Αιγαίας Και Αριάδνη

Αυτό το post είναι η συνέχεια του προηγούμενου: Ο Μινώταυρος


Ο Αιγαίας και λοιποί Αθηναίοι περίμεναν στην προβλήτα του λιμανιού, ένα δροσερό αεράκι χάιδευε τα γένια και τα μαλλιά του βασιλιά, ένας άνεμος αισιοδοξίας του δρόσιζε την ψυχή. Περίμενε τον μεγάλο ήρωα που σκότωσε τον Μινώταυρο, το νέο ίνδαλμα της πόλης, και αυτό το ίνδαλμα έφερνε μαζί του την όμορφη Αριάδνη. Σκεφτόταν τα νιατα του που έζησε τον έρωτα μ αυτήν την κοπέλα, είχε μείνει τόσο καιρό μόνος και τώρα τα βράδια του δεν θα ήταν άδεια, θα γέμιζαν με την ζεστή συντροφικότητα της όμορφης Αριάδνης. Σκεπτόμενος αυτή την συντροφικότητα ένα φούσκωμα εμφανίστηκε στο χιτώνα ανάμεσα στα πόδια του στο ύψος της μέσης. Όλοι ήταν εκεί για να υποδεχτούν τον ήρωα και την όμορφη κατά τα λόγια του Αιγαία μέλλουσα βασίλισσα τους. Η ανυπομονησία είχε φτάσει στο αποκορύφωμα της.

Το πλοίο φτάνει και αράζει στο λιμάνι και από μέσα του ξεχύνονται χαρούμενα πρόσωπα, ο Αιγαίας ψάχνει ανάμεσα στα πρόσωπα να δει την Αριάδνη, είναι χαμογελαστός και ψαχνει κουνώντας ζωηρά το βλέμμα, αλλά δεν βλέπει κάτι που να ταιριάζει στην ηλικία και στην ομορφιά της Αριάδνης, μόνο μια εύσωμη γυναίκα πλησιάζει προς αυτόν χαμογελώντας <<θα είναι κάποια φίλη της σκέφτηκε ο Βασιλιάς και θα μου πει ότι η Αριάδνη έχει μείνει στο πλοίο και θα βγει τελευταία να κάνει εντύπωση… η γλυκιά μου…>> σκέφτηκε βασιλιάς . Η εύσωμη κυριά έχει φτάσει κοντά στον βασιλιά ο οποίος την περιμένει με ένα χαμόγελο, αυτό της έδωσε αυτοπεποίθηση και χαμογέλασε και αυτήν, τώρα είναι σίγουρη, ο βασιλιάς την γουστάρει ακόμα. Ο Θησέας που έχει μείνει τελευταίος βλέπει την Αριάδνη να φτάνει κοντά στον βασιλιά και σαν να ξυπνάει από λήθαργο συνειδητοποιεί τι βλακεία έχει κάνει και τρέχει προς το μέρος τους. Φτάνει μπροστά στο βασιλιά ταυτόχρονα με την Αριάδνη και πριν προλάβει να μιλήσει αυτήν στο βασιλιά, μιλάει αυτός <<Βασιλιά μου, επέτρεψε μου να σου παρουσιάσω την Αριάδνη, και να με συγχωρέσετε για την ολιγωρία μου>> μόλις άκουσε αυτά τα λόγια ο βασιλιάς αμέσως του έφυγε το χαμόγελο από τα χείλη και επίσης τόσο γρήγορα του έφυγε και το φούσκωμα στο χιτώνα. Όσοι ήταν γύρω άρχισαν να λένε στους πιο πίσω ότι αυτή είναι η Αριάδνη που κατά τη γνώμη του βασιλιά είναι και όμορφη, το νέο εξαπλωνόταν πολύ γρήγορα και επικρατούσε ένα σούσουρο, πολλοί τεντώνανε τα κεφάλια τους να δούνε την ‘’όμορφη Αριάδνη’’ και όσοι το καταφέρνανε ,προσπαθούσαν να πνίξουν το γέλιο τους, σε πολλούς όμως τους ξέφευγε ένα γελάκι ή λίγο μυξούλα, αλλά κανένας δεν γέλασε δυνατά , και αυτό που μπορεί να θεωρηθεί άθλος για τον λαό της Αθήνας αλλά δεν καταγράφηκε από την ιστορία. Ο βασιλιάς έχει μείνει σκυφτός και το μόνο που ήθελε ήταν να άνοιξη η γη και να τον καταπιεί ή να καταπιεί αυτήν καλύτερα, αλλά το δεύτερο θα ήταν λίγο δύσκολο γιατί τέτοιο άνοιγμα ούτε όλοι οι θεοί μαζι δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν, χαμογέλασε λίγο μ αυτήν του την σκέψη, δεν έπρεπε να φανεί ανέντιμος στους συμπολίτες του, είπε ότι θα την παντρευτεί και έπρεπε να το κάνει, με λίγο στόλισμα και λίγο δίαιτα και αρκετό ξύρισμα ίσως να γινόταν και υποφερτή στο μέλλον, τώρα όμως έπρεπε να μιλήσει, σήκωσε το βλέμμα, κοίταξε την Αριάδνη στα μάτια και της είπε με επίσημο τόνο και ύφος << Καλώς ήρθες Αριάδνη, εσύ που έλειψες τόσο πολύ από αυτόν το τόπο, είμαι χαρούμενος σήμερα που σε ξαναβλέπω, και είμαι σίγουρος ότι αυτήν μου την χαρά την μοιράζονται και συμπολίτες μου, βλέπω τα χαμόγελά τους και καρδιά μου πάει να σπάσει, βλέπω και το δικό σου και νομίζω ότι σαν και αυτό δεν υπάρχει άλλο καλή μου Αριάδνη, είμαι σίγουρος αυτή η μέρα θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου, θα είναι μέρα που ήρθες και έφερες το χαμόγελο στα πρόσωπα όλων των πολιτών, κι όσο δεν θα την ξεχάσω εγώ ποτέ , άλλο τόσο είμαι σίγουρος ότι δεν θα την ξεχάσουν και αυτοί ποτέ. Σε παρακαλώ επέτρεψε τους υπηρέτες μου να σε οδηγήσουν στο παλάτι και να σε ετοιμάσουν για τον γάμο>> της χαμογέλασε ολοκληρώνοντας, και αφού έριξε και ένα σύντομο βλέμμα όλο φωτιά στον Θησέα γύρισε και έφυγε , όπως περπατούσε κατάλαβε ότι δεν έχει ακούσει την φωνή της, θα έπρεπε να τον ενδιαφέρει άραγε….. πόσο χάλια μπορεί να είναι;

Έγινε ο γάμος, φάγαμε ήπιαμε γλεντήσαμε, πέρασε ένας μήνας και είμαστε ένα βράδυ στο βασιλικό κρεβάτι


-Δεν αντέχω άλλο! Θέλω σεξ! Φωνάζει η Αριάδνη
-Μα καρδιά μου αφου ξέρεις ότι δεν μπορώ, τόσα χρόνια που λείπεις έχω ξεχάσει πως γίνεται, δεν μου ρχετε
-Έπρεπε να μου το πεις ότι είσαι ανίκανος!
-Δεν είμαι ανίκανος, απλά με τους άντρες είναι αλλιώς τα πράγματα, δεν ξέρεις…
-Ναι; Δηλαδή τι είναι αυτό σε κάνει να μην μπορείς; Μήπως δεν σ αρέσω; Ρωτάει με ειρωνεία η Αριάδνη
-Όχι, όχι δεν είναι αυτό (είναι και χαζοβιόλης ο βασιλιάς μας …) να ξέρεις τα οικονομικά δεν πάνε καλά, έφυγε και ο Θησέας και όλη στην πόλη είναι αναστατωμένοι, οι Κρήτες σχεδιάζουν επίθεση, στους Ολυμπιακούς τα πήγαμε χάλια, είναι πολλά… το σεξ είναι το τελευταίο που με απασχολεί
-Δεν με ενδιαφέρουν οι δικαιολογίες! Θέλω το καθημερινό μου σεξ!
-Εγώ λέω καλύτερα να κοσμηθούμε και να το ξανασυζητήσουμε αύριο
-Όχι δεν θα κοιμηθείς! Έλα εδώ!
Λέγοντας αυτά τα λόγια η Αριάδνη έπιασε τον Αιγαία, τον έβαλε κάτω και προσπάθησε να τον βιάσει, ο καημένος ο Βασιλιάς μας φώναζε βοήθεια, αλλά οι στρατιώτες που ήταν έξω από την πόρτα έπεσαν κάτω από τα γέλια και κρατούσαν τις κοιλιές τους και δεν έκαναν τίποτα για να βοηθήσουν τον άμοιρο τον βασιλιά μας. Πάλεψε αρκετή ώρα ο Αιγέας, και τελικά κατάφερε να της ξεφύγει, τρέχοντας πήγε μια γωνία του δωματίου και μαζεμένος της είπε με παράπονο:
-Άφησε με επιτέλους! Δεν είμαι σκεύος ηδονής! Όσο πας και χειροτερεύεις, που θα πάει αυτή η κατάσταση;
Η Αριάδνη τον κοιτούσε αγριεμένη, έπαιρνε γρήγορες ανάσες, αποτέλεσμα της πάλης και της έντασης, και σαν να μην άντεχε άλλο ξέσπασε σε ένα χείμαρρο ύβρεων και προσβολών κατά του καλού μας του βασιλιά. Άχρηστο τον ανέβαζε ανίκανο τον κατέβαζε, και άλλα πολλά που δεν μου επιτρέπεται να τα γράψω. Ο καλός μας ο βασιλιάς έχει μαζευτεί και κλείνει τα αυτά για να μην ακούει.
-Βλάκα, ανίκανε! Πες μου; Εγώ πότε θα γίνω μάνα;
-………. (δεν μιλάει ο καημένος…)
-Γιατί κλείνεις τα αυτιά σου; Σ ενοχλούν αυτά που λέω;!
-Όχι με ενοχλεί η φωνή σου… είναι διαπεραστική και έρρινη… είπε με λειψό θάρρος ο βασιλιάς
-Δεν το πιστεύω!( και χαλαρώνει και συνεχίζει) πες μου κάτι που σε ενοχλεί πάνω μου… ειλικρινά…
-Ειλικρινά; Με ενοχλεί που όλη την μέρα έχεις το βλέμμα της αγελάδας και το βράδυ στο κρεβάτι έχεις το βλέμμα του Jack Nicolson από την φωλιά του κούκου….
-Χμ… δεν ποιος είναι αυτός ο Νίκολσον… αλλά όσο για τις αγελάδες αυτές είναι πιο τυχερές από μένα ( και εδώ δυναμώνει την φωνή της που καταλήγει σε κορόνα) γιατί αυτές τουλάχιστον τις πηδάνε μια φορά τον χρόνο!
Οι στρατιώτες έξω από την βασιλική κάμαρα δεν αντέχουν άλλο, νομιζουν ότι θα πεθάνουν, και ο καλός μας βασιλιάς μόλις άκουσε την τελευταία ατάκα της γυναίκας του με ξαφνικό θάρρος ζωηράδα και φωτιά στα μάτια την ρώτησε:
-Θες να συμφωνήσουμε να κάνουμε μια φορά τον χρόνο σεξ;
Με το που το άκουσε αυτό η Αριάδνη αρπάζει ότι βρει μπροστά της και του το πετάει, το πρώτο ήταν ένα βάζο, ο βασιλιάς τρέχει, δεύτερο είναι το τραπεζάκι , ο βασιλιάς είναι στη μέση του δωματίου, τρίτο είναι ένα πτυελοδοχείο, ο βασιλιάς είναι στην πόρτα , τέταρτο το καθίκι (γιο-γιο) , μην επιμένεις ο βασιλιάς έχει φύγει. Πάμε λίγο πίσω… Ο Αιγέας με το που είπε αυτό βλέπει την Αριάδνη να αρπάζει ένα βάζο και να του πετάει, αυτός ξαπλώνει προς τα πίσω a la Matrix και το αποφεύγει, αμέσως σηκώνεται και τρέχει βλέπει ένα τραπεζάκι να έρχεται από τα δεξιά του αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα και ευτυχώς δεν τον πέτυχε, συνεχίζει να τρέχει με τέτοια ένταση που ούτε ποτέ στον πόλεμο δεν είχε νιώσει, τώρα ο εχθρός είναι πίσω του , πράγμα που επίσης δεν του είχε συμβεί ποτέ σε μάχη, και όπως τρέχει ένα πτυελοδοχείο τον προσπερνά και σκάει στην πόρτα , ανοίγει την πόρτα βγαίνει τρέχοντας και σκοντάφτει στους στρατιώτες που ήταν κάτω και γελούσαν, απλώνεται φαρδύς πλατύς ο καημένος ο βασιλιάς και άκουσε πίσω του στην πόρτα που έκλεισε να σκάει κάτι. Οι στρατιώτες τον βοήθησαν να σηκωθεί και ο βασιλιάς έπιασε του μπράτσο του ενός κοίταξε λίγο πίσω του την πόρτα της φρίκης και είπε στους στρατιώτες <<πάμε να φύγουμε παλικάρια μου>> και όπως έτρεχαν στον διάδρομο να ξεφύγουν, άκουγαν πίσω τους το από το δωμάτιο τους ήχους της κολάσεως…….

Στο επόμενο ποστ θα δούμε πως πέθανε ο καλός μας ο βασιλιάς και τι ρόλο έπαιξαν σ αυτό οι άνθρωποι από το μέλλον, η κακιά Αριάδνη , οι εξωγήινοι και η μυστηριώδης Τζινα.