Ίσως όμως όλοι όπως και εγώ δεν γράφουν για τους άλλους, αλλά για την πάρτη τους, και καλά κάνουν...
Και για να κλέψουμε λίγο γενικά
Άκουσα στο ράδιο τον Τζούμα να λέει κάτι κλεμμένο
Δημιουργικοί είναι όσοι στερούνται φαντασίας, όσοι έχουν έχουν φαντασία εμπνέονται από το παραμικρό πράγμα γύρω τους...
μια κοπέλα στο δρόμο, ένα απαίσιο κούρεμά, μια παράξενη σκιά, ένας άθλιος πίνακας, όλα τα μικρά και ασήμαντα μπορούν να γίνουν αφορμή για μεγάλες ή μικρές ιστορίες
Και σουρεάλ και αστείες και μαύρες και όλα αυτά μαζί
Και όλες αυτές οι ιστορίες χρειάζονται και κάποιους αναγνώστες
Με παρατηρούν άρα υπάρχω
Και πόσο άσχημα θα νιώσεις στο τέλος της ζωή σου αν σκεφτείς ότι δεν υπάρχει κανείς που να θυμάται ή να γνωρίζει τι έχεις ζήσει, θα ήταν σαν μην είχε υπάρξει ποτέ
Να διασχίζεις την ζωή χωρίς μάρτυρες.... φτάνεις στο τέλος και μοιάζει η ζωή σου σαν ήταν το τέλειο έγκλημα
Τα ροζιασμένα χέρια του γέρου και τα ζωηρά μάτια του παιδιού
Ο γέρος με γάντια και το παιδί δεμένα τα μάτια
Καλύτερα να έδεναν τα χέρια, παρά τα μάτια
Καλύτερα να μου δέναν το στόμα, παρά τα χέρια
Καλύτερα να έχω κάτι να πω, παρά τίποτα
Και τίποτα να μην είχα, πάλι κάτι θα έβρισκα...
4 σχόλια:
καμια φορα και τα δικα σου ποστ ειναι μεγαλα.Αν και ειμαι μεγαλος φαν του Τζουμα,διαφωνω με αυτο που ειπε,η φανατασια ειναι εκεινη ακριβως η δυναμη που κανει τα γραναζια του μυαλου να γυρισουν.Το δημιουργικο μυαλο αυτο ακριβως δημιουργει,ιδεες που τισ φανταζεται.
Μαζί σου αν και πολλές φορές γράφεις μεγάλα ποστ δεν έχει τύχει να περάσω κάτι έτσι, τα διαβάζω όλα και αν δεν προλάβω ένα, όπως τώρα, επιστρέφω.
Μερικές φορές όμως μου συνέβει και να μην διαβάσω κάτι... αρκούν οι πρώτες λέξεις, οι πρώτες γραμμές για να καταλάβει κανείς αν αξίζει αυτό που έχει μπροστά του για να του αφιερώσει το χρόνο του.
mr.alobar
Συμφωνώ και σ αυτό που λες, αλλά η φαντασία ειναι και απο το παραμικρό έρεισμα να φτιάξεις μια μεγάλη ιστορία
Ο Τολκιν τον άρχοντα τον έγραψε εμπνευσμένος από τον πρώτο Π. Πόλεμο
Sweet truth!
Μαριά είσαι από τους στάνταρ αναγνώστες μου, και χαίρομαι ιδιαίτερα κάθε φορά που βλέπω δικό σου σχόλιο. Αυτό δίνει δύναμή να ποστάρω, γιατί αλλιώς θα τα έγραφα και δεν θα έβλεπε ποτέ κανείς, όπως έκανα πιο παλιά
Φιλιά
Τώρα που βρεθήκαμε..;;Τς τς τς..
Δημοσίευση σχολίου