Don 't Fade

Τελείωσε το καλοκαίρι και τελείωσε μέσα μας, δεν πρόσεξε και μας άφησε εγκύους, να κυοφορούμε το καλοκαιράκι και να περιμένουμε εννιά μήνες να το γεννήσουμε , μόνοι σε μια παράλια, μια γέννα τόσο αθόρυβη όσο το περπάτημα της γάτας , ένα περπάτημα τόσο αργό όσο και πέσιμο των φύλλων το φθινόπωρο που τώρα είναι πράσινα και μετά γίνονται κόκκινο, δεν σταμάτησες στο κόκκινο, αλλά έτρεξα και σε πρόλαβα και σε σωσα, και μετά ξύπνησα ιδρωμένος μούσκεμα, μόλις έβγαλα το κεφάλι μου από μακροβούτι να πάρω ανάσα και ξαναβουτάω με ανοιχτά τα μάτια και όλα είναι θολά σαν γλυκοσούροπο σε έρημο βουνό που δεν πάει στον Μωάμεθ δεν πάει πουθενά, μένει μόνο του απέναντί μου να με κοιτάει που σε κοιτάω να κοιτάς άλλου και να χάνεσαι μαζί με την χαμηλή μουσική που απομακρύνεται και σε λίγο δεν ακούγεται τίποτα, σε λίγο τίποτα, σε λιγότερο από το τίποτα δεν συμβιβάστηκα ποτέ, και ποτέ δεν είδες τα φύλα να πέφτουν, τόσο αργά όσο το περπάτημα της γάτας, τόσο αθόρυβο όσο και η σκέψη του καλοκαιριού, που επαναλαμβάνεται πάντα λίγο διαφορετικό, με καινούρια πρόσωπα και καινούρια μέρη, αχ Μαίρη, πιάσε μου το χέρι, να σου πιάσω εγώ το κολ….. ουπς, λάθος, πάμε απ την αρχή του κόσμου, και στην μυρωδιά του δυόσμου, που έμεινα εδώ να μη σου λείψει τίποτα, σε λιγότερο από το τίποτα δεν συμβιβάστηκα ποτέ, πότε σε χάνω πότε σε βρίσκω ,πότε με άλλο όνομα πότε με το ίδιο , όλα αλλάζουν μόνο εγώ μένω ίδιος, να περιμένω να αλλάξω, αλλά είναι άλλος μέσα στο δοκιμαστήριο, πάω στο δίπλα χτυπάω, άλλος, αλήτη λέω και φεύγω προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία, άρα και μόνη, αρά δεν θα μάθει κανείς ποτέ ότι πέθανε, όπως δεν θα μάθει ποτέ κανείς τι είχα μέσα μου, άρα ήταν μόνα, αλλά σίγουρα όχι τελευταία, και ζω με την ελπίδα τα επόμενα να πεθάνουν μετά απ αυτήν.


Υ.Γ. οποιαδήποτε ομοιότητα με καταστάσεις ή ονόματα είναι εντελώς συμπτωματική