Το ρολόι
οι δείκτες
το πλαίσιο άχρηστο
οι δείκτες είναι που κάνουν την δουλειά
οι δείκτες είναι που κουνιούνται
Οι δείκτες είναι που μας αγχώνουν
η ζωή μας
οι άλλοι
οι δείκτες των άλλων
μας υποδεικνύουν που να πάμε
μας καταδεικνύουν τι να κάνουμε
μας καταδίδουν
μας επικρίνουν
Πως να αντέξω όλους αυτούς τους δείκτες
πως να συνεχίσω όπως έχω ονειρευτεί
Η ζωή μου είναι ο καμβάς
και όλοι χορεύουν πάνω του
με προκλητική αγένεια
Οι δείκτες
και οι δέκτες
Δεν θέλω να είμαι
ούτε το ένα ούτε το άλλο
Κλείνω τα αυτιά μου
Κλείνω τα μάτια
Κλείνομαι στον εαυτό μου
Διπλώνομαι
Πονάω
Υποφέρω
Κοιμάμαι
Ξυπνάω
Ξαναρχίζω
Δεν ξέρω που πάω
Μη μου δείχνετε
Δεν σας ρωτάω
Προχωράω
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Στα τέσσερα
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα...
-
Τι κοινό μπορεί να έχουν εικοσιπέντε φωτογραφίες, μια τυρόπιτα, ένας καφές, ένας τρυποκάρυδος, ένας ψαράς, ένα άδειο καρότσι σ... -
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα... -
Η ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ Περπατούσα στην πλατεία του μετρό στην Πανόρμου, το περπάτημα μου είχε ξεσηκώσει τα περιστέρια και πετούσαν μπροστά μου, έμοια...
2 σχόλια:
Προχώρα και όπου σε βγάλει!!
Μη δίνεις σημασία στους άλλους γύρω σου...
Α, όλο κι όλα! Εγώ συμφωνώ μα την Sweet truth! Κι όπως έχω ξαναπεί επανειλημμένα σημασία δεν έχει τόσο ο προορισμός όσο η διαδρομή! Κάν' την όσο πιο καλή γίνεται, κι αν φας τα μούτρα σουυ, τι έγινε; Προσπάθησες, δεν προσπάθησες;
Την καλησπέρα μου φίλε Aougare!
Δημοσίευση σχολίου