε ο σκύλος, έμενα δεν με άκουγε,  γιατί να μην με ακούει ούτε ο σκύλος; Λυπήθηκα όμως όταν πέθανε

-Ο παππούς;

-Όχι, ο σκύλος, τον πάτησε ο θείος ο Γιώργος με το τρακτέρ,  λυπήθηκε και αυτός είπε αλλά τι να το κάνεις, ο σκύλος είχε γίνει ένα με την άσφαλτο, τον μαζέψανε με το φτυάρι, είχαμε πολλά εργαλεία στο σπίτι, ο παππούς όμως δεν λυπήθηκε πολύ για τον σκύλο,  νομίζω και εμένα να πατούσε το τρακτέρ πάλι δεν θα λυπόταν, κανένας δεν με λυπάται εμένα, όλοι αδιαφορούν, γιατί κανείς δεν με λυπάται.

- Μην το λες αυτό,  υπάρχουν άτομα που σε λυπούνται

-Δεν το ξέρω όμως αυτό, δεν θα έπρεπε να το ξέρω;

-Είναι η αλήθεια και πρέπει να την δεχτείς έτσι όπως είναι.

-Δεν μ αρέσει να δέχομαι την αλήθεια όπως μου την λένε, θέλω να το ψάχνω, θέλω αποδείξεις.

-Οκ, να σου πω μερικά πράγματα που τα έχεις δεχτεί έτσι όπως είναι, απλά και μόνο επειδή σου τα είπανε, Πόσα δόντια έχεις;

-Δεν ξέρω, πόσα;

-Δεν ξέρεις;  Όλοι ξέρουμε ότι ό άνθρωπός έχει 32 δόντια, τα έχει μετρήσει ποτέ κανείς; Όχι, όλοι ξέρουμε ότι στα πόδια έχουμε 10 δάχτυλα, τά έχει μετρήσει ποτέ κανείς; Όχι, το έχουμε δεχτεί δογματικά, εγώ ξέρεις ότι πάντα μετράω τα δάχτυλα των ποδιών μου, κάθε μέρα για να  το επιβεβαιώνω

-Αλήθεια;!!!!!!

-Όχι

-Αχ, έλα ρε μη με δουλεύεις, εγώ τα πιστεύω όλα εύκολα,  αφού να φανταστείς  κάποτε μου είχε πει κάποιος ότι οι καπετάνιοι αφήνουν μούσια προς τιμήν του Νώε και εγώ τον πίστεψα, το είπα μια μέρα στην τάξη με πολύ σιγουριά και ο καθηγητής με κορόιδευε, έχει πεθάνει τώρα αυτός ο καθηγητής,  του βάλαν λάθος αίμα στο νοσοκομείο και έσκασε , αλήθεια εσύ τι ομάδα αίματος έχεις;

-Δεν ξέρω, οι γιατροί δεν μπορούν να το βρουν, είναι από τα ανεξήγητα

-Αλήθεια; Σώπα, είσαι ένα θαύμα της φύσης, Μπράβο, πολύ χαίρομαι, το βρουν κάποια μέρα θα μου το πεις;

-Θα σου το πω

Μου έδωσε νευρικά ένα φιστίκι  που δεν μπορούσε να το ανοίξει

-Είσαι παράξενο παιδί, και εγώ παράξενη είμαι, να    φανταστείς στα 18 μου είχα διαβάσει το Άρωμα και μετά γυρνούσα στους δρόμους και μύριζα τους ανθρώπους, τους ακλουθούσα από πίσω και έχωνα την μύτη μου κοντά στα μαλλιά τους και τους μύριζα, μ άρεσε τόσο πολύ αυτό που όταν πήγαινα στο σπίτι μύριζα και τα ρούχα των δικών μου, η μαμά μου δεν είχε ωραία ρούχα, δεν ήταν ποτέ μέσα στη μόδα, ούτε και εγώ είμαι στη μόδα,  αλήθεια οι νάνοι πως βρίσκουν μοδάτα ρούχα; Ξέρεις τι μου είπε ένα παιδί κάποτε; Μου είπε ότι υπάρχει ένα χωριό στη Ρωσία όπου ζούνε μόνο νάνοι, ένα χωριό νάνων, και αυτοί οι νάνοι κοιμούνται στη σειρά, δηλαδή ο ένας βάζει τα πόδια του στο κεφάλι του αλλουνού όταν κοιμούνται. Επίσης μου είπε ότι αυτοί οι νάνοι έχουν μεγάλα και μακρόστενα σπίτια γιατί στις γιορτές μαζεύονται όλα τα σόγια και κοιμούνται στη σειρά, πόδια κεφάλι, έχουν ανταγωνισμό τα σόγια για το ποιος θα κάνει την μεγαλύτερη γραμμή, μια φόρα σε ένα σόι είχαν μαζευτεί εκατό ογδόντα άτομα και έκαναν μια γραμμή εκατόν πενήντα μέτρων, ίσα ίσα που τους χώρεσε το σπίτι. Το είχα πιστέψει τότε και έψαχνα στο ιντερνέτ να βρω κάτι άλλα δεν βρήκα τίποτα, μόνο κάτι φωτογραφίες με νεκρούς νάνους, τα  φέρετρά τους έμοιαζαν με κουτιά βιολιού, πλάκα είχε, αλλά γιατί να με κορόιδεψε αυτό το παιδί;

-Δεν σε κορόιδεψε, αλήθεια σου είπε,  υπάρχει και  ο παπάς νάνος εκεί,  είναι πολύ γνωστός , έχει γράψει πολλά βιβλία για παιδιά,  έχουν γίνει γνωστά σαν Νανουρίσματα .

-Πλάκα κάνεις!!!!!!!!!!!!!!!

-Όχι καθόλου, και μάλιστα σ αυτό το χωρίο υπάρχουν και νάνοι σκύλοι, νάνοι άλογα,  αυτό που δεν σου είπε όμως ο φίλος σου ήταν και το πιο σημαντικό, αυτοί οι νάνοι έχουν όλοι μακριά γένια που φτάνουν μέχρι το πάτωμα, έτσι αναγκάζονται να περπατάνε πάντα προς τα πίσω για να μην τα πατήσουν.

-Και γιατί δεν τα κόβουν;

-Τα αφήνουν προς τιμή του Νώε….

-Γιατί;

-Γιατί και ο Νώε νάνος ήτανε, δεν το ήξερες;  Τι με κοιτάς έτσι; Αν εσύ ήσουν ο θεός και ήθελες να κλείσεις μια οικογένεια σε ένα πλοίο για 40 μέρες και νύχτες τι θα διάλεγες; Μια οικογένεια γιγαντόσωμων που θα έτρωγαν πολύ ή μια οικογένεια νάνων που θα έτρωγαν λίγο;

-Μια οικογένεια νάνων….

-Είδες λοιπόν, ο θεός διάλεξε την οικογένεια του Νώε που ήταν νάνοι και όταν τελείωσε αυτή η καταιγίδα αυτή η οικογένεια έμεινε σε εκείνο το μέρος στη Ρωσία και πολλαπλασιάστηκαν. Έτσι έγινε αυτό το χωριό των νάνων,  και διάλεξαν να μείνουν μακριά από τα περίεργά μάτια του κόσμου, γιαυτό δεν βρήκες τίποτα στο ιντερνέτ.

-Αλήθεια;

-Εμ τι; Ψέματα;