Ο Κύκνος Της Λίμνης

Ξυπνώντας κάθε πρωί με τον μόνιμο πονοκέφαλο, για λίγο προσπαθώ να επεξεργαστώ τα περίεργα όνειρα που είδα το βράδυ, μετά αμέσως τα ξεχνάω. Σπάνια όμως κάθομαι και τα καταγράφω γιατί είναι τόσο περίεργα που και μένα με τρομάζουν.


Είναι μια γαλοπούλα που αντί για λαιμό έχει ένα μπλε χέρι, και αντί για κεφάλι μια μπλε παλάμη με μεγάλα νύχια. Και στο στήθος αντί για πούπουλα ένα κεφάλι γουρουνιού. Αυτή γαλοπούλα λοιπόν με έπιασε και μου δάγκωσε το χέρι και άρχισα να αισθάνομαι άσχημα, και μετά την κυνηγούσα πάνω στο χιόνι. Και τρέχαμε, και τρέχαμε, μέχρι που φτάσαμε σε ένα κτήριο που η πύλη του ήταν ένας ελέφαντας που είχε γυρισμένα τα οπίσθιά του και έπρεπε να περάσουμε από κάτω για να μπούμε μέσα. Και μπήκε μέσα η γαλοπούλα και εγώ από πίσω . Με το που μπήκαμε διαπίστωσα ότι είμαστε σε ναό, οι καρέκλες κενές, τα εικονίσματα αντί για αγίους είχαν φωτογραφίες ζώων, στο βάθος δεξιά είδα έναν καθολικό ιερέα και δίπλα του ένα μαύρο παιδάκι με κατσαρά μαλλιά. Η γαλοπούλα χάθηκε από το πλάνο και το μόνο που έβλεπα ήταν ο ιερέας και το μαύρο παιδάκι, όταν έφτασα εκεί διαπίστωσα ότι το παιδάκι ήταν ό Michel Jackson μικρός και κρατούσε ένα κουβά γεμάτο με ζάρια. Έμεινα να τους κοιτώ μέχρι που με τράβηξε ο ιερέας και μου είπε <<κοίτα>>. Ο μικρός Michael Jackson πήγε με τον κουβά στον κεντρικό διάδρομο και περίμενε, μετά από λίγο ακούστηκε φασαρία στην πόρτα και είδα την γαλοπούλα να μπαίνει μέσα και από πίσω πάλι εμένα να την κυνηγάω. Ο μικρός Michael Jackson σκόρπισε τα ζάρια πού είχε μέσα στον κουβά πάνω στον διάδρομο. Η γαλοπούλα πέρασε άνετα, αλλά ο άλλος μου εαυτός έτρεξε πάνω στα ζάρια και γλίστρησε και έπεσε. Ο ιερέας στάθηκε δίπλα μου και μου είπε <<περπάτα τώρα ήρεμος πάνω στα ζάρια>>. Και περπάτησα, και πέρασα από τον διάδρομο χωρίς να πέσω. Άκουσα τον ιερέα να λέει << Δεν πρέπει ποτέ να τρέχεις πάνω στην τύχη σου, περπάτα ήρεμος και θα φτάσεις εκεί που θες>>. Ξαφνικά ένιωσα την γη να τρέμει, σεισμός, βγήκα έξω από τον ναό τρέχοντας και αφού απομακρύνθηκα γύρισα και είδα τον ναό να γκρεμίζεται, και όταν καταλάγιασε η σκόνη αντί για ερείπια υπήρχε μια λίμνη, και πάνω σ αυτή την λίμνη, η παραμορφωμένη γαλοπούλα άλλαζε και σιγά σιγά ώσπου έγινε κύκνος. Ένας μοναχικός κύκνος με σκυμμένο κεφάλι που γυρνούσε ακαθόριστα στην λίμνη του , και μου θύμισε τον εαυτό μου τις αμέτρητες νύχτες που δεν άντεχα καθόλου μέσα στο σπίτι και έβγαινα και έκανα βόλτες με τα πόδια στην έρημη Αθήνα.