Κόκκινα Φανάρια

-Κάτσε

-Που;

-Όπου σε βολεύει, δεν με νοιάζει

-Εδώ καλά είναι;

-Καλύτερα από το να είσαι όρθιος

-Καλύτερα όρθιος παρά γονατιστός

-Αναλόγως τι κάνεις…

-Ό, τι και να κάνεις, καλύτερα όρθιος

-Ακόμα και όταν κοιμάσαι;

-Ακόμα και νεκρός!

-Μα ακόμα να ρθει η κοπέλα για παραγγελία…

-Ακόμα…

-Μα ποιος είναι αυτός με τον δίσκο;

-Δεν ξέρω… κοπέλα περιμέναμε, μοσχάρι μας ήρθε

-Α τον ξέρω αυτόν, Χάρη Μος  τον λένε

(Έρχεται ο Χάρης, δίνουν παραγγελία, φεύγει ο Χάρης)

-Από πού τον ξέρεις;

-Από τότε που πήγα φαντάρος

-Τι ήταν και αυτός στις Ειδικές Δυνάμεις;

-Όχι ρε, ήταν ο ταξιτζής που με πήγε στο στρατόπεδο

-Α, και  θυμάσαι ακόμα τον ταξιτζή ;

-Γιατί εσύ θα ξεχνούσες κάποιον που τον λένε Μος Χάρη

-Την Kate Moss την έχει τίποτα;

-Μπα τίποτα…

-.. να σου πω δεν υπάρχει;

-Από κει λες να βγήκε ή φράση: δεν υπάρχει;

-Ίσως… γιατί αυτό που θέλω να πω δεν υπάρχει

-Τι θες να πεις;

-Θέλω να της πω, ξέρεις  σε ποια, ότι έχω αρχίσει να φοβάμαι ότι αισθάνομαι κάτι που φοβάμαι να στο πω.

-Πες το απλά

-Δεν της αρέσουν τα απλά, θέλει να το της το πω περίεργα, για να μπορέσει να οπισθοχωρήσει όποτε θέλει  με την δικαιολογία ότι δεν της μιλάω απλά

-Μπερδεμένα μου τα λες

-Εμένα μου λες….

-Και δεν μου λες…  λέει να λες μόνο αυτά που δεν φοβάσαι να πεις και να μην λες αυτά που θες να πεις;

-Δεν λέει.. το ξέρω…

-Σκατα ξέρεις!

-Σκατά να φας!

-Να τα πασαλείψεις στην μούρη σου ρε!

-Α ήρθαν οι καφέδες

-Χμ… το θυμήθηκα ένα ανέκδοτο με  αίματα, αίματα, αίματα, αίματα , ποτάμια αίμα, λίμνες αίμα, κατάρατες από αίμα, βροχή αίμα  και απάντησε μου τώρα γρήγορα Με τι χρώμα φανάρι περνας;

- Με κόκκινο

-Λάθος, για ξανασκέψου…

-Ααααα, ναι, κατάλαβα… και που κολλάει αυτό πάλι;

-Τόση ώρα μιλούσαμε για σκατά και τώρα που ήρθε ο καφές είναι αδύνατό να μην κάνω συνειρμούς …

-Αηδία ε;

-Ε, ναι…

-Αι καλά, παμ να φύγουμε…