Hell s Apartment

Η κάκιστη κατασκευή της πολυκατοικίας που μένω και υπομένω επιτρέπει όλους τους ήχους να μεταδίδονται ανεξέλεγκτα και ασύστολα θα έλεγα… Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι κάθε έννοια του ιδιωτικού πάει βόλτα και περιφέρεται αενάως στον λαβύρινθο της πιο σκοτεινής γωνίας του πολύπλευρού μας γαλαξία.

Ο φωταγωγός της πολυκατοικίας βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του κτηρίου, και μέσα απ αυτόν περνάνε όλες οι σωλήνες της αποχέτευσης όλων των διαμερισμάτων, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι οτιδήποτε συμβεί σε σχέση με τουαλέτα η κουζίνα το αναλαμβάνεσαι. Δεν ξέρεις ποτέ ποιος αλλά ξέρεις τι κάνει. Όταν ακούγεται λίγο νερό να τρέχει σε μια σωλήνα, ξέρεις ότι κάποιος πλένει πιάτα, όταν ακούς πολύ νερό να τρέχει κάποιος κάνει μπάνιο, αν ακούς ελάχιστο νερό να τρέχει και μετά πολύ κάποιος έκανε ψιλό και μετά πάτησε το καζανάκι και όταν ακούς πολύ νερό και ένα σκληρό πράγμα να χτυπάει τα τοιχώματα των σωληνώσεων και να κατέρχεται βιαίως, χωρίς να χρειάζεται να είσαι και καμιά ιδιοφυία, καταλαβαίνεις ότι κάποιος έκανε χοντρό. Και που λες που κάθεσαι και διαβάζεις ή γράφεις ακούς το παρατεταμένο γκντουπ γκντουπ και μονολογείς με πολύ σοβαρότητα ΄΄ αυτό πρέπει να ήταν μεγάλη κουράδα ….΄΄ Δεν ξεχάσω μια φορά εκεί που καθόμουν και διάβαζα , άκουσα μια πολύ δυνατή συγχορδία γκντουπαρίσματος, κυριολεκτικά ένιωσα την πολυκατοικία να σείεται, απορώ και πως το άντεξαν οι σωληνώσεις. Γκντουπ, γκραπ, κγουπ μπαμ ! Τρόμαξα, τι έχει κάνει το άτομο; Πάω στο παράθυρο του φωταγωγού και φωνάξω προς τα πάνω <<Φιλαράκι είσαι καλά;>> Καμιά απάντηση, ανησυχώ κάπως, μετά ξανακούω το καζανάκι και το νερό τρέχει σκέτο χωρίς ‘’περιεχόμενο’’, ανακουφίστηκα, μάλλον το προηγούμενο καζανοπάτημα δεν είχε καθαρίσει τα τοιχώματα τις λεκάνης και το ξαναπάτησε για περισσότερη καθαριότητα. Ξαναθυμάμαι αυτόν τον τρομερό ήχο και μπορώ να πω ότι είχα νιώσει μια ανακούφιση όταν ολοκλήρωσε το ταξίδι του μες τις σωλήνες αυτό το κτήνος και κατέληξε στον υπόνομο να αρχίσει ένα άλλο ταξίδι προς την θάλασσα, θα πορεύεται περήφανο για το ότι είναι το μεγαλύτερο του είδους και το μεγαλύτερο σε ηλικία, και όλα τα υπολ… οκ ξεφεύγω από το θέμα, έλεγα ότι είχα νιώσει κάποια ανακούφιση αλλά σίγουρα δεν συγκρίνεται με την ανακούφιση που αισθάνθηκε ο γεννήτοράς του μετά. Θα μπορούσε να γίνει δοκιμαστής αντοχής σωληνώσεων, μετά απ αυτό δεν θα πρέπει να φοβάται τίποτα κανείς, ή θα μπορούσε να γίνει υδραυλικός και να πηγαίνει σε τουαλέτες από καφετέριες ή από club και να τις βουλώνει( μόνο αυτός θα μπορούσε) και μετά να παραπονιέται στο αφεντικό για τις τουαλέτες και ότι όλως τυχαίως είναι υδραυλικός και ότι έχει και το αμάξι του έξω, ή να παίρνει λεφτά από καφετέριες και πηγαίνει να βουλώνει τις τουαλέτες του διπλανού μαγαζιού, σπάνιο ταλέντο λέμε, αλλά μάλλον ό τύπος δεν έχει μυαλό και το αφήνει να πάει χαμένο…. Τι να πω… αυτά μας φάγανε και δεν πάει μπροστά η χώρα….

Κάθε μεσημέρι που γυρνάω από την δουλεία, με περιμένουν πολλά σπιτικά φαγητά, δεν τρώω κανένα είναι σαν να ασκούμαι στην τέχνη της εγκρατείας .Ανοίγοντας την πόρτα επιστρέφοντας απ την δουλεία ποτε μυρίζει ψάρι, πότε κοτόπουλο , ποτέ κουνουπίδι βραστό και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς ότι μπορούν να μαγειρεύουν σε 20 διαμερίσματα σε μια μέρα , ναι βάζω και εμένα μέσα, μπορεί βέβαια κάθε μου απόπειρα για μαγείρεμα να καταλήγει με καπνούς και φωτιές αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι άχρηστος στο σύνολο, ναι κι όμως είμαι αναγκαίος να τους θυμίζω ότι πρέπει να προσέχουν στην κουζίνα αλλιώς θα καούν, το ξέρω είναι μια δύσκολη δουλεία αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει , και ποιος άλλος θα μπορούσε να την κάνει καλύτερα από μένα; Κανείς… αλλά και κανείς δεν ξεφεύγει ποτέ από την αχαριστία , κάθε φορά που συμβαίνει κάτι για μια βδομάδα όλοι με κοιτάνε κάπως., αχάριστοι άνθρωποι… Δεν είναι να απορείς πως καταλαβαίνουν πως είμαι εγώ ο υπαίτιος, αν κοιτάξεις τα μεσημέρια στον φωταγωγό θα δεις όλες τις απολήξεις των απορροφητήρων να βγάζουν ένα γλυκό άσπρο καπνό με υπέροχο άρωμα σπιτικής κουζίνας, πλην του δικού μου που όποτε μπαίνω στην κουζίνα βγάζει πότε μπλε, πότε μαύρο και πότε γκρι πυκνό καπνό που βρωμάει. Και όπως βγαίνει ο καπνός , έτσι βγαίνουν και οι μέρες μου και οι ώρες μου και τις εισπνέω και κολλάει η βρώμα τους μέσα στο κεφάλι μου και την κουβαλάω παντού… Δεν θα γυρνούσα το ύφος μου στην μαυρίλα, αλλά καθώς έγραφα αυτό μεσολάβησε αυτό το τηλέφωνημα και μου γάμησε την ψυχολογία. Είχα αλλά δυο θέματα να γράψω, για το σεξ και την μουσική, αλλά δεν βγαίνει, ίσως άλλη φόρα, ίσως πότε, ίσως… και αν… και μάλλον… και μαλλιά στα κάρβουνα. Γαμώτο!

Μεγάλη απουσία αναστατώνει τη ζωή, η στέρεη ελπίδα για ευτυχισμένη μοίρα μένει ανίσχυρη μπροστά στης λησμονιάς τον φόβο…

Απ τον δον Κιχώτη

Άντε γεια, τα λέμε