Τα καλά μου τσιγάρα
καίγονται μόνο για να προσφέρουν απόλαυση
Καπνοί ακαθόριστοι και εύσχημοι
αναδύονται για να ομορφαίνουν τον χώρο.
Στο βάθος μια δυσδιάκριτη φιγούρα
και αυτή καπνίζει
Απολαμβάνουμε την ίδια χαρα της αυτοκαταστροφής
Κι όσο καπνός πυκνώνει μέσα στο μικρό δωμάτιο,
τόσο η φιγούρα χάνεται.
Δεν θέλω να σηκωθώ -ή δεν μπορώ-
ποια να ήταν άραγε;
μήπως παιχνίδι του μυαλού;
Δεν έχει σημασία...
Ο καπνός πυκνώνει επικίνδυνα
Δάκρυα στα μάτια
να'ναι άραγε από τον καπνό;
Η ζέστη γίνεται αφόρητη
Τρελές σκιές χορεύουν στους τοίχους
Το δωμάτιο καίγεται
Δεν θέλω να σηκωθώ
Θα μείνω εδώ!
Θα μείνω να καεί η φιγούρα
Είτε είναι αληθινή, είτε είναι στο μυαλό
Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Στα τέσσερα
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα...
-
Τι κοινό μπορεί να έχουν εικοσιπέντε φωτογραφίες, μια τυρόπιτα, ένας καφές, ένας τρυποκάρυδος, ένας ψαράς, ένα άδειο καρότσι σ...
-
Η μέρα ήταν Σάββατο , τα στήθη της μικρά και αυτή επίσης. Τη λέγανε Αθηνά, τίποτα άλλο μη ρωτήσεις. Δυο βδομάδες μετά από αυτό το Σάββα...
-
Η ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ Περπατούσα στην πλατεία του μετρό στην Πανόρμου, το περπάτημα μου είχε ξεσηκώσει τα περιστέρια και πετούσαν μπροστά μου, έμοια...
1 σχόλιο:
οι αναμνησεις ενος τσιγαρου
Δημοσίευση σχολίου