Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
Δυο Πίνακες
Μες στο σπίτι, μες την βαρεμάρα, μη έχοντας τι να κάνω αποφάσισα έτσι για πλάκα να μαγειρέψω, για την πείνα ή απλά για να γεμίσω τον χρόνο. Πήρα ένα ταψί και το κοιτούσα σκεφτικός, μια και δεν ήξερα καμιά συνταγή αποφάσισα να αυτοσχεδιάσω. Έβγαλα πάνω στον πάγκο ο,τι "μαγειρέψιμο " είχα και ξεκίνησα δουλειά. Έστρωσα όλη την βάση του ταψιού με μουστάρδα, μετά έκανα γραμμές με το μπουκάλι της κέτσαπ δημιουργώντας ακαθόριστα τετράγωνα. Μετά έστρωσα χοντρές γραμμές με μερέντα και αυτές τις γραμμές τις χάραξα κάθετα με ένα πιρούνι και τις έκανα να μοιάζουν με λάστιχο από εσώρουχο της γιαγιάς. Μετά έριξα λάδι, συνέχισα να κάνω σχήματα με ότι έβρισκα. Είχε φύγει η ιδέα του να κάνω κάτι να φάω, τώρα δημιουργούσα! Με είχε πιάσει καλλιτεχνικός οίστρος, το έργο μου κάποια στιγμή ήταν έτοιμο, για να ολοκληρωθεί αυτή καλλιτεχνική πρωτοτυπία έπρεπε και να το ψήσω. Έβαλα λοιπόν το ταψί στο φούρνο και περίμενα, και όσο περίμενα σκεφτόμουν και το επόμενο "έργο" μου. Όπως ψηνόταν το "έργο" το λάδι φούσκωσε και σκάσαν οι φούσκες και κάθε φούσκα στο σημείο που έσκασε άφησε έναν κρατήρα, και έγινε το περιεχόμενο του ταψιού σαν πολύχρωμο σεληνιακό τοπίο. Όταν έβγαλα το ταψί από τον φούρνο, το μύρισα, οκ δεν τρώγεται. Περίμενα να κρυώσει και έβγαλα τον πίνακα και αμέσως ξεκίνησα να δημιουργό και τον δεύτερο πίνακα. Σε λίγη ώρα είχα δυο μοναδικά καλλιτεχνήματα παγκόσμιας πρωτοτυπίας. Δυο πίνακες που θα μπορούσαν να κρεμαστούν σε κάποιο τοίχο, να ζήσουν σε μια αποθήκη,να κλαπούν, να προκαλέσουν περιέργεια, αποστροφή και θαυμασμό. Οποιοσδήποτε μπορεί να ερμηνεύσει ένα πίνακα ή ένα ποίημα ή ένα βλέμμα όπως νιώθει, ανάλογα την στιγμή και την ψυχική του διάθεση.Άλλα είναι τα ποιήματα και πίνακες και τα βλέμματα που δίνουν χρώμα στα όνειρά μας, και φανταζόμαστε και τα όνειρα των άλλων που κατ επέκταση είναι δικά μας όνειρα. Είναι η πνευματική τροφή που έχουμε ανάγκη, μα και τώρα που το σκέφτομαι και αισθάνομαι την πείνα να με θερίζει έχουμε ανάγκη και από πραγματική τροφή, οι ανάγκες του σώματος πολλές φορές υπερτερούν αυτές του μυαλού. Πρέπει να φάω... όχι γύρο πάλι γαμώτο!!!!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Στα τέσσερα
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα...
-
Τι κοινό μπορεί να έχουν εικοσιπέντε φωτογραφίες, μια τυρόπιτα, ένας καφές, ένας τρυποκάρυδος, ένας ψαράς, ένα άδειο καρότσι σ...
-
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα...
-
Η ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ Περπατούσα στην πλατεία του μετρό στην Πανόρμου, το περπάτημα μου είχε ξεσηκώσει τα περιστέρια και πετούσαν μπροστά μου, έμοια...
5 σχόλια:
Οι πίνακες οι δικοί μου πάντως αφενός δε τρώγονται με τιποτα,αφετέρου ακόμα δε μπορώ να χωνέψω πως τους πήρα..
Καλά aougare είσαι ομολογουμένος ένας και μοναδικός!!!!!!!!!!
Πήγα να ξεράσω απ την περιγραφή της προετιμασίας αλλά κατέλιξα να σκάσω στα γέλια!!!
Μου έφτιαξες πολύ τη διάθεση και ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν σήμερα!!!
Να σαι καλά και να δημιουργείς!!!!
(μην κάνεις κανένα αστείο και δοκιμάσεις να φας! καλυτερα κρεμασμένα σε κάποιον τοίχο...)
Καλό σου βράδυ
oraios
μπορει να μην ξερεις να μαγειρευεις αλλα ξερεις να γραφεις.
Θυμάμαι πως είχα κάνει κάτι παρόμοιο πιο παλιά. Προσπαθούσα να φτιάξω κρέπες, αλλά δεν τα κατάφερα ποτέ! Και δυστυχώς εμένα κολύμπαγαν στο λάδι και δεν μπορούσα να τα δω σαν έργο τέχνης. Βέβαια το θετικό είναι πως βγήκα βόλτα έξω για φαΐ και ξέσκασα...Κι ύστερα χώρος για πνευματική τροφή!
Πάω να δω και την άλλη ανάρτηση
Δημοσίευση σχολίου