Passion in Athens

Με πήρε η Σοφία τηλέφωνο, και μου λέει:
-Καλημέρα...ε... ξέρεις, δεν ξέρω πως να στο πω...άλλα είμαι μόνη στο σπίτι και σε σκέφτομαι
-Καλήμερα...δηλαδή πως με σκέφτεσαι;
-Έλα και θα δεις....
-Έρχομαι!
Ντύνομαι γρήγορα, βάζω ζελέ στο μαλλί, παίρνω προφυλακτικά, κλειδώνω και πηγαίνω τρέχοντας προς το σπίτι της.... στα μισά του δρόμου σταματάω.-Όχι ρε πούστη μου! γυρνάω πίσω γρήγορα, μπαίνω στο σπίτι, αλλάζω κάλτσες στα γρήγορα και ξαναφεύγω.
Μόλις βγαίνω από την πολυκατοικία βλέπω έναν Πακιστανό με λουλούδια...μμμμ, σκέφτηκα, σημάδι από τον θεό, με γύρισε πίσω να της πάρω λουλούδια. πλησιάζω τον Πακιστανό και παίρνω ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Δέκα λεπτά μετά είμαι στο σπίτι της και χτυπάω την πόρτα της.Μου ανοίγει , το λουλούδι το χω κρυμμένο πίσω απο την πλάτη μου.
-Γεια σου, μου λέει στηριγμένη στην πόρτα.
-Γεια, της απαντώ.
-Ήρθες..δεν το περίμενα μετά από όσα σου έκανα....
-Δεν πειράζει, περασμένα ξεχασμένα, της λέω και μένουμε να κοιτιόμαστε στα μάτια.
Αυτή ακουμπάει νωχελικά το κεφαλάκι της στην πόρτα και μου χαμογελάει. Ένοιωσα σαν να χάνομαι σ αυτο το χαμόγελο,λες και όλος χώρος πίσω της να σκοτείνιασε και το πρόσωπο της να φώτιζε όλο το χώρο... δεν ξέρω πόσο κράτησε αυτή η στιγμή, λεπτά, δευτερόλεπτα; Ξαφνικά, σαν ξύπνησα απότομα, θυμήθηκα το λουλούδι.
-Α, σου φερα κάτι, της λέω και της βάζω το λουλούδι μπροστά στο πρόσωπο.
-Όχι!!!!!!!!!! Έχω αλλεργι..α....α....α....αψιου!!!!!!!!!!!!!!
Με την φόρα που χε πάρει κάνοντας πίσω για να φταρνιστεί, στο ψιου! χτυπάει το κεφάλι της στην γωνία της πόρτας και λιποθυμάει. Κι μένω μόνος να κοιτάω απο πάνω και σιγουρεύτηκα ότι όντως ήταν σημάδι από τον θεό να γυρίσω να της πάρω λουλούδι.