Τι έγινε κάτω από το τραπέζι;

ΠΟΤΕ ΠΑΝΩ ΠΟΤΕ ΚΑΤΩ

-Ρε φίλε τι κάνει η Αννά;
-Καλά είναι, προχτές μιλήσαμε
-Παντρεύτηκε τελικά τον μαλάκα;
-Έλα ρε, δεν είναι μαλάκας, απλά λίγο αγαθός είναι...
-Τι λίγο ρε; Δεν θυμάσαι το σκηνικό στα μπουζούκια, τότε που λυθήκατε στα γέλια, και δεν ήξερε κανένας γιατί;
-Πως δεν θυμάμαι, άσε παλιές εποχές, δεν συμβαίνουν τέτοια τώρα...
-Ε, ναι οι γκόμενες είναι πιο κότες τώρα, ούτε καν πλάκα δεν μπορούν να κάνουν
-Ή νομίζουν ότι κάνουν, το παίζουν δήθεν ελεύθερες και ανεξάρτητες...παπαρίες...
-Ναι άλλο ελευθερία και άλλο ελευθεριότητα, αλλά ποιος να το καταλάβει αυτό, όλοι το παίζουν δήθεν
-Όλοι το παίζουν δήθεν και όλοι νομίζουν ότι είναι επαναστάτες, όλοι όμως! ο καθε ένας στον τομέα του, <<α εγώ δεν ακούω τέτοια μουσική, εγώ ακούω ψαγμένα>> <<α, εγω δεν έγω τηλεόραση, προτιμώ το ράδιο>> <<α, εγω με τον ή την συντροφό μου έχουμε προχωρημένη σχέση, δεν είμαστε σαν τους άλλους>> <<α, εμεις στην Θεσαλλονίκη ξέρουμε να τρώμε, εσείς δεν ξέρετε>> και όλο τέτοιες παπαριές..
-Καλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα...και ποιος είναι επαναστάτης τελικά; ή μάλλον εσύ που είσαι επαναστάτης;
-Εγώ που είμαι; πουθενά! κάνω όσο πιο απλή γίνεται την ζωή μου, μπορώ να ζήσω και με τα λίγα και με τα πολλά, δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν,είμαι φτερό στον άνεμο, έτοιμος να προσφέρω και πάρω κάθε απλή χαρά της ζωής, δεν ζω με κανόνες, τους κανόνες τους φτιάξανε οι άνθρωποι, τις επιθυμίες της μας τις έδωσε ο θεός.
-Ετσι όπως μου τα λες όμως, ναι μεν ακούγονται ωραία, αλλά μου κάνει σαν ένα άτομο δίχως προσωπικότητα, όταν έχεις προσωπικότητα ξέρεις ακριβώς και τι θες, και δεν λες ποιηματάκια δεξιά και αριστερά περι ελευθερίας, αυτό δεν είναι ελευθερία αυτό είναι δεν ξέρω τι θέλω
-Ακόμα και αν είναι έτσι, δεν με νοιάζει καλύτερα να με κατηγορείς σαν άτομο που δεν ξέρει τι θέλει παρά να νιώθω ότι κάνω αυτό που μου ορίζουν οι άλλοι και να περιορίζω την ζωή μου κανόνες
-Και πάλι δεν μπορώ να συμφωνήσω μ αυτό που λες, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τους κανόνες για να μπορούν να κατηγορούν τους κανόνες για το ότι δεν μπορούν να κάνουν, ουσιαστικά δεν υπάρχουν κανόνες, υπάρχει μια επιφανειακή τήρηση των κανόνων, ή τήρηση αυτών κατά το δοκούν, ή ακόμα και οι κανόνες κάνουν το "παράνομο" να φαντάζει πιο γλυκό, και ίσως και να είναι, αλλά το θέμα είναι ότι οι κανόνες ουσιαστικά δεν υπάρχουν, γιατί ΔΕΝ πρέπει να κάνεις προσπάθεια για να ΜΗΝ τους τηρήσεις, αλλά προσπάθεια για να τους τηρήσεις, εσύ τους φέρνεις στην ζωή σου,γεννιέσαι ελέυθερος και αν το θες σκλαβώνεσαι με "πρέπει"
-Ε, και που διαφωνούμε; Σχεδόν τα ίδια δεν λέμε;
-Σχεδόν, απλά εσύ το παίζεις μάγκας γιατί δεν έχεις κανέναν κανόνα στη ζωή σου, ουσιαστικά δεν κάνεις κάτι πολύ ιδιαίτερο, γιατί ναι μεν δεν έχεις το άγχος των κανόνων αλλά έχεις τον φόβο αυτών, και κατευθύνεις την ζωή σου έτσι ώστε να μην πέσεις πάνω σε κανόνες.Δεν ζεις ελεύθερα όπως λες, ζεις με έναν εσωτερικό φόβο
-Ε και;τι θα πει εσωτερικός φόβος,ζω καλύτερα από πολλούς άλλους που είναι εγκλωβισμένοι και μαραζώνουν και περνάν οι μέρες τους έτσι
-Και εδώ έρχεται η επιβεβαίωση, και μόνο που συγκρίνεις την ζωή σου με τις ζωές άλλων για να νιώσεις καλύτερα σημαίνει ότι δεν είσαι εντελώς εντάξει με τον εαυτό σου και επίσης ο-
-Όπα ρε φιλαράκι εντάξει ίσως και να έχεις δίκιο, δεν έχω όρεξη να αλλάξω, ίσως με κάνουν τα γεγονότα να αλλάξω, ίσως.. και επειδή είμαι και φύση αισιόδοξος άνθρωπος ακόμα και όταν περάσω στην άλλη μεριά να είμαι και πάλι ευτυχισμένος, θα βρω τις δικαιολογίες μου, θα σπάσω μερικούς κανόνες, θα δημιουργήσω άλλους, κάπως θα την βολέψω...και ας μου λες εσύ ότι δεν έχω προσωπικότητα.... στα αρχίδια μου
-Αυτό είναι καλό που λες, τελικά βγήκες πάλι από πάνω...
-Ε, τι σημασία έχει... πότε πάνω ποτέ κάτω, ο καιρός περνάει
-Χμ, όπως τότε με την Αννα άλλα γινόταν πάνω από το τραπέζι άλλα από κάτω
-Χαχαχα! σωστός παραλληλισμός! θα τους πεις επιτέλους τί έγινε με την Άννα
-Ποιούς να πω;
-Τι ποιους ρε; αυτούς που διαβάζουν τώρα το blog
-Ε, καλά άστο άλλη φορά...
-Τι άλλη φορά ρε, θα σε βρίσουν! έχεις κι άλλα σε εκκρεμότητα
-Έλα μωρέ δεν πειράζει θα δούμε, δεν ξέρω άσε με
-Αι καλά μου φαίνεται ότι έγινες σαν και μένα
-Μπα μάλλον το ίδιο είμαστε, πότε πάνω πότε κάτω