Είχα πάρει τέσσερες μέρες άδεια και κλείστηκα στο σπίτι αποφασισμένος να βγω μόνο αν μου το ζητήσει κανείς. Ειχα κλείσει φώτα, πατζούρια , και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να φανερώσει την ασχήμια του σπιτιού μου και της ζωής μου. Μόνος στο κρεβάτι να αναμοχλεύω τις μίζερες σκέψεις, έχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου, ακούω ξαφνικά μια ξεχασμένη μελωδία. Όχι ,δεν κάνω λάθος, είναι το κινητό μου, το επιβεβαιώνει και το φως που άναψε, το πρώτο δεν ξέρω και γω μετά από πόσες μέρες. Το κινητό στο πάτωμα σαν μια μαύρη φωτεινή τρύπα που άνοιξε να ρουφήξει κάθε μου δυστυχία και μιζέρια. Ένα φως που μ έκανε να νιώθω ότι υπάρχω. Άπλωσα το χέρι μου όπως ο διψασμένος στην έρημο για νερό, όπως το πρεζάκι για το κατοστάρικο…. Ναι! Επιτέλους κρατούσα στα χέρια μου το κινητό μ την ένδειξη: 1ΝΕΟ ΜΗΝΥΜΑ . Ένα ελαφρύ χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Πατώ εμφάνιση, και βλέπω το μήνυμα: Αν θέλετε τα νέα τραγούδια του Χατζηγιάννη στο κινητό σας καλέστε ΤΩΡΑ στο 14014. Και……. Έγινα Τούρκος! Γαμώ την πουτάνα μου! Το κέρατο μου μέσα!
και πόσο μισώ τον Χ"γιάννη...........
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Στα τέσσερα
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα...
-
Τι κοινό μπορεί να έχουν εικοσιπέντε φωτογραφίες, μια τυρόπιτα, ένας καφές, ένας τρυποκάρυδος, ένας ψαράς, ένα άδειο καρότσι σ...
-
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα...
-
Η ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ Περπατούσα στην πλατεία του μετρό στην Πανόρμου, το περπάτημα μου είχε ξεσηκώσει τα περιστέρια και πετούσαν μπροστά μου, έμοια...
4 σχόλια:
και εγω τον μισω.fack him.
Μπορεις να βρεις μια επαναστατικη λυση στο παραπανω προβλημα συντροφε AOUGARE!Αγορασε μια δευτερη συσκευη τηλεφωνου ωστε να μπορεις να καλεις τον...εαυτο σου η να στελνεις κενα sms!!Δεν εχει σημασια αν δεν γραφει τιποτα (το sms), η χειρονομια μετραει...!!!
Να καλώ τον εαυτό μου; χειρονομία; κάτι σαν πρόστυχα υπονοούμενα μου κάνουν αυτά!
Δεν έχετε καταλάβει ότι αυτό είναι ένα σοβαρό blog!
χαχααχαχαχαχα!
Πόσες και πόσες φορές χωμένη και χαμένη σε σκέψεις μιζερες, σκέφτομαι μακάρι να έπαιρνε ΤΩΡΑ κάποιος τηλέφωνο και να με έβγαζε από το λαβύρινθο του μυαλού μου...
Κανείς δεν παίρνει... κανείς δεν έρχεται ποτέ όταν τον θέλω...
https://www.youtube.com/watch?v=WzEMNnDqJP4
Δημοσίευση σχολίου