Πράσινος Πλανήτης

 Είμαι ο Gummy Bear! Δεν το πιστεύω! Και να μου το λέγανε δεν θα το πίστευα, αλλά τώρα το νιώθω, ξαφνικά εκεί που περπατούσα ένιωσα πάνω μου τα περίεργα βλέμματα των περαστικών, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί με κοιτάνε έτσι, κοίταξα κάτω και είδα ότι είχα μια μεγάλη πράσινη κοιλιά, αδύνατον! Πως προέκυψε αυτήν εδώ;  Έσκυψα κι άλλο και είδα τα γελοία πράσινα πόδια μου, φρίκαρα. Άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα για να φύγω από τον κόσμο που με κοιτούσε. Το πρωί είχα ξυπνήσει κανονικά, έβαλα τα κανονικά μου ρούχα που τα είχα διαλέξει από τον σωρό που έχω πάνω στον καναπέ και βγήκα έξω, μια πρωινή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Βγήκα ντυμένος στα μαύρα και αδύνατός και τώρα επιστρέφω πράσινος και χοντρός. ¨Έφτασα επιτέλους στο σπίτι μου,  πέρασα με δυσκολία από την πόρτα, πήγα στον μοναδικό καθρέφτη που έχω για να ξυρίζομαι και κοιτάχτηκα, ήμουν μια γελοία πράσινη αρκούδα. Και γελούσα, μονίμως γελούσα, τι γελάς ρε μαλάκα μου ήρθε να πω στον εαυτό μου αλλά δεν το είπα έμεινα να κοιτώ τον καθρέφτη, ίσα ίσα που χωρούσε το πράσινο πρόσωπό μου. Αμέσως σκέφτηκα να πάρω τηλέφωνο την φίλη μου την Ζήνα, και την πήρα, στο τηλέφωνο. Μόλις της μίλησα έβαλε τα γέλια «Γιατί μιλάς έτσι ρε σούργελο;» «Πως μιλάω ;» την ρώτησα «Σαν τον Gummy Bear!» μου απάντησε και έβαλε τα γέλια. Έκλεισα το τηλέφωνο με δυσκολία γιατί το χοντροδάχτυλό μου δεν μπορούσε να πατήσει το κόκκινο κουμπί του τηλεφώνου. Ξαναπήγα στον καθρέφτη μ αυτό γελοίο χοροπηδηχτό περπάτημα. Κοιτούσα με επιμονή στον καθρέφτη και γελούσα χωρίς να είμαι χαρούμενος.  Γύρισα πάλι στο δωμάτιό μου, έκατσα στο κρεβάτι χαμογελαστός χωρίς να είμαι χαρούμενος, κοιτούσα τα πόδια μου και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ξαναβγήκα όπως ήμουν έξω και άρχισα να τρέχω, δύο ώρες έτρεξα εκείνη την μέρα, και μετά έκανα κοιλιακούς, την επόμενη το ίδιο, σιγά σιγά συνήθισα την νέα μου εμφάνιση, αν και έχασα όλους μου τους φίλους. Κανείς δεν ήξερε ότι είμαι ο Gummy Bear, αν και όσοι με έπαιρναν τηλέφωνο άκουγαν την ηλίθια φωνή μου. Το μόνο καλό είναι ότι έπαιρνα λεφτά από τα παιδάκια για να φωτογραφηθώ μαζί τους, αλλά και αυτό κάποια στιγμή σταμάτησε γιατί από την πολύ γυμναστική έγινα σαν τον  Hulk,  όταν ήμουν Gummy Bear ήμουν στον όγκο, τώρα έγινα σωματαράς αλλά παραμένω πράσινος και με κεφάλι χαμογελαστής αρκούδας.   Δεν με πειράζει που είμαι πράσινος, ούτε που έχω το σώμα του Hulk και κεφάλι αρκούδας, με πειράζει που κουβαλάω μόνιμα αυτό το ηλίθιο χαμόγελο. Με τα από πολύ προσπάθεια και σκέψη κατάφερα να φτιάξω μια μάσκα με το πρόσωπο του Hulk.  Τώρα πλέον είμαι ίδιος με τον Hulk, έχω μόνιμα το άγριο βλέμμα και το απίστευτο κορμί, όλοι με κοιτάνε με δέος, όλοι με τρέμουν και κανένας δεν γελάει μαζί μου. Τα μόνο πρόβλημα είναι όταν μιλάω, έχω ακόμα την ηλίθια φωνή του γαμωμπερ. Είμαι ο Hulk  και μιλάω σαν τον Gummy Bear ! Παρά το τρομακτικό της εμφάνισης μου μόλις μιλάω όλοι γελάνε. Δεν θα σταματήσει ποτέ αυτή η γκαντεμιά; Μάλλον όχι.

Κοιτάω τις παλιές μου φωτογραφίες με φίλους  που είχα πριν γίνω πράσινη χλαπάτσα, όποιος με δει να τις κοιτάω θα δει ένα θυμωμένο πρόσωπο, μα είναι η μάσκα, από μέσα από αυτήν είναι το χαμόγελο, αυτό που μεταμορφώθηκα μια μέρα χωρίς το θέλω, και πιο μέσα, στο μυαλό μου είναι η θλίψη, αυτό που είχα πάντα και ποτέ δεν το έδειχνα.  Μόλις τελειώνω τις φωτογραφίες ανάβω τσιγάρο, παρόλη την γυμναστική δεν το έκοψα, μόνο που τώρα καπνίζω εργοστασιακό, δεν μπορώ να στρίβω πλέον με τα πράσινα χοντροδάχτυλά μου. Σκέφτομαι πως ήμουν πριν μεταμορφωθώ και βάλω και την μάσκα. Μερικοί νόμιζαν ότι ήμουν χαρούμενος, αλλά αυτό ήταν η μάσκα, από πίσω βρισκόταν η θλίψη, αλλά ακόμα πιο βαθιά μέσα μου,  πολύ μέσα μου υπήρχε ο θυμός, αυτό που ήμουν πάντα.

Θα πήγαινα σε ψυχολόγο, αλλά θα γελάσει  με την ψυχή του με την φωνή μου…….