Ένα βουνό από βιβλία
Χιλιάδες σελίδες
Εκατομμύρια λέξεις
Αμέτρητα γράμματα
Όλα χυμένα στο πάτωμα
Μαζί με τα σπασμένα γυαλιά
Όλα ριγμένα
Σπασμένα ποτήρια και πεταμένα βιβλία
Σημάδια ανακατωμένης ζωής
Κοιτάω τον πάτο των άδειων ποτηριών
Βλέπω ρολόγια
Χωρίς δείκτες, χωρίς αριθμούς
Βλέπω τις χαμένες ώρες
Πετάω τις ώρες και σπάνε στους τοίχους
Πέφτουν θρύψαλα στο πάτωμα
Κοφτερά κομμάτια της κατεστραμμένης μου ζωής
Περπατάω ξυπόλυτος πάνω τους
Τα γυμνά μου πόδια ματώνουν
Το αίμα με ενώνει με την γη
Το μέσα μου βγαίνει έξω και κυλάει στο πάτωμα
Βάφει τις σελίδες κόκκινες
Οι λέξεις πνίγονται στο αίμα
Τα γράμματα ψάρια στον κόκκινο ωκεανό
Τραβάω τα δίχτυα και βγάζω μια καλή ψαριά από γράμματα
Αν τα βάλω στη σειρά θα βγουν μερικές λέξεις
Σωστές
Αν τα αφήσω έτσι θα μείνει η ζωή μου
Ανακατωμένη
Τα αφήνω έτσι
Δεν μιλώ
Τι να πω;
Μόνο γκρεμίζω
Γκρεμίζω για να λέω ότι ζω.
7 σχόλια:
Κάθε σου λέξη πάντως εδώ είναι σωστά βαλμένη
κάθε γράμμα αν και ματωμένο από μελαγχολία
σώθηκε
από καλάμι ορθής σκέψης
που παρά την ώρα
τα άδεια ποτήρια του αλκοόλ
τα ανάκατα χαρτιά
... λειτουργεί μηχανικά
κι όμως σωστά...
"Γκρεμίζω για να λέω ότι ζω"
Πολύ μου άρεσε αυτό κι όχι γιατί ακούγεται ωραίο, αλλά γιατί το έχω κάνει κι εξακολουθώ να το κάνω πολλές φορές και σήμερα...
Γεια σου Aougare! Ελπίζω να είσαι καλά! Την καλημέρα μου!
«Τα γράμματα ψάρια στον κόκκινο ωκεανό»
Υπέροχο φίλε μου. Απαισιόδοξο μέσα στην αισιοδοξία του και το αντίστροφο.
Αν τα βάλω στη σειρά θα βγουν μερικές λέξεις
Σωστές
Αν τα αφήσω έτσι θα μείνει η ζωή μου
Ανακατωμένη
Τα αφήνω έτσι
Βάλτα στη σειρά πάντα βγαίνει μια ιστορία συγκινητική και ενδιαφέρουσα.
Η ανακατωσούρα πολλές φορές με ελευθερώνει μα συνέχεια κουράζει!
Καλά ξεμπερδέματα:)
Μαρία
Έσπερε
Χριστόφορε
Ζουζού
Πραγματικά σας ευχαριστώ για τα σχόλια, πάντα χαίρομαι όταν σας βλέπω να περνάτε από εδώ.
Τα σχόλια σας ομορφαίνουν το κάθε μου κείμενο και του δίνουν ζωή, γιαυτό ζούνε τα κείμενα για να τα διαβάζουν κάποιοι.
Δυστυχώς εγώ έχω ένα θέμα με το ιντερνέτ τελευταία και δεν μπορώ να σχολιάζω τα δικά σας, αλλά τα διαβάζω.
Πολυ όμορφο!!Μ'αρέσει ο τρόπος που "μετακινείς" τη σκέψη μου!! Απο τα βιβλία στα γράμματα,στο χρόνο,στο πόνο και τελικά στη ζωή (μου;;;)!
ΥΓ.Αυτό έψαχνα...το ήξερα οτι κρυβόταν κάπου στο 2010!!Τώρα πρέπει να βρω και τα άλλα!
--Σαλιαγκι
Είχα ξεχάσει πως είναι να σκέφτομαι έτσι, ευτυχώς μπήκες και μου το θύμισες.
Έχει πολύ κάψιμο το δέκα, πρόσεχε....
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου