Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Οι Δείκτες

Το ρολόι
οι δείκτες
το πλαίσιο άχρηστο
οι δείκτες είναι που κάνουν την δουλειά
οι δείκτες είναι που κουνιούνται
Οι δείκτες είναι που μας αγχώνουν
η ζωή μας
οι άλλοι
οι δείκτες των άλλων
μας υποδεικνύουν που να πάμε
μας καταδεικνύουν τι να κάνουμε
μας καταδίδουν
μας επικρίνουν
Πως να αντέξω όλους αυτούς τους δείκτες
πως να συνεχίσω όπως έχω ονειρευτεί
Η ζωή μου είναι ο καμβάς
και όλοι χορεύουν πάνω του
με προκλητική αγένεια
Οι δείκτες
και οι δέκτες
Δεν θέλω να είμαι
ούτε το ένα ούτε το άλλο
Κλείνω τα αυτιά μου
Κλείνω τα μάτια
Κλείνομαι στον εαυτό μου
Διπλώνομαι
Πονάω
Υποφέρω
Κοιμάμαι
Ξυπνάω
Ξαναρχίζω
Δεν ξέρω που πάω
Μη μου δείχνετε
Δεν σας ρωτάω
Προχωράω

2 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Προχώρα και όπου σε βγάλει!!
Μη δίνεις σημασία στους άλλους γύρω σου...

Έσπερος είπε...

Α, όλο κι όλα! Εγώ συμφωνώ μα την Sweet truth! Κι όπως έχω ξαναπεί επανειλημμένα σημασία δεν έχει τόσο ο προορισμός όσο η διαδρομή! Κάν' την όσο πιο καλή γίνεται, κι αν φας τα μούτρα σουυ, τι έγινε; Προσπάθησες, δεν προσπάθησες;

Την καλησπέρα μου φίλε Aougare!

Στα τέσσερα

Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης.  Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις.  Δυο βδομάδες  μετά από αυτό το Σάββα...