Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Όταν χαλάει η τηλεόραση....

Με πήρε τηλέφωνο η γιαγιά μου
-Ναι;
-Έλα είσαι καλά τώρα;
-Καλά είμαι γιαγιά, και πριν καλά ήμουν, γιατί ρωτάς;
-Δεν ήσαν καλά, σε ξεμάτιασα και γιατί ήσαν χάλια.
-Καλά για να το λές εσύ έτσι θα είναι...εσείς τι κάνετε; Πως είστε;
-Άσε παιδάκι μ', μας χάλασε η τηλιόρασ' και δεν έχουν τι να κάνουμε, να ο παππούς διαβάζει αυτόν τον Λάφκα
-Ποιον Λάφκα ρε γιαγιά τι λες;
-Να ένα βιβλίο που είχες αφήσει εδώ, η Δίκη
-Πες του να μην το διαβάσει αυτό! θα καεί! και δεν είναι Λάφκα είναι Κάφκα
-Τι θα κάνει; θα καεί; τι να τον πω να μην το διαβάσει το χει πιάσει από το πρωί και δεν το αφήνει
-Αι καλά... δεν πάει καλά ο κόσμος, το πρώτο βιβλίο του παππού θα είναι η Δίκη...
-(Παππούς from the badkround)Τι θα γίνει με τον Κ. στο τέλος;
-(γιαγιά)Τι θα γίνει με τον Κ. στο τέλος;
-Θα τον σκοτώσουν
-(γιαγιά)Θα τον σκοτώσουν λέει
-(Παππούς from the badkround)Τι θα τον σκοτώσουν ρε αφού είναι ο πρωταγωνιστής!
-(γιαγιά) Τι θα τ...
-Το άκουσα γιαγιά, έλα κλείσε τώρα θα τα πούμε μετά.
-Καλά γειά σου, και να κάνς τον σταυρό σ'
-Καλά γειά...
Και μόλις το έκλεισα σκέφτηκα το τί είχα μόλις ακούσει και συνέλαβα τον εαυτό μου να κάνει τον σταυρό του.Ο παππούς διαβάζει Λαφ, εεε Κάφκα, αν είναι δυνατόν!Θα καεί! Στο άμαθο απο ανάγνωση μυαλό του αυτό θα είναι μια πλημμύρα καυτής λάβας πάνω σε ρυζόχαρτο. Κατευθείαν στα βαθιά...κανονικά θα έπρεπε να τον ζήλευα, αν του αρέσει η ανάγνωση έχει όλα τα καλά βιβλία μπροστά του, έστω και αργά μπορεί να ανακαλύψει αριστουργήματα.Εγώ δυστυχώς τα χω όλα πίσω μου, σπάνια και αραιά ανακαλύπτω πλέον καλά βιβλία, διάβασα ότι καλύτερο υπήρχε και τώρα όχι μόνο δεν έχω κάτι πολύ καλό υπόψιν μου, αλλά και όλα τα προηγούμενα αποτελούν μέτρο σύγκρισης και κάνουν όλα τα επόμενα να μοιάζουν πολύ "λίγα". Κάπως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα και στη ζωή, όταν βιάζεσαι να τα ζήσεις όλα νωρίς χάνουν το νόημά τους, και καταλήγεις μια μέρα να παρακαλάς για κάτι που θα σε συγκινεί, μα δεν βρίσκεις τίποτα, ενώ άλλοι που μπορεί να έχουν ζήσει πολύ λιγότερα μπορούν να ανατριχιάσουν με αυτό που εσένα μπορεί να σου φανεί σχεδόν αδιάφορο.
Μερικές ώρες αργότερα....
-Ναι;
-Έλα, ο παππούς τελείωσε τον Λάφκα, και μ είπε ότι βρήκε έναν Βάρκες Εκατό χρόνια μοναξιάς, είναι καλός;
-Πρώτον είναι Κάφκα, δευτέρον είναι Μάρκες, τρίτον είναι μοναξιά, και τέταρτον ναι είναι καλός
-Α ωραία... θα του το πω.... δεν πιστεύω να πεθαίνει πάλι ο πρωταγωνιστής;
-Όλοι πεθαίνουν σ ατό το βιβλίο γιαγιά όλοι
-Πως όλοι, δεν μένει κανένας στο τέλος να σκοτώνει τους άλλους;
-Όχι, ο πρώτος πεθαίνει δεμένος σε ένα δέντρο και τον τελευταίο τον κουβαλάνε νεκρό τα μυρμήγκια
-Πώπω τι παράξενο βιβλίο...
-Και η ζωή είναι παράξενη γιαγιά
-Και τι σχέση έχει η ζωή με τα βιβλία;
-Έχει..πίστεψε με, έχει....
-Ούλο χαζαμάρες....

4 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Δύσκολο να καταλάβουν ε;
Πάντα έτσι είναι...
Πάντως δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω με το όλο σκεπτικό σου...
Προσφάτως μου είπαν να μη βιάζομαι να ζήσω και εγώ απάντησα πως στην ηλικία μου δεν είναι διόλου παράξενο να θέλω να ζήσω και να εξερευνήσω τα πάντα.
Αλλά τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει να βιάζομαι... όλα σιγά σιγά, για να έχω κάθε τόσο και από κάτι να βιώνω...

Καλό ξημέρωμα!

efhbos είπε...

ΧΑΧΑΧΑ...:P
Κρατησα μια φραση σου "όταν βιάζεσαι να τα ζήσεις όλα νωρίς χάνουν το νόημά τους."
Ποσο δικιο εχεις...!!

Έσπερος είπε...

Κλεψύδρα σε γύρισα
Κι είδα την άμμο σου να πέφτει
Κοίταζα, κοίταζα
Και χάθηκα
Θόλωσαν όλα γύρω μου
Και μ' έκαναν να κλάψω
Δίχως γιατί
Χωρίς αιτία
Μα κάποτε ξύπνησα
Και σ' είδα στο πάτωμα σπασμένη
Και τον αέρα να παίρνει την άμμο μακριά...

Όσο κι αν έχεις διαβάσει φίλε μου Aougare, ό,τι κι αν έχεις διαβάσει, πάντα υπάρχει κάτι ακόμα. Μόνο πως είναι δύσκολο να το βρεις. Για σκέψου...αυτό μπορεί να το κάνει και καλύτερο...

Την ζαστή μου καλησπέρα! Να περνάς καλά!

Nicotine είπε...

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ' όλα,
δε στο 'χω πει ακόμα.

Ναζίμ Χικμέτ

Στα τέσσερα

Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης.  Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις.  Δυο βδομάδες  μετά από αυτό το Σάββα...