Η Κουρτίνα Και Ο Πιγκουίνος

Πριν απο λίγο ολοκλήρωσα (σχεδόν) το μεγαλέπιβολο εργο της καθαριότητας του σπιτιού. Σκούπισα,σφουγκάρισα καθάρισα τα τζάμια. Τα έκανα όλα σαν να ήθελα να εξαφανίσω τα ίχνη του εγκλήματος...

Καθάρισα τα πάντα μέχρι και πισω από το έπιπλο της τηλεόρασης, πίσω απο τις ντουλάπες και κατω απο τον καναπε (εκει ανακάλυψα οτι ζει ενας πιγκουίνος!!!!!!!) και αφου τελείωσα και είχα όρεξη για περισσότερη δουλειά και δεν ειχα τι να κάνω... αποφασισα να βάλω την κουρτίνα στην μπαλκονόπορτα!

Βέβαια,στην αρχή είπα να το κάνω με τον εύκολο τρόπο. Πήγα λοιπόν στο μαγαζί της γειτονιάς και πήρα δυο μεγάλα καρφιά και ένα σκληρό σκοινί που απλώνουν τα ρούχα, αφού λοιπόν μετά από πολύ προσπάθεια κατάφερα να περάσω το σκοινί μέσα από τα πιαστράκια της κουρτίνας, διαπίστωσα ότι δεν μπορώ να κόψω το σκοινί γιατί ήταν φτιαγμένο με τρόπο που να μην κόβεται, και θα μου περίσσευαν 8 μέτρα γυαλιστερό μπλε σκοινί αν το άφηνα έτσι.

Σκέψη δεύτερή: πηγα στο ίδιο μαγαζί και πήρα πολλά μικρά καρφάκια, με σκοπό να καρφώσω την κουρτίνα στον τοίχο. (μη γελάς!!!!!!!!!!) Αφού λοιπόν ανέβηκα στη σκάλα διαπίστωσα στην πράξη ότι ήταν αδύνατο να κρατάω την κουρτίνα, να κρατάω σφυρί και καρφάκι και να στηρίζομαι ταυτόχρονα καθότι έχω μόνο δυο χέρια όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, οπότε και αυτό απέτυχε στην πράξη...

Σκέψη τρίτη: πήγα στο ίδιο μαγαζί και ζήτησα κολλητική ταινία δυο όψεων, για να κολλήσω την μία μεριά στην κουρτίνα και την άλλη μεριά στον τοίχο... αυτό ήταν εύκολο. και μέσα σε 5 λεπτά είχα την κουρτίνα στον τοίχο. Χαμόγελο. Μετά από 2 λεπτά η κουρτίνα ήταν στο πάτωμα. Νεύρα!

Σκεψη τέταρτη: πήγα στο ίδιο μαγαζί (τώρα που γίναμε και γνωστοί...) και πήρα πιαστράκια για κουρτινες και μεσα σε δέκα λεπτα είχα την κουρτίνα στον τοίχο.... και ακόμα εκει είναι.

Η κουρτίνα είναι εκεί αλλά ο πιγκουίνος που ζει κάτω από τον καναπέ μου εξαφανίστηκε... αλλά που θα πάει θα ξαναγυρίσει...