Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Επίθεσή Στο Όνειρο

Σου δειξα ένα χωράφι
Και το έβαλες φωτιά
Έσπειρα λουλούδια
Και έστειλες ακρίδες να τα καταστρέψουν
Μεταμόρφωσα τις ακρίδες σε μέλισσες
Και πήρες το μέλι και το στείλες να με πνίξει
Βγήκα από το μπαλκόνι
Και χύθηκε το μέλι σ όλη την πολυκατοικία
Και έγινε η πολυκατοικία χρυσαφί
Και έστειλες μύγες πάνω στο μέλι
Και έγινε η πολυκατοικία μαύρη
Και έριξα τόνους γιαουρτιού
Και την έκανα να μοιάζει με πιγκουίνο
Και έκανες το ένα
Και έκανα το άλλο
Μέχρι που κουράστηκα να άλλαζω τον κόσμο σου
Και μείναμε και οι δυο μόνοι μας
Ή μέχρι που κουράστηκες να αλλάζεις τον κόσμο μου
και μείναμε μαζί, οι δυο μας

3 σχόλια:

Έσπερος είπε...

"Μέχρι που κουράστηκα να άλλαζω τον κόσμο σου
Και μείναμε και οι δυο μόνοι μας
Ή μέχρι που κουράστηκες να αλλάζεις τον κόσμο μου
και μείναμε μαζί, οι δυο μας"...

...Τώρα αυτό είναι κακό; Μπερδεύτηκα να σου πω την αλήθεια. Όλο το υπόλοιπο το καταλαβαίνω, αλλά αυτό...;

Την καλησπέρα μου Aougare!!!

Prisoned Soul είπε...

Ξέρεις τι λένε; όποιος αγαπάει παιδεύει!!!!!!!
Προτιμώ τη δεύτερη εκδοχή,
Σαν ρομαντική που είμαι...

Φιλιά και καλό βράδυ!!

Nicotine είπε...

Δεν μπορώ να σας πω πως θα δει ο καθένας το καλό, ίσως να θες να μείνεις σε μια λέξη, ίσως σ όλο το ποίημα, ίσως και να μην το διαβάσεις καθόλου.
Αυτό που χαλάει το σύνολο είναι το "κουράστηκα κουράστηκες", δεν θέλω όμως να μείνει καποιος εκεί γιατί μετά την κούραση έρχεται η διαπίστωση του τι συμβαίνει. Και ίσως όπως λέει και η Sweet truth! όποιος αγαπάει παιδεύει...αν επιμένεις μπορεί και να: "και μείναμε μαζί, οι δυο μας"... αν κουραστείς: "Και μείναμε και οι δυο μόνοι μας"...
Το κυρίως θέμα είναι η αδικία και η ταλαιπωρία που μερικές φορές σε κουράζει....
Δεν θέλω να κατευθείνω κανέναν στο πως να το δει, αλλά ελπίζω να ξεκαθάρισα λίγο την εικόνα.
Να είστε καλά

Στα τέσσερα

Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης.  Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις.  Δυο βδομάδες  μετά από αυτό το Σάββα...