Πειρατικό cd

TA ΣΗΜΑΔΙΑ ΣΟΥ
ΜΙΑ ΦΟΡΑ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΜΟΙΑΖΕΙ
ΘΑ’ΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ
ΠΑΡΕ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΠΑΝΤΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΑ
ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ
ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ
ΦΕΥΓΩ
ΘΕΛΩ ΤΟΣΟ ΝΑ ΣΕ ΔΩ
ΚΟΙΤΑ ΜΕ
ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΧΘΕΣ
ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ
Η ΜΕΡΑ ΦΕΥΓΕΙ



Έρχεται μια ωραία μέρα στο σπίτι μου ένας καλός φίλος με νευρά, << Άσε τι έπαθα φιλαράκι >> μου λέει... << Τι ρε; >> << Χτες εκεί που έπινα καφέ ήρθε ένας μαύρος με cd, και πήρα αυτό >> και μου δίνει το cd << καλά από όλα ta cd αυτουνού το best of βρήκες να πάρεις; >> του λέω με ξινισμένο ύφος << Δεν είναι αυτό το θέμα, βάλτο να παίξει και θα δεις... >> και παίρνω το cd και το βάζω να παίξει, η πρώτη αρνητική ένδειξη ήταν ότι αναγνώριζε μόνο ένα τραγούδι, μόλις πάτησα το play ακούγεται μια φωνή να λέει : Γιο!, είμαι ο μαύρος και σου ΄φαγα 5 ευρώ! και μετά τέλος το cd, αυτό ήταν όλο. Εννοείται ξεράθηκα στα γέλια. Βγήκαμε έξω ήπιαμε τον καφέ μας και γύρισα στο σπίτι το βραδάκι, είδα το cd με την θήκη του ξεχασμένο στο τραπέζι, και θυμήθηκα το σκηνικό του απογεύματος και χαμογέλασα, λίγο. Μετά από ώρες βαρεμάρας, αρχίζει να με πιάνει μια μελαγχολία και οι υπαρξιακές αναζητήσεις... ξανακοίταξα το cd στο τραπέζι και σκέφτηκα ότι τίποτα δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο, είχα σκοπό να χρησιμοποιήσω την θήκη του να βάλω ένα άλλο cd δικό μου δεν έχει θήκη, έτσι για να κάνω κάτι μπας και ξεχαστώ λίγο από την μελαγχολία. Όπως έβγαζα το χαρτί του οπισθόφυλλου με τους τίτλους των τραγουδιών ξανασκέφτηκα το ότι τίποτα δεν πρέπει να πάει χαμένο. Διάβασα τα τίτλους των τραγουδιών, δεν μου έκανε κάτι... άλλαξα την σειρά των τραγουδιών, και μου βγήκε αυτό που διάβασες στην αρχή....
και ξανάπεσα στην μελαγχολία.