Δευτέρα 10 Μαΐου 2010
Ο Χοντρός
Μες στο νοσοκομείο στο τέλος του διαδρόμου βρίσκεται ο αξονικός τομογράφος, μέσα στον αξονικό τομογράφο ένας υπέρβαρος πολύ χοντρός άντρας ετοιμάζεται να κάνει εξέταση. Αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα, δεν χωρούσε η κοιλία του να περάσει από τον κοίλωμα του τομογράφου. Οι νοσοκόμες προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν πιέζοντας την κοιλιά του και αλείφοντας την με λάδι. Εκείνη την ώρα μπήκε ένας πιο έμπειρος νοσοκόμος και τους φώναξε <<Επ. τι κάνετε εκεί; Ακόμα και αν tον βάλετε μέσα, μετά πως θα τον βγάλετε;>> Και έτσι κατάλαβαν ότι δεν γίνετε τίποτα με τον φίλο μας. Τον πήραν απο την αίθουσα του τομογράφου και τον βάλαν σε ένα δωμάτιο μέχρι να αποφασίσουν τι να κάνουν με την περίπτωσή του. Κατά την διαδρομή μέχρι το δωμάτιο αισθανόταν πολύ άσχημα, εξευτελισμένος, ένοχος για την κατάστασή του, και νοσηρές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του. Μέσα στο δωμάτιο βρέθηκε με άλλα άτομα, όλοι τους είχαν από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, αλλά εξωτερικά αν και καταβεβλημένοι φαινόταν φυσιολόγοι. Εσωτερικά όμως όλοι είχαν κάποιο πρόβλημα, αν τους έβλεπες στον δρόμο θα τους προσπερνούσες χωρίς να τους δώσεις σημασία, κι όμως πολλοί από αυτούς μπορεί να έχουν και το ίδιο πρόβλημα με σένα, κι αν όχι αυτοί. κάποιοι άλλοι θα έχουν το ίδιο πρόβλημα με σένα, είτε οικονομικό, είτε ερωτικό, είτε πολιτισμικό, και ίσως και αν τους αναγνώριζες να μπορούσες να βοηθήσεις και να βοηθηθείς. Το πρόβλημα το χοντρού είναι εξόφθαλμο και άνετα μπορεί να βρει άλλους που θα έχουν τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια προβλήματα. Το κατάλαβε αυτό χοντρός και επίσης κατάλαβε ότι και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι και σε καλύτερη μοίρα από τους άλλους, αποφάσισε να κάνει το πρόβλημά του όπλο του. Οι άλλοι για τα προβλήματά τους δεν μπορούσαν να μιλήσουν γιατί άλλος φοβόταν την γελιοποιήση, άλλος πίστευε ότι κανείς δεν θα καταλάβει τι θέλει, άλλος από έλλειψη εμπιστοσύνης μην τυχόν και αυτός που το πει το διαδώσει σε άλλους, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια εσωστρέφεια στην κοινωνία. Το θέμα είναι να πιστέψεις ότι σίγουρα κάπου υπάρχει κάποιος που θέλει αυτό που θες και συ.Σίγουρα κάπου υπάρχει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Στα τέσσερα
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα...
-
Τι κοινό μπορεί να έχουν εικοσιπέντε φωτογραφίες, μια τυρόπιτα, ένας καφές, ένας τρυποκάρυδος, ένας ψαράς, ένα άδειο καρότσι σ...
-
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα...
-
Η ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ Περπατούσα στην πλατεία του μετρό στην Πανόρμου, το περπάτημα μου είχε ξεσηκώσει τα περιστέρια και πετούσαν μπροστά μου, έμοια...
4 σχόλια:
Σίγουρα κάποιος υπάρχει που να νιώθει το ίδιο...
Τα προβλήματα πάντα υπάρχουν...
Και αν και κάποια προβλήματα είναι ίδια σε μία ομάδα ατόμων, πάντα κάποια αν όχι όλα τα συναισθήματα διαφέρουν...
Υπάρχει,ε; Χμμμμμ...Δεν μου ακούγεται και τόσο απίθανο, αλλά ούτε και τόσο πιθανό...Θα συμφωνήσω μα την καλή μου Sweet truth...κάποια συναισθήματα πάντα είναι διαφορετικά και πολλές, αν όχι τις περισσότερες, φορές αυτά καθορίζουν συμπεριφορές κι εκβάσεις!
Την καλησπέρα μου Aougare! Να περνάς καλά!
Σωστές οι παρατηρήσεις σας.
Σίγουρα είναι δύσκολο να βρεις το άτομο που θέλει ακριβώς το ίδιο που θες και συ, αλλα θα το βρεις! Στον κόσμο υπάρχουν άπειροι πιθανοί συνδυασμοί, κάποια στιγμή θα σου τύχει, πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να πιστέψεις, γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει για σένα
Μαθαινεις να ζεις ομως με αυτο...Καποια στιγμη παυει να ειναι προβλημα εξωτερικο, και γινετε προβλημα υγειας!
Δημοσίευση σχολίου